ยังไหวอยู่
เริ่มต้นเดือนตุลาคมอีกครั้งแล้วครับ เดือนตุลาคมเมื่อปีที่แล้วเป็นช่วงเวลาที่ผมบอกตัวเองว่าชีวิตผมกำลังเริ่มลงตัว งานต่าง ๆ ที่ผสมปนเปไม่เข้าที่เข้าทางก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างชัดเจน แต่ผ่านมาอีกสองเดือนหลังจากนั้นก็พบว่าตัวเองป่วยหนัก สิ่งที่เริ่มเข้าที่ก็แตกกระจายไม่เป็นท่า ทำให้ได้เรียนรู้สัจธรรมความไม่เที่ยงของโลกนี้อย่างชัดเจนที่สุด
หนึ่งปีที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่หนักหนาที่สุดในชีวิต แต่ในเวลาเช่นนี้เองผมกลับได้เห็นมิตรภาพและน้ำใจจากหลายต่อหลายท่านที่เมตตาช่วยเหลือให้ผมและครอบครัวยังอยู่ไหว ความช่วยเหลือเหล่านั้นมากมายเกินกว่าคำขอบคุณที่ผมจะตอบได้ เพราะถ้าไม่ได้ความกรุณาจากทุก ๆ ท่านในวันนั้น ในวันนี้ครอบครัวปิยะวัฒน์ก็คงจะไม่มีแล้วครับ
ผมออกจากโรงพยาบาลมาอยู่บ้านแล้วหลายเดือน ผมต้องรับยาเคมีบำบัดเพียง 3 ครั้ง คุณหมอที่รักษาผม ซึ่งขออนุญาตเอ่ยชื่อท่านเพื่อรำลึกถึงบุญคุณไว้ในที่นี้ ได้แก่อาจารย์หมออานุภาพ เลขะกุล และอาจารย์หมอพงษ์เทพ วิบูลย์จันทร์ บอกว่าผมตอบสนองต่อยาเคมีบำบัดดีและอยู่ในกลุ่มความเสี่ยงต่ำที่จะเป็นซ้ำ โอกาสผมคือ 50/50 ครับ ซึ่งก็ไม่เลวนัก อยู่ที่ว่าจะมองว่าเป็นแก้วที่มีน้ำครึ่งแก้วหรือแก้วเปล่าครึ่งแก้ว
ผมเลือกที่จะคิดว่าผมหายแล้วครึ่งหนึ่ง ที่เหลืออีกครึ่งนั้นขึ้นอยู่กับการดูแลตัวเอง เพราะโอกาส 50/50 ต้องไม่ใช่การโยนหัวก้อยแน่นอน ความเจ็บป่วยของสิ่งมีชีวิตมีปัจจัยเกี่ยวข้องมากมายมหาศาล ปัจจัยไหนที่ควบคุมได้ผมก็ต้องจัดการ ส่วนปัจจัยไหนที่ควบคุมไม่ได้ก็ไม่ต้องนึกถึงมันให้เสียเวลา
หลายเดือนมานี้ผมรักษาตัวเองด้วยการรักษา "ใจ" เป็นขั้นแรกครับ ใจที่สุขสงบนำมาซึ่งความสบายในช่วงเวลาแห่งความสุขสงบนั้น และเมื่อเราได้เข้าถึงความสุขของช่วงเวลานั้นแล้ว ความคิดถึงอดีตหรืออนาคตก็มารบกวนเราไม่ได้
ความเจ็บป่วยครั้งนี้ทำให้ผมพบว่า "ใจ" เป็นกลไกที่น่าฉงนที่สุด โดยธรรมชาติแล้ว ในเวลาสุขมนุษย์จะเห็นทั้งอดีตและอนาคตสุขไปหมดจนเกินความจริง ส่วนในเวลาทุกข์เราก็เห็นทุกข์เกินความจริงไปเหมือนกัน
"ใจ" เราเองที่จริงแล้วทำร้ายเราเอง สิ่งภายนอกทำร้ายเราหนึ่งเท่า "ใจ" เราเองขยายผลไปทำร้ายตัวเองเป็นหลายเท่า
ดังนั้นสิ่งแรกที่ผมต้องทำให้ได้คือไม่ให้ตัวผมเองทำร้ายตัวเองผ่าน "ความคิด" และต้องเปลี่ยนแปลงให้ "ความคิด" เป็นเครื่องมือที่จะช่วยรักษาตนเองให้มีความสุข
หลายเดือนที่ผ่านมานี้คือช่วงเวลาที่ผมได้ฝึกฝน "ใจ" ตัวเองเต็มที่ และก็ได้ผลดีขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับครับ
ที่จริงแล้ว "ยา" ในการรักษา "ใจ" นั้นมนุษย์เราได้คิดค้นหรือค้นพบกันมานานตลอดประวัติศาสตร์ของมนุษย์ชาติแล้ว นั่นคือ "ศาสนา" นั่นเองครับ
ผมโชคดีที่ได้อยู่ในโลกที่มีหลายศาสนาที่มีหลายมุมมองให้คิดให้ปฎิบัติ ผมเลือกที่จะไม่เลือกศาสนาเพียงศาสนาเดียว และผมยังเชื่อว่าศาสนาเป็นสิ่งดีที่สุดที่มนุษย์จะรับรู้และเรียนรู้ได้ แต่การเลือกเพียงศาสนาเดียวนั้นเป็นต้นเหตุแห่งปัญหาต่าง ๆ ในโลกนี้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน และในอนาคตอีกไม่รู้นานเท่าไหร่
ผมสนใจเรื่องศาสนามานานแล้ว แต่เป็นผู้สนใจแบบค้างชำระ คือผมซื้อหนังสือเกี่ยวกับศาสนามาเก็บไว้เยอะมาก บอกตัวเองว่าวันหนึ่งจะอ่าน แต่เล่มเก่ายังไม่ได้อ่านเล่มใหม่ก็ซื้อมาอีก เป็นอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่น่าตลกคือหนังสือเกี่ยวกับศาสนามักถูกขายแบบลดราคา ยั่วยวนให้ซื้อเพิ่มขึ้นอีกมากขึ้นเรื่อย ๆ วันนี้ป่วยจนต้องอยู่บ้านไม่ได้ไปไหนนี้เปิดโอกาสให้ผมได้อ่าน และไม่เพียงอ่านแต่ได้ฝึกปฎิบัติด้วย
อย่างแรกสุดที่ได้เรียนรู้คือในเรื่องร้ายก็มีเรื่องดี
สิ่งที่ผมอ่านและทดลองปฎิบัติในช่วงที่ผ่านมานี้มีเรื่องน่าสนใจน่าจะนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ไม่น้อยทีเดียว มากจนผมคิดว่าผมคงต้องเริ่มเขียนบันทึกเพื่อแบ่งปันความรู้และประสบการณ์เหล่านี้แล้ว
รอติดตามอ่านนะครับ
ความเห็น (63)
สวัสดีค่ะ อาจารย์ที่รักและคิดถึง
ครูอ้อย สุดแสนจะดีใจ ที่จะได้อ่านบันทึกที่ดีจากอาจารย์
จะรออ่าน และนำไปปฏิบัติด้วยนะคะ
รักและเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
ยอดเยี่ยม !
รอติดตามงานเขียนของอาจารย์ครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
เข้าระบบหลายรอบแล้วไม่ได้ค่ะ คงอ่านภาษาอังกฤษไม่ค่อยออกมั้งคะ ติดตามหน้าอนุทิน เห็นว่าอาจารย์มีสุขภาพแข็งแรงและมีกำลังใจดี รู้สึกดีใจด้วยนะคะ
ปัจจัยไหนที่ควบคุมได้ผมก็ต้องจัดการ ส่วนปัจจัยไหนที่ควบคุมไม่ได้ก็ไม่ต้องนึกถึงมันให้เสียเวลา....เป็นข้อคิดที่พี่คิมขอนำไปใช้ด้วยนะคะ
ปัจจุบันพี่คิมคือชาวบ้านธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ไม่มีฐานะทางราชการแต่อย่างใด เพราะไม่สามารถทำตัวเองให้เป็นข้าราชการที่มีคุณภาพ (ตามที่เขาบอกมา) ได้ จึงขอเปลี่ยนทางเดิน หันมาใช้เวลาและโอกาสสอนตัวเองดีกว่าค่ะ
ขอฝากความระลึกถึงมายังอาจารย์จันทวรรณ ด้วยนะคะ และขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์และครอบครัวค่ะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
+ สวัสดีค่ะ อ.ธวัชชัย
+ พี่อ๋อยกำลังกังขาอยู่เหมือนกันว่าคนเราสามารถนับถือศาสนามากกว่าหนึ่งได้ไหม ปรากฏว่าไปเจอบันทึกของคุณณัฐรดาพอแจกแจงแถลงไขได้...ต่อจากนั้นก็มาเจอบันทึกของคุณหมอภูสุภา....และมาจบตรงนี้ของอาจารย์อีกคำรบหนึ่ง
ผมยังเชื่อว่าศาสนาเป็นสิ่งดีที่สุดที่มนุษย์จะรับรู้และเรียนรู้ได้ แต่การเลือกเพียงศาสนาเดียวนั้นเป็นต้นเหตุแห่งปัญหาต่าง ๆ ในโลกนี้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน และในอนาคตอีกไม่รู้นานเท่าไหร่
+ อาจารย์แข็งแกร่งมากค่ะ...ฝากความคิดถึง อ.จัน และที่สำคัญ คือ เจ้าต้นไม้ค่ะ ฝากหอมแก้มด้วยค่ะ
ส่วนตัวคิดว่าศาสนาเป็นเหมือนเครื่องมือ
ผู้นำศาสนาเป็นปูชนียบุคคล
เนื้อหาของศาสนาต่างหากเป็นสิ่งที่มนุษย์หรือคนคนหนึ่ง หรือ แต่ละคนต้องศึกษา ค้นคว้า ครุ่นคิด และปฏิบัติ จึงจะบรรลุวัตถุประสงค์
บรรลุวัตถุประสงค์ของการลงมือศึกษาเท่านั้น ไม่ใช่ บรรลุ ในอีกนัยยะ
กล่าวถึงธรรม หัวใจคำสอนของพุทธศาสนา เป็นสิ่งแปลกแต่จริงอย่างยิ่งสำหรับพี่
ธรรมเป็นศาสตร์ที่ยิ่งศึกษา ปฏิบัติ แต่ละครั้งแต่ละหน เราจะมหัศจรรย์แก่ใจ(ซึ่งเป็นสิ่งสมมุตินี่แหละ)ว่า ทำไมเราถึงเพิ่งเห็น หรือสะดุดกับข้อความคำสอนนี้ ในรอบนี้
ใช่ค่ะ พี่กำลังบอกว่า อ่านหรือฝึกแต่ละครั้ง ผลลัพธ์ไม่เหมือนกัน เลย
คงขึ้นกับองค์ประกอบของชีวิต หรือ จิต ณ ขณะนั้น ๆ
อาจารย์ธวัชชัย เขียนออกมานะคะ พี่รออ่านบันทึกอาจารย์ค่ะ
รออ่านบันทึกค่ะ
เป็นกำลังใจให้อาจารย์แข็งแรงทั้งกายและใจนะคะ
เห็นรูปอาจารย์ที่หน้าอนุทินแล้ว
ทราบว่าการรักษาได้ผลตอบสนองดี
ยินดีกับอาจารย์และครอบครัวมากค่ะ
อาการที่กาย แต่ต้องรักษาที่ใจด้วย
เป็นวิธีการแบบผู้มีปัญญาจริงๆค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์ ดีใจที่รู้ว่าอาจารย์ดีขึ้น เอาใจช่วยอยู่ห่างๆ ครับ
- สวัสดีครับ อาจารย์ธวัชชัย
- ดีใจที่อาจารย์ดีขึ้นครับ เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ
จิตรา แซ่ลิ้ม(นศ.มรภ.สวนสุนันทา)
สวัสดีค่ะอาจารย์ธวัชชัย
ได้อ่านบันทึกของอาจารย์แล้วเห็นว่าอาจารย์แข็งแรงจึ้นแล้วก็ดีใจมากค่ะ
หนูจะเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
"ถ้าใจแข็งแกร่งไม่มีโรคภัยใจจะกล้ำกรายได้ "ใช่ไหมคะอาจารย์
สู้ๆ นะคะอาจารย์ ^____^
สวัสดีค่ะ
ดีใจที่อ่านบันทึกนี้แล้วทราบว่าเจ้าของบันทึกนั้นมีกำลังใจที่เข้มแข็งเชียวค่ะ
ชีวิตคือการต่อสู้จริงๆ ที่สำคัญที่ว่า เมื่อล้มแล้วลุกได้ด้วยตัวเอง
ตามกติกาถือว่า เป็นผู้ไม่แพ้นะคะ
ขอให้กำลังใจ และหายไวๆค่ะ
ดีใจที่ได้เห็นอาจารย์ดีขึ้นและกลับมาเขียนแล้วครับ ได้แต่ติดตามทางบล็อกอาจารย์วรรณอยู่พักใหญ่
ขอเป็นกำลังใจด้วยความนับถือครับ :-)
siriramphai jirapaisarnkul
เหน่,
เพิ่งทราบข่าวจากเพื่อนใน blog นี้ เข้าใจและเห็นใจนะคะ เพื่อนเก่งมีกำลังใจที่ดีมากๆ เราขอเป็นแรงใจช่วยอีกหนึ่งแรงนะ เอาใจช่วยค่ะ มีอะไรให้ช่วยก้บอกได้นะ
ไม่ได้เจอกันนานหลังงานแต่งงานวิชิต 2 ปีก่อน แต่ความรู้สึก รักและเป็นห่วงเพื่อนเหมือนเดิมนะ
เพือนเก่งมากๆ ที่มองได้ว่ายังมีน้ำเหลือในแก้วอีกตั้งครึ่งแก้วมากกว่าที่จะมองว่าน้ำหายไป ครึ่งแก้ว เหลือเพียงครึ่งแก้วเท่านั้น
เพื่อนสู้สู้ต่อไปนะ เพื่อนทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว มีอะไรยากๆกว่านี้เพื่อนก็ยังผ่านพ้นมาได้เลย
รัก ๆๆๆ จ๊ะ
ขวัญ ชุมพร
เป็นห่วงครับ ได้ทราบข่าวคราวแล้วค่อยสบายใจขึ้น
ปล. ไว้หนวดแล้วหล่อขึ้นอีกหลายเท่าครับ
surangraj
สวัสดีค่ะ อาจารย์เหน่
ทราบข่าวที่เหน่ไม่สบายจากขวัญ ได้เข้ามาอ่านใน blog แล้วรู้สึกสบายใจขึ้นที่เหน่มีกำลังใจสู้อาการเจ็บไข้ได้ป่วยอย่างดียิ่ง จริงอย่างคำท่านว่า "ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว" กำลังใจที่ดีสามารถต่อสู้อุปสรรคชีวิตทั้งปวงให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีค่ะ
เราเองก็ป่วยเยอะเหมือนกัน เหตุจากความเครียดที่พบเจอในการดำเนินชีวิต เมื่อปล่อยวางความเครียดได้ อาการป่วยก็ค่อยๆดีขึ้น ซึ่งต้องอาศัยระยะเวลาด้วยเหมือนกัน ก็ขอให้คุณพระฯและคุณความดีคุ้มครองอาจารย์เหน่และครอบครัวค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ผมรอวันที่อาจารย์เริ่มเขียนอีกครั้งมานานแล้วครับ
ขอร่วมเป็นอีกหนึ่งแรงใจ ให้หายจากการป่วยครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์ธวัชชัย
ดีใจด้วยนะคะที่ผลการรักษาเป็นไปในทางที่ดีขึ้น หลังการป่วยหนักของอาจารย์ครั้งนี้ ทำให้อาจารย์ดูเข้มขึ้น หล่อขึ้นกว่าเดิมอีกนะคะเนี่ย สมัยที่อาจารย์ยังไม่ป่วย อาจารย์ดูเรียบร้อยมาก :) นี่คือข้อดีข้อหนึ่งของการป่วยค่ะ :)
- ดีใจที่อาจารย์กลับมา..อย่างคนมีสติ
- เป็นกำลังใจให้อาจารย์หายป่วยในเร็ววันค่ะ
- ขออารธนาพระมหาธาตุเมืองนครและสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองอาจารย์และครอบครัวให้ประสบแต่ความสุข ความสำเร็จ อย่ามีภัยอันตรายใดๆมากร้ำกรายตลอดไปค่ะ
พี่เสน่ห์ สู้ๆ นะครับ ขอให้พี่หายป่วยไวๆ แล้วกลับมาทำประโยชน์ให้กับสังคมและประเทศชาติต่อไปครับ
สวัสดีค่ะพี่เหน่
เพิ่งทราบข่าวจาก blog ของพี่ค่ะ บังเอิญนึกถึงพี่ขึ้นมา เลยหาข้อมูลจนมาเจอที่ blog นี้ค่ะ มาถึงก็เจอข่าวร้าย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้หายป่วยไวๆ นะคะ จะได้ถ่ายทอดเรื่องราวที่น่าคิดน่าอ่านได้เยอะๆ ค่ะ ยังจำเรื่องสั้นที่พี่เคยให้อ่านได้ค่ะ พี่จำได้ไหม ตอนนั้นไม่ได้ comment อะไร ด้วยไม่ค่อยชอบโครงเรื่องเป็นการส่วนตัว เลยพาลที่จะไม่วิจารณ์เรื่องสำนวนภาษา
กวางสบายดีค่ะ ชีวิตครอบครัวก็มีีความสุขดีค่ะ มีลูกชายสองคนค่ะ เป็นแม่ที่แสนจะธรรมดาค่ะ
ฝากความระลึกถึงพี่จันกับน้องต้นไม้ด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจให้ครับ...ฝึกปล่อยวาง...ทุกข์อย่างจะสบาย...ครับอาจารย์
สวัสดีค่ะอาจารย์เหน่
เพิ่งทราบว่าอาจารย์ไม่สบาย อ่านไปเรื่อย ๆ จนจบ เลยรู้ว่า อาจารย์ ไม่ได้ป่วยแล้ว ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะ ถ้าใจป่วยแล้วรักษายาก แต่ถ้ากายป่วย ก็เป็นเรื่องของกายที่เราควบคุมได้ยาก ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย พระสยามเทวาธิราช โปรดคุ้มครองอาจารย์ให้มีความสุขด้วยค่ะ
ด้วยความเคารพ
ศิษย์ของอาจารย์รุ่นแรก
ขอให้ศาสนาเป็นยา รักษาชีวิตจิตใจของอาจารย์ ตามปณิธาน ที่อาจารย์ตั้งไว้ในใจ นะครับ
มาสวัสดี ปีใหม่ 2554 ที่จะมีมาถึงในไม่ช้านี้ กับอาจารย์นะครับ
ด้วยความระลึกถึงครับ
มากล่าวคำว่าสวัสดี ปีใหม่ ค่ะ
- สวัสดีปีใหม่ค่ะ
อ. 
ยังไม่เขียนบันทึกใหม่
ขอฝาก สวัสดีปีใหม่ 2554 ไว้ในบันทึกนี้ ค่ะ
*** ยินดีกับอาจารย์และครอบครัวด้วยค่ะ...กำลังใจเป็นพลังงานอีกรูปแบบหนึ่งที่จะส่งผลให้อาจารย์หายขาดในที่สุดนะคะ
สวัสดีปีใหม่ครับอาจารย์ กู๊ดดี้อาจมาสายไปนิด.. แต่ขอสวัสดีปีใหม่อาจารย์ในบันทึกนี้ด้วยคนครับ...
สวัสดีครับอาจารย์ ดร.ธวัชชัย ที่เคารพ
ผมมาแวะเยี่ยมและทำความรู้จักอาจารย์ให้มากขึ้น และขอขอบคุณที่มอบดอกไม้ไว้ให้ในวันก่อน อาจารย์เป็นคนที่น่ารักและน่าคบมากครับ ตรงไปตรงมาดี
ผมขอเป็นกำลังใจให้อีกคนหนึ่งครับ ให้หายวันหายคืนนะครับ
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
สวัสดีค่ะ...
- เป็นกำลังใจให้...และขอให้ต่อสู้ต่อไปนะค่ะ...
happy notsad
อย่าท้อ สู้ๆๆๆๆๆๆ
- ดีใจที่อาจารย์สดชื่น
- เอาผักที่ไร่พนมทวนมายั่ว
- เผื่ออาจารย์จะได้ปลูกบ้าง
- อยากได้เมล็ดผักอะไรเพิ่ม
- บอกนะครับ
- ภาพสุดท้ายสระน้ำของคณะสัตวบาล ผมชอบไปนั่งเล่น เป็นธรรมชาติดีครับ
ได้แวะไปให้ดอกไม้ไฟล์ ดร.จันทรวรรณ ภาพน้องต้นไม้..และมาให้กำลังใจคุณพ่อ ดร.ธวัชชัย ด้วยค่ะ..ใจเป็นใหญ่..ใจเป็นประธาน..ทุกอย่างสำเร็จด้วยใจ..
..เก็บภาพเจ้าเหมียวขี้เล่น..แขกประจำบ้านมาฝากค่ะ..
สวัสดีครับอาจารย์ ธวัชชัย วันนั้นไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ แต่ในใจผมคุยกับอาจารย์ไว้มากมาย
แวะมาให้กำลังใจครับ
ตามท่านอาจารย์ JJ แวะมาให้กำลังใจครับ
- ในวิกฤตย่อมมีโอกาส
- ยามทุกข์ เราก็หาสุขจากทุกข์ได้ ด้วยการคิดบวก
- สุข-ทุกข์อยู่ที่ใจของเราเอง
- ยามทุกข์ เป็นบททดสอบจิตใจของเรา
- ต้องขอขอบคุณความทุกข์ ที่ทำให้จิตใจของเราแกร่งขึ้น
- ยามทุกข์ ทำให้เราเห็นมิตรภาพที่จริงใจของคนรอบข้าง
- แต่ยามสุข เราจะได้มิตรภาพที่จอมปลอม
- ขอบคุณครับ ที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ จากใจ
คิดถึงครับ นำกล้วยไม้มาฝาก ชีวิต จะได้ กล้วยๆ
สวัสดีค่ะดร.ธวัชชัย
แวะเข้ามาอ่านบันทึกของอาจารย์เป็นครั้งแรกค่ะ...ขอเป็นกำลังใจ...สู้..สู้นะคะอาจารย์.
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ
"ชนะอันยิ่งใหญ่คือชนะใจตัวเอง"
ขอบคุณค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้กับ...ชีวิตที่ไม่แค่นี้..ในจิตที่ใสและสงบ..เจ้าค่ะ...ยายธี
ขอบคุณทุกท่านสำหรับกำลังใจครับ ช่วงนี้เป็นช่วง "ฝึกปฎิบัติ" ของผมครับ ยังเป็นช่วงของการทดลองและเรียนรู้ครับ ผมตั้งใจว่าหากได้ผลลัพธ์ที่ดีก็จะเริ่มเขียนบันทึกต่อไปครับ ขอบคุณทุกท่านมากๆ ครับ
สวัสดีค่ะ
4 G2K ขอบคุณ และให้กำลังใจมากๆ ทุกๆวัน นะคะ
http://gotoknow.org/blog/kanda11/434286 มะเร็ง ชอบหวาน
มาให้กำลังใจก่อนปีใหม่ไทยครับ
ขอบคุณอาจารย์หมอ JJ มากครับ ผม อ.จัน และเจ้าต้นไม้กราบสวัสดีปีใหม่ไทยอาจารย์ครับ
สวัสดี ปีใหม่ไทยค่ะ อ.ธวัธชัย
ขอให้อาจารย์สุขภาพแข็งแรงนะคะ และขอให้มีความสุขในวันสงกรานต์ทั้งครอบครัวค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ได้รู้ว่าดร.ปิยวัฒน์ป่วยเมื่อได้อ่านบันทึกนี้ค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจค่ะ
- และขอขอบคุณที่ย้ำให้ได้คิดเรื่องจิตใจค่ะ
ปีใหม่ไทย ให้ก้าวไกลและพัฒนา ชีวิตข้างหน้าอีกยาวนาน
จริยา ชอบคุย
เขียนมาอีกค่ะ...จะติดตามคอยอ่าน
" ได้ระบายเป็นตัวอักษร..ได้ปลดปล่อยความคิด เป็นความสุขอีกอย่าง" ดีนะคะ
เหน่ เล็กเพิ่งทราบว่าป่วย แต่ไม่รู้จะติดเหน่ยังไง ขอให้สู้ ๆ น่ะ
เล็ก(แพรวพันธ์)
เหน่ เล็กเพิ่งทราบว่าเหน่ป่วย แต่ไม่มีเบอร์ติดต่อเหน่ ขอเป็นกำลังใจให้หายเร็ว ๆ
สวัสดีค่ะ ดร.ปิยวัฒน์
- มาเป็นกำลังใจให้ดร.ปิยวัฒน์ค่ะ
- ขอให้สู้...สู้ นะคะ
มีภาพว่านนางคุ้มหลังฝนมาฝากด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แวะมาเยี่ยมเป็นกำลังใจให้อาจารย์อีกคนครับ สู้ต่อไปครับ
ขอบคุณมากครับ ที่ช่วยทักทายอาจารย์และพระ จากมหาจุฬาฯ
มาให้กำลังใจค่ะ
ใจแข็งแรง ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ
เเวะมาอ่านเรื่องราว เพิมพลังใจด้วยคน ขอบคุณครับที่แวะไปให้กำลังใจ
อาจารย์ธวัชชัยครับ ดีใจที่ใจท่าน "ยังไหว" ผมเคยลาออกจากตำแหน่งและเงินเดือนก้อนใหญ่ไปทำสวนที่น่านสองเดือนเต็มๆ ที่สุขภาพกาย-ใจ กลับมา เพราะปลดหัวโขนต่างๆ ออกมาอยู่กับสองมือ สองเท้า และหนึ่งใจ บนที่ดินสองไร่ที่ทำเองทั้งหมดยกเว้นการขุดบ่อน้ำลึก 8 เมตร ตอนเช้าๆ ขี่จักรยาน 4 กิโลเมตร พลบค่ำก็ขี่กลับ พอมั่นใจว่าแค่นี้อยู่ได้ นอกเหนือนั้นคือสิ่งเสริมเติมแต่ง ที่แน่ชัด คือ แน่ใจว่าใช้หนี้แผ่นดิน แบบไม่เอาเปรียบ เอาแต่ได้ ทราบจากอาจารย์จันทวรรณว่าอาจารย์ขี่จักรยานไหวอยู่
ผมขอแบ่งปันเรื่องอิมใจ ราว พ.ศ. 2548 ชายชราพ่อของพยาบาล ทราบว่าผมอนุรักษ์จักรยานก่า ท่านจึงนำจักรยานราเล่ห์แท้แสนรัก (แต่สภาพสนิมเขรอะ) มาให้ ผมจอดทิ้งไว้จมน้ำท่วมเมื่อ ปี 49 พอน้ำลดเห็นแล้วสงสารจักรยานจึงนำมาบูรณะจะดีกว่าเดิม ซื้ออะไหล่เกียรจาก ebay มาใส่ ผมเอามาขี่โก้ๆ นานพอควร นึกถึงเจ้าของเดิมที่ป่วยด้วยไตวายเรื้อรังต้องฟอกเลือดสัปดาห์ละสองครั้ง คงทุกข์ไม่น้อย ผมจึงนัดให้มารับจักรยานคืน ท่านก็ฝืนสังขารมาลูบคลำจักรยานคู่ชีพน้ำตาซึม ผมคะยั้นคะยอให้ท่านขี่ออกจากบ้านผมไป ผมจำภาพแห่งความสุขนั้นติดตา เวลาผ่านไปแล้ว 5-6 ปี ชายชราคนนี้ยังมาฟอกเลือดอยู่ และยังขี่จักรยานคันเดิมนี้ได้ ผมเป็นเพียงผู้บูรณะพลอยเป็นสุขไปด้วย
ปันความสุขมาให้นะครับ
ฝากภาพจักรยานเก่าที่ถูกเจ้าของเดิมทอดทิ้ง พอผมจะไปบูรณะ มันถูกชั่งกิโลขายไปหลังบันทึกภาพนี้ไม่นาน เสียดายที่จะไม่มีใครได้ขี่มันอีก
เรียนอาจารย์ธวัชชัยค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ จิตใจนี้สำคัญ คนเราจะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเรามีความสุขร่างกายสดชื่นแจ่มใส เราทุกข์สีหน้าเราจะเศร้าหมอง เครียด ปวดหัว ปวดท้องและอีกหลายๆโรคตามมา นี้จากตัวเองนะคะ จากคนไข้ การทำจิตใจให้สงบ สมาธิ การทำบุญใส่บาตรช่วยได้อย่างแปลกใจทั้งๆที่ผู้ป่วยรายนี้เรื้อรังมาหลายมา 2 เดือนกว่า ผู้ป่วยนี้ไม่เคยทำบุญเลยจากญาติเล่าให้ฟัง หลังจากที่ให้ใส่บาตร สวดมนต์พุทธคุณเขาดีขึ้นๆๆอย่างเห็นได้ชัดและหายได้กลับบ้าน เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองค่ะ แต่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น
"ผมเลือกที่จะคิดว่าผมหายแล้วครึ่งหนึ่ง ที่เหลืออีกครึ่งนั้นขึ้นอยู่กับการดูแลตัวเอง"
ขอบคุณมากคะสำหรับข้อคิดดีๆ