การที่คนหลาย ๆ คนต้องมาทำงานอาจจะเป็นลักษณะของกิจกรรมหรือโครงการใด ๆ ร่วมกัน ในขณะที่ยังไม่ได้เรียนรู้หรือเข้าใจสไตล์การทำงานของแต่ละคน รวมถึงอุปนิสัยหรือคุณลักษณะเฉพาะบางประการของกันและกันแล้ว ย่อมทำให้เกิดปัญหาหรือความไม่เข้าใจกันได้ในกระบวนการของการทำงานนะครับ...
สำหรับผมแล้วหลายครั้งเหมือนกันที่เกิดปัญหาในลักษณะนี้ขึ้นกับการทำงาน ซึ่งหากงานนั้นเป็นงานที่มีความสำคัญและมีความจำเป็นที่ต้องร่วมกันทำ ถือเป็นความรับผิดชอบร่วมกันของกลุ่มแล้ว ยิ่งต้องอาศัยความอดทนอดกลั้นเป็นอย่างมากตลอดระยะเวลาของการทำงานร่วมกันนะครับ...
โดยเฉพาะในกิจกรรมหรือโครงการที่มีการแบ่งงานกันทำอย่างเด็ดขาด ทุกคนต่างก็ต้องทำและรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเอง ซึ่งทุกภาระหน้าที่มีความสำคัญและเป็นกลไกที่จะขับเคลื่อนให้เกิดความสำเร็จกับกิจกรรมหรือโครงการที่ร่วมกันดำเนินการด้วยแล้ว ยิ่งต้องใช้ความอดทนอดกลั้นเป็นสองเท่านะครับ...
มีอยู่ครั้งหนึ่งครับที่มีโอกาสได้ร่วมกันทำกิจกรรมในลักษณะนี้ และเมื่อเกิดปัญหาขึ้นในระหว่างกระบวนการทำงานที่ต้องประสานงานกันทำ จนทำให้ทุกคนแทบอยากจะวางมือในงานส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบเนื่องจากความไม่เข้าใจหรือความเข้าใจไม่ตรงกันระหว่างคนทำงานในกิจกรรมนี้...
แต่สุดท้ายกระบวนการทำงานก็สามารถจะดำเนินต่อไปได้ ด้วยเพราะทุกคนมานั่งคุยกัน และตกลงร่วมกันว่าให้เรามองที่ "เป้าหมาย" ของงาน มองว่าให้ทำงานต่อไปเพียงเพื่อให้งานนี้ "สำเร็จ" ส่วนสัมพันธภาพระหว่างคนทำงานนั้นหลังจากงานเสร็จจะเป็นอย่างไรก็ค่อยว่ากันอีกที...
ผมว่าสุดท้ายแล้ว หากทุกคนเลือกที่จะมองหรือโฟกัสไปที่จุดร่วมเดียวกัน แทนที่จะมองแต่เฉพาะส่วนของตัวเอง ย่อมทำให้กระบวนการทำงานดำเนินต่อไปได้ จนถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้นะครับ ผมว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นถือว่าเป็นอีกหนึ่ง "บทเรียน" ในการทำงานของผมที่สามารถนำมาปรับใช้กับการทำงานในครั้งต่อ ๆ มาของผมได้มากทีเดียวครับ...
เป้าหมายสำคัญค่ะ
ครับ... คุณ ครูบ้าน ๆ
ขอบคุณมากครับ...
ชัดมากครับ...
หากทุกคนเลือกที่จะมองหรือโฟกัสไปที่จุดร่วมเดียวกัน แทนที่จะมองแต่เฉพาะส่วนของตัวเอง ย่อมทำให้กระบวนการทำงานดำเนินต่อไปได้
ครับ...เด๊ะเสียงเล็ก ๆ
ความชัดเจนย่อมทำให้การทำงานร่วมกันดำเนินไปได้ด้วยดีนะครับ...
ขอบคุณครับ...
เป็นข้อคิดในการทำงานที่ดีมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครับ... น้อง lukpla
ขอบคุณเช่นกันครับผม...