ความกลัวของหนู..........(1)

หนูไม่ได้กลัวการผ่าตัดเท่าไหร่นักหรอก แต่หนูกลัว.......................

สาวน้อยในวัย 22 ปี ป่วยเป็นโรคไตวายเรื้อรังมาประมาณ 2 ปี รักษาด้วยการฟอกเลือด สัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง ก็คิดว่าสบายดี ทำงานช่วยแม่ได้ มีเหนื่อยเป็นช่วงๆ คิดว่าคงเป็นจากโรคไตเอง

จู่ๆ 6 เดือนก่อน หมอก็ตรวจพบว่า มีลิ้นหัวใจผิดปกติ จึงส่งมาที่ รพ. ศรีนครินทร์ หมอแนะนำให้ผ่าตัด เพราะลิ้นหัวใจรั่วค่อนข้างมาก เธอก็ลังเล แต่ก็มาตามที่หมอนัด ก่อนเข้านอนโรงพยาบาล เธอบอกหมอตั้งแต่ห้องตรวจแล้วว่า ไม่อยากผ่าตัด หมอบอกว่า ให้มานอนก่อน เพราะได้เตียงแล้ว (ก็รู้ว่าเตียงที่นี่หาว่างค่อนข้างยาก)

วันนี้ หมอมาคุยเรื่องการผ่าตัดหัวใจ เธอปฏิเสธการเซ็นยินยอม บอกว่ากลัว เราเข้าไปคุยด้วย เธอก็ยังบอกว่ากลัว ไม่อยากเสี่ยง กลัวไม่ฟื้น กลัวพิการ ตอนนี้ยังทำงานได้ ยังไม่เหนื่อยมาก ฯลฯ

ฟังจากที่คุยแล้ว เขารับทราบความเสี่ยงของการผ่าตัด จนไม่อยากผ่าหรือเปล่า

เราเลยใช้วิธีเปรียบเทียบง่ายๆ ตามที่คิดได้ คือ

เปรียบความเสี่ยงของการผ่าตัดเหมือนกับการเดินทาง จากสารคามมาขอนแก่น บางคนเดินทางไปกลับทุกวัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลายคนนานๆ เดินทางมาขอนแก่น แต่กลับเกิดอุบัติเหตุถูกรถชน เจ็บมากน้อย ต่างกันไป บางคนเสียชีวิต ก็มี ก็คงเหมือนเราที่มาผ่าตัด บอกไม่ได้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่ที่บอกได้คือ การทำงานเป็นทีม ด้วยมุ่งหวังที่ความปลอดภัยของผู้ป่วยเป็นหลัก บุคลากรแต่ละฝ่ายมีความรู้ ความสามารถช่วยกันอย่างเต็มที่

การที่เรารู้สึกว่ายังทำงานได้ ยังไม่เหนื่อยมาก (จึงทำให้ไม่อยากผ่าตัด) เป็นเพราะว่า ตอนนี้หัวใจเรายังแข็งแรง พอที่จะฟื้นตัวหลังผ่าตัดได้ง่าย ถ้าปล่อยให้เหนื่อยมากกว่านี้ โอกาสการฟื้นตัวหลังผ่าตัดจะยิ่งต้องใช้เวลามาก เหมือนกับที่เรารู้ว่าจักรยานเรายางรั่ว ถ้าเรานำไปปะ ก็จะเสียค่าปะ 20 บาท แต่ถ้าเราฝืนขี่ต่อไป แทนที่จะเสียเฉพาะค่าปะ เราต้องเปลี่ยนยางใหม่ ซึ่งต้อง เสียเวลานานขึ้น เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น ยางเก่า ก็ใช่ไม่ได้ สูญเสียหลายๆ อย่างตามมา

พูดคุยกันไปมา เธอก็ค่อยๆ เปิดเผยประเด็นความรู้สึกออกมา ว่า ความจริงแล้ว ที่บอกว่าไม่อยากผ่าตัด ไม่ใช่ว่ากลัวการผ่าตัด แต่กลัวอย่างอื่นต่างหาก..........................