คลังความรู้เรื่องการบริการแบบองค์รวมด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์
คณะกรรมการ KM ได้ดำเนินการจัดการความรู้ระดับโรงพยาบาล เรื่องการบริการแบบองค์รวมด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ ซึ่งเนื้อหาครอบคลุมทั้งการให้บริการด้านคลินิก และด้านการบริการของหน่วยสนับสนุน สามารถดูรายละเอียด ได้ที่นี่
ความเห็น (6)
- หวัดดีครับ
- อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกัน คงได้ร่วมแลกเปลี่ยนกันบ้างนะครับ
คนที่เป็นลูกจ้าง กับพยาบาลในตึกญ. 2 3 4 5 6 7 8 มีหัวใจของความเป็นมนุษญ์
ด้วยหรือคะ เมือ่เดือนกุมภาพันธ์ ปี 2551 วคืนวันที่ 3 ที่ชั้นเข้าไปอยู่ในตึกญ.5
ตอนดึก ตื่นขึ้นมา ฉี่ และอาเจียน ท้องเสีย เพราะยา ที่กิน มีผูหญิงชุดดำคนนึง ยืนเท้าสะเอว ใส่แว่นตา ทำหน้าเหมือนไม่ได้ขี้มา 10วันใส่ชั้นอีก ขอให้อีนี่ โดนแบบนี้บ้างเถิดด
ไม่เชือ่ลองไปที่ตึกญ.5 ถามดูได้เลย คนที่ชือ่อุลิศเคยเป็นหัวหน้าตึก และก็วานนี้นะเวลา 10โมงกว่าๆหมอนฤมิตร เป็นคนที่มาซักถามชั้น และได้รับกล่องที่ชั้นฝากไปให้พวกหมาเฝ้าตึกแล้วด้วย
ปีนั้นก็มี ไหร่ยานี พี่หงีด แหม่ม ป้าดม พี่ศิริพรที่เป็นชักกระตุก และก็เข้ามาทีหลังคือพี่วาสนา กับพี่ศรีนวล 2 คนนี้มีลูกแล้วคะ ย้อมผมด้วย เลยไม่ถูกตัดผมสั้นรองทรง พยาบาลในตึกนี้ ชอบดูแคตตาลอค มิสทิน อีจารี เป็นคนที่ตัดผมให้ชั้น คนชือ่อบอนงค์ พูดจา ข่มเหงชั้นกับยานีตลอดเลย ไม่เคยพูดดีๆเลย เราสองคนพูดจากับอบอนง มีคะ ขาตลอดไม่ได้ทำเสียงเขียวใส่เลย ยังไงก็ฝากบอกคนพวกนี้ด้วยละกัน ถือว่า เป็นคนในนี้ก็เลยหึกเหิม ไม่นึกถึงใจคนอื่น เราไม่ใช่คนประเภทอาละวาดคลุ้มคลั่ง เรายังรู้จักสำนึกผิด ชอบ แยกแยะได้ว่าอะไรดี รึ เลวทราม ขอฝากอีกว่า คนที่มีหน้าที่พยาบาลก็ต้องดูแล ด้วยหัวใจของวิชาชีพ ใส่หมวกอะไรก็ต้องทำหน้าที่นั้นอย่างจริงๆ ถ้ามาแค่รับเงินเดือนของรัฐ กินไปวันนึงๆโดยไม่มีใจในงานแขนงนี้ ก็ไม่สมควรจะได้ชือ่ว่า ... สมัยนั้น ในตึกยังไม่มีกล้องวงจรปิดคะ แต่คนที่ใส่ชุดยีนสคล้ายคนท้อง ที่ชั้นไปเจอที่รพ.หลังสวนวานนี้บอกชั้นเองว่า มีกล้องจับตาดูพฤติกรรมแล้ว ป่านนี้ตึกญ. 5บนจะซือ้ทีวีเครือ่งใหม่รึยังนะ คนชือ่ผาสุกบอกว่าให้พอ่ของชั้นซือ้ทีวีให้เลย น่าสงสารเขานะคะ จนมากซือ้ทีวีใหม่ก็ไม่มีเงินพอ เลยต้องมาบอกให้ดิชั้นซือ้ให้ ได้ยินทีหลังจากยานีว่า บางคนที่เฝ้าตึกนะ ใส่ชุดสีเหลืองจบแค่ ม.3เอง ไม่ได้จบทางด้านจิตโดยตรงเท็จจริงอย่างไร ก็ตอบด้วย แล้วทีรพ.ศรีธัญญา ยังจำแนกผู้ป่วยประเภทไม่ทำร้ายใคร เดินลงข้างล่างได้กับประเภทสติแตกกอาละวาด ต้องโดนถูกขังอยู๋ในห้องคนเดียว ไม่เชือ่ไปดูได้ในละครเรือ่งฉันไม่รอวันนั้นตอนที่ 18- 19 และโบสีชมพู บางคนที่มาอยู่ในตึกก็ไม่เห็นจะบ้าอะไรตรงไหน เลย มีป้าแก่คนนึงพูดกับชั้นว่าเอาให้เหมือนนางทาส จะว่าไปก็คล้ายๆค่ายทหารนะ ตื่นตี 5อาบน้ำรวมพร้อมๆกัน แต่ไม่ได้ลงมาวิ่ง8โมงกว่าๆ กายบริหาร ทำตามข้าพเจ้า5 ครั้งปฎิบัติ กินอาหารในถาดหลุม เออ พยาบาลเค้าฉีดยาอะไรให้ชั้นนนะ เห็นคนที่เข้ามาทีหลังก็ฉีดนะ ในตึกญ.5 มีสาวท่าทางออกชายคนนึงไว้ผมหางยาว ชือ่หนิง ใส่กางเกงสีดำ ตแนแรกเขาทำท่าจะตีชั้นด้วย แต่พอพ่อกับพี่สาวมาเยี่ยมชั้น เขาก็มีท่าทีจากหน้ามือเป็นหลังเท้า ไม่ถ่อย บางทีแอบดูเราทุกคนอาบน้ำแก้ผ้าในห้องน้ำด้วย แล้ววันที่ชั้นจะออกจากห้องขัง หนิงก็เป็ฯคนเอาเสือ้ผ้าให้ชั้นคือถุงที่ชั้นเตรียมมานั่นแหละ ชยุตรา อ้วนเพราะกินยา คนชือ่ถนอนศรีก็เห็นเมือ่วันที่ 11 เมษา51 ชั้นยังกอดชยุตราเลย คนชือ่อุลิศเป็นคนยื่นผ้าอนามัยให้ชั้น แถมยังบังคับให้ชั้นยกมือไหว้มันอีก คนอย่างมัน ไม่สมควรจะได้รับการเคารพเลย
แต่ชั้นจำได้ว่าตอนวันแรกที่ชั้นเข้าชั้นยกมือไหว้ทุกคนที่เป็นลูกจ้างตึกนะ รู้อย่างนี้แต่ทีแรกชั้นจะไม่ไหว้หรอก ตอนนั้นพระพี่นางเสียแล้วใส่ชุดสีดำกันทุกคน คนชือ่รัตนาอยู่ตึกอำนวยการชั้นบนบอกว่าชั้นคิดไปเองรึเปล่า เขาไม่เชือ่ชั้นเล่าให้ฟังแล้วชั้นสงสัยว่าคนที่ชือ่จารี มาตัดผมชั้นทำไม และทำไมบ่างคนไว้ผมยาวได้ ชยุตรานะยาวถึงหลังแล้ว เดี๋ยวนี้ตึกอำนวยการนะ เก้าอี้ใหม่เอี่ยมเลยนะ ดูสะอาด เมือ่ก่อนนนะ สกปรกห้องน้ำก็เหม็นน ขยันตัดหญ้ากันจังง ที่จริงบริเวณรพ.นี้กว้างงมาก ไม่คิดจะปลูกดอกไม้สวยๆบ้างรึ ที่หน้ารพ.ก็มีร้านขายต้นไม้ประดับเยอะนี่ ปลูกพวกพืชสมุนไพรก็ได้
คืนวันที่ 9ธ.ค53 ชั้นเข้าไปในตึกนั้น เพราะไม่มีค่ารถกลับบ้าน มีผุ้ชายใส่เสือ้สีเหลืองตัวผอมๆมาถามว่าบ้านอยุ่ไหนมาจากไหน เพราะมีลุงคนนึงเขาเห็นว่าชั้นมานั่งตั้งแต่ 5โมงเย็นแล้วจนเกือบ 1ทุ่ม เลยสงสัย ชั้นก็เลยยื่นบัตรของรพ.ให้เขาดู พยาบาลคนนึงชั้นก็ยกมือไหว้เขานะ ถามว่ามาทำอะไร บ้านอยุ่ไหน มากับใครชั้นก็บอกตามตรงว่าแวะที่ตึกญ.5ไปขอตัง400แต่เขาไม่ให้ แล้วพยาบาลคนนี้เขาก็เลยโทรไปถามคนที่ชือ่จารีเขาบอกว่าอยู่ถึง 4ทุ่ม พยาบาลคนนี้ท่าทางพูดจาไม่ค่อยสุภาพเลย ชี้หน้าชั้นอีกและยังบอกว่าถ้าไม่ออกไปจะแจ้งตำรวจมาจับ เขาก็บอกว่าให้ชั้นเขียนเบอรโทรของพี่สาว พอเขียนแล้วพยาบาลคนนี้เขาโทรไปถามพี่สาวชั้นว่าน้องคุณอยู๋ที่นี่ จะมารับมั้ยรึจะให้นอนอยู่ที่ตึก และรักษากินยาแล้วค่อยมารับกลับบ้าน พี่ของฉันจึงตอบว่า แล้วแต่น้องเถอะ ชั้นไม่อยากจะยุ่งแล้ว คือฉันก็อยากจะบอกพี่อยู่เหมือนกันว่าไม่ต้องมารับ ฉันและชั้นก็ไม่อยากจะนอนในตึกแล้วด้วย เพราะฉันรู้ดีว่า พี่จะต้องขับรถยนต์มาอีก เห็นใจพี่
นอนแล้วก็จะต้องกินยาตัวเดิม ไม่ใช่มานอนค้าง แค่คืนเดียว
มีพยาบาลอีกคนท่าทางขี้เล่นนิดๆ ทำให้ชั้นไม่รู้สึกตึงเครียดเกินไปนัก ชั้นขอฝากขอบคุณพยาบาลคนนี้ด้วยนะคะ เขาบอกว่าไม่ต้องแจ้งความก็ได้ ใจเย็นๆ
เขาให้ชั้นไปนั่งพักอยู่ในห้องที่เคยมานอนก็ คือห้องตรวจดูลักษณะที่มีเตียงสีม่วง 4เตียง แล้วก็ให้มานอนนิ่งๆ อยู๋พักนึง มีคนที่มาจากจังหวัดอื่นเข้ามาเพราะมีอาการผิดปกติกระทันหันก็คือลุงแก่ๆที่บอกให้ถามชั้นตอนที่นั่งคนเดียวอยู่หน้าห้องจ่ายยา แกควักกระเป๋ายื่นเงินให้ชั้นแค่ 20บาท แต่ชั้นไม่เอาหรอกเงินเท่านี้เอง แกพาลูกแกม
ารักษาที่นี่ ป่านนี้ก็อยู๋ในตึกชายแล้วก็ให้กินยาแน่นอน มีอีก 3 รายที่มาฉันเห็นแล้วก็สงสารน้องผู้ชายที่นั่งรถเข็นเข้ามา ฉันเดาได้เลยว่า เดี๋ยวต้องไปนอนที่รพ.สุราฎร์เพราะชักสั่น ให้น้ำเกลือ ฉันก็เลยเล่าให้ลุงที่พาลูกชายแกคนที่ชักๆอยู๋บนเตียงว่าชั้นก็เคยเป็นคล้ายๆเขาเพราะยาตัวนี้แรงงจนทำให้เดินเหมือนหุ่นยนต์ น้ำลายไหล กินข้าวเคี๊ยวไม่ได้ แล้วก็ต้องไปนอนที่รพ.สุราษฎร์ใส่แพมเพิส เพราะควบคุมการฉี่เองไมได้
ลุงคนนั้นกับภรรยาพอได้ยินอย่างนั้นเขาก็หัวเราะ แต่ป่านนี้เขาก็คงแจ่มแจ้งแล้วละว่าสิ่งที่ฉันพูดนะ --- มันไม่ตลกเลย ฉันก็พูดได้เท่านี้เห็นหมอผู้หญิงกับพยาบาล เขายังยิ้ม แล้วยังแซวน้องผุ้ชายด้วยว่า ส่งไปอยู่โรงแรม 5ดาวเลย ฉันไม่มีอารมจะพูดจาแบบนั้นได้หรอก เขาอยู่กันได้ยังไงไม่รู้เปิดแอร์ก็เย็นอากาสกลางคืนก็เย็นอยุ่แล้วแถมยังเปิดพัดลมอีก แล้วพยาบาลคนที่โทรไปถามพี่สาวชั้นยังพูดกับหมอผู้หญิงท่าทางสวยดีใส่ชุดแสกสีดำ ว่าคืนนี้เจอแต่เคสแปลกๆ อือม ก็จริงนะ แต่ว่าทำไมจิตใจเขาถึงได้ไม่รูสึกเห็นใจคนไข้เลย เหมือนจะชินชามาก พยาบาลคนที่มานั่งพูดข้างๆฉันก็เหมือนกัน
คือคนที่แต่งชุดพยาบาลคืนนั้นมี 3 คน คนที่มาพูดๆๆทักทายชั้นในห้องนั้นคือคนที่เอาไวไวควิกใส่น้ำร้อนมาให้ฉันกิน ยังไม่วายกระแนะกระแหนว่า นี่กินคนเดียวไม่แบ่งใครเลย พูดทำนองเล่นหัว ทั้งๆที่เขาก็ยังบอกฉันเองว่าเขากินข้าว วันนี้ มือ้เดียวไม่ได้ออกกไปซือ้ออะไรขข้านอก อีปลวกกเอ้ยย ไวไวควิกมันมีเป็น 10ถ้วยรึไงเดี๋ยวจะให้ยัดเป็นตุ่ม พยาบาลคนที่ชี้หน้าชั้นที่ชั้นยกมือไหว้มัน ยังมาเหน็บแนมชั้นอีกว่า ทำไมม่ปิดพัดลม อ้าว ชั้นบอกว่าร้อนเมือ่ไหร่ละ ใครที่มันเปิดทิ้งไว้ละ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกรู้ร้อนรู้หนาวเลยนะ แถมพูดจา แขวะเป็นว่าเล่น อยากรู้จริงๆว่าถ้าญาติพี่น้องรึ คนที่เขารักโดนแบบนั้นบ้างเขาจะยังพูดจาติดตลกแบบนี้ได้อยู่อีกมั้ยนะ แต่ถึงยังไงฉันคิดว่าถ้าพวกเขาไม่พูดจาแบบนี้กันจะดีกว่า ไม่เหมาะสมกับการใส่เครือ่งแบบสีขาว กับหมวกนั่นเลย ยกเว้นพี่พยาบาลคนนั้นคนเดียว เพราะเขาไม่ได้พูดอะไรเหมือนกับที่พยาบาล 2คนนั้นพูดต่อหน้าคนในเคสคืนนั้น ตอนที่ชั้นจะขึ้นรถโรงพยาบาลเพือ่ไปส่งที่สถานีรถไฟ เขาก็ยังบอกให้ฉันเอาหนังสือของรพ. ในตึกญ.5ไปได้ ผิดกับคนบางคนยังหวงไว้ยังจะสังเกตุอีกว่าเป็นของรพ.รึเปล่า และพยาบาลคนนี้ก็บอกให้ชั้นอย่าเถลถไหล ให้นั่งรถไฟกลับเลย ขอบคุณมายังที่นี้อีกครั้งคะ สำหรับความใส่ใจเอื้เฟือ้ ก็ยังดีที่รพ.นี้ยังไม่สิ้นคนดีมีน้ำใจไม่ใช่มีแต่พวกใจยักษ์มารรังแกคนที่ไม่มีทางสู้มีแต่มือเปล่า เมือ่วานตอนที่พวกสรานรมย์มาที่รพ.หลังสวนฉันยังคิดเลยว่าพี่พยาบาลคนนี้จะมาด้วยรึเปล่า
เมตตาธรรม ค้ำจุนโลกา เมตตาธรรม ค้ำจุนโลกาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เปิดเพลงนี้ให้พวกเฝ้าตึกฟังบ้างก็ดีนะคะ จะได้กลับตัวกลับใจใหม่
ไม่งั้นจะเป็นเหมือนนางพยาบาลทั้ง 5คน ในรพ.อภัยธรรม ทีหลังถ้าเข้ารพ. อย่าใส่ชุด
สีดำเลยนะ มันคงไม่เหมาะ ถ้าสมมุติไปงานแต่งงานใส่สีดำ คุณจะคิดว่ายังไงแต่ง
เนือ้แต่งตัวเป็นถึงหมอก็ไม่น่าจะโชวโน่น นี่ เหมือนผู้หญิงขายตัว พร้อมที่จะโยกเอวได้
อีกอย่างผ้าปูเตียงน่ะ-- ไม่ใช่ปล่อยคาไว้แบบนั้น ซักบ้าง ผ้ามัดมือมัดเท้าก็เหมือนกัน ใส่น้ำยาเดทตอลด้วยก็ดีนะ ลูกชายของลุงที่มานอนบนเตียงนั่นนน่ะเห็นว่ามีแผลที่เท้าด้วย หมอผู้หญิงที่ตรวจยังใส่ถุงมือยางเลย อยู่กันยังไงนะ ผ้าอันเล็กๆยังขี้เกียจซักที่ชั้นเห็นนนะ ผู้ชายคนเสือ้เหลือง พอเอาผ้าผูกเท้าออกแล้วเห็นยัดใส่ลิ้นชักเลย เขาเรียกว่าสุกเอาเผากินแล้วนะ