บัณฑิต (แท้) ศึกษา

บัณฑิตศึกษา คือ การศึกษาอย่างบัณฑิต

บัณฑิต คือ บุคคลที่กระทำในสิ่งที่ถูกต้อง กระทำในสิ่งที่เหนือกว่าความถูกใจ

เมื่อบัณฑิตไปเรียนหรือทำอะไรตามใจ ก็กลายเป็นมหาบัณฑิตตามใจ กลายเป็นการตามอกตามใจอย่างดุษฎีบัณฑิต

เมื่อคนหนึ่งทำได้ อีกคนหนึ่งก็ทำตาม

บุคคลผู้มีอินทรีย์อ่อน ไม่มีความเชื่อมั่นในตนเอง เมื่อเห็นผู้ที่มีคุณวุฒิสูงกว่า วัยวุฒิสูงกว่าทำก่อน ก็ทำตาม เพราะขาดความเชื่อมั่นในความดีงามของตนเอง

เรื่องนี้จักต้องสำเหนียกระวังตนเองให้จงหนัก

การก้าวเท้าตามบุคคลที่มีชื่อเสียงในสังคมปัจจุบันนั้นจักต้องพินิจ พิจารณาว่าบุคคลนั้นดีด้วยแก่น หรือมีเพียงแค่ "กระพี้"

ปริญญาบัตรเป็นเพียงกระพี้ของต้นไม้ที่ไร้ซึ่งแก่น

เมื่อไม้ไม่มีแก่น ก็ต้องหาอะไรต่ออะไรมาแปะไว้เพื่อ "เรียกราคา"

ปริญญาบัตรเป็นสิ่งที่เรียกราคาได้ในสังคมทุนนิยมที่ลุ่มหลง "วัตถุนิยม"

ฉะนั้น บัณฑิตทั้งหลายควรแล้วหรือที่จะเป็น "พาลชน" คือบุคคลผู้มีจิตใจอ่อน ผ่อนปรนไปตามกระแสสังคมนั้น

การเรียนหนังสือ อย่ามัวแต่พัฒนาหัวสมอง ควรพัฒนาจิตวิญญาณให้นำหน้าหัวสมองที่ก้าวหน้านั้น

ถ้าใช้หัวสมองนำอย่างเดียว สังคมก็บิดเบี้ยวดังเช่นทุกวันนี้

สังคมในปัจจุบันทุกนำด้วยคนที่มี "ปัญญาเฉโก" คือเฉไฉ เถลไถลไปตามกิเลส ตัณหา และกามราคะ

เรียนหนังสือ เขียนหนังสือ สอนหนังสือ ก็เพราะตอบสนองกิเลสและตัณหาของตนเอง

ใช้ตรรกกะที่บิดเบี้ยว เพื่อลดเลี้ยวเสาะแสวงหาผลประโยชน์

บัณฑิตเทียมเขาทำตัวเช่นนั้น เพราะการเดินตามกระแสกิเลสย่อมถูกใจพาลชน

บัณฑิตที่แท้เขาตั้งใจสวนกระแส เพื่อนำตนไปทำในสิ่งที่ถูกต้อง

พึงพัฒนาตัวเองให้เป็นบัณฑิตที่แท้ เพราะทองแท้ย่อมไม่แพ้ไฟ...

 

(ที่มาจากบันทึก) 

บัณฑิตศึกษา กำหนดชะตา "การศึกษาไทย..."