หยิบกล้องมาถ่ายรูปกันไหม
ผมเชื่อว่า ปัจจุบันนี้คนส่วนใหญ่มีกล้องถ่ายรูปดิจิตอลกันเยอะมากโดยเฉพาะกล้อง compact และคนที่มีกล้องถ่ายรูปแบบ compact ในปัจจุบันจำนวนมากที่ไม่รู้เรื่องการจัดองค์ประกอบภาพ ไม่รู้เรื่องฟังก์ชั่นที่เขาให้มากับกล้อง ได้กล้องมาก็ตั้ง auto อย่างเดียว แถมหลายท่านที่ถ่ายแล้วเอาภาพเก็บในเครื่องคอมพิวเตอร์ไม่เป็น อิอิ อย่าเพิ่งเขินตัวเองครับ ไม่ใช่เรื่องน่าอายใดๆทั้งสิ้น
ผมเริ่มต้นถ่ายภาพจากกล้องของพ่อ ด้วยกล้องฟิล์ม และใช้ฟิล์มขาวดำ โดยตั้งที่ A ซึ่งก็คือ Auto นั่นเอง แต่พ่อเป็นคนชอบถ่ายภาพ และถ่ายภาพเป็นจากการอ่านหนังสือด้วยตนเอง ล้างฟิล์มเอง ทำร้านถ่ายรูปเองโดยไม่ได้ไปเรียนที่ไหน พ่อถ่ายโดยตั้งหน้ากล้องไม่ได้ถ่ายแบบ auto พ่อพยายามให้ผมสนใจถ่ายภาพด้วยวิธีง่ายๆคือยื่นกล้องให้ผมลองถ่ายดู พ่อถ่ายภาพเหตุการณ์เก็บไว้เยอะมาก โดยเฉพาะรูปลูกๆทุกคน ดังนั้นพวกเราจึงมีภาพตั้งแต่แบเบาะจนโตเป็นหนุ่มสาว และพวกเราก็ชอบถ่ายรูปแต่ละคนต่างมีกล้องถ่ายรูป โดยเฉพาะผมกับโกไข่ใช้กล้องฟิล์มกันก่อน
พอกล้องดิจิตอลออกมาขาย พ่อก็พูดถึงกล้องไร้ฟิล์มและพูดให้พวกเราซื้อมาใช้ ผมซื้อเป็นคนแรกตั้งแต่ขนาด ๓๐๐,๐๐๐ พิกเซล แล้วก็เปลี่ยนกล้องมาเรื่อย วันปีใหม่พวกเราก็รวมเงินซื้อกล้องดิจิตอลให้พ่อ ผมไปราชการที่สิงคโปร์ก็ซื้อกล้องดิจิตอลแบบบางๆและถ่ายวีดีโอได้ด้วยให้พ่อ พ่อชอบมากไปไหนมาไหนก็เอากล้องนั้นแหละถ่ายภาพ และพวกเราเป็นคนเอาภาพเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ ให้พ่อ แฮ่ะๆ ต่อมาก็ซื้อกล้องดิจิตอลฟูจิให้พ่ออีกกล้องหนึ่งเพื่อภาพที่ได้จะได้มีคุณภาพที่ดีกว่าเก่า
ที่พูดเรื่องกล้องวันนี้เพื่ออยากบอกว่ากล้องถ่ายรูปมันมีประโยชน์มาก ใช้บันทึกเหตุการณ์ต่างๆก็ได้ ใช้เป็นเครื่องถ่ายเอกสารก็ได้ อิอิ ใช้เพื่อถ่ายภาพสวยงามก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นความงามของเด็ก สตรี วิวทิวทัศน์ ดอกไม้ นก ไก่ น้ำตก ทะเล ฯลฯ จึงเขียนบันทึกนี้เพื่อมายั่วยุให้ท่านถ่ายรูปกัน
ผมถ่ายภาพมานานก็จริง แต่ผมก็ไม่ได้ลึกซึ้งกับทฤษฎีอะไรนักหนาหรอกครับ แต่พอเข้าใจกฎสามส่วน จุดตัดของเก้าช่อง เล็กๆน้อย พอเข้าใจการทำงานของรูรับแสงและความไวชัตเตอร์ และศึกษาความสามารถของกล้องบ้าง ผมไม่ใช่คนที่เก่งไปหมดทุกอย่าง อันไหนรู้ไม่จริงก็เว้ากันซื่อๆ ภาพที่ถ่ายแรกๆก็ไม่ได้ตั้งหน้ากล้องอะไรนักหนา ใช้ฟังก์ชั่นที่มีนั่นแหละ..อิอิ เอาความลับมาเปิดเผยกันนะเนี่ย...ถามว่าผมอายไหมที่ถ่ายรูปด้วยการตั้งฟังก์ชั่นให้กล้องทำงาน ผมตอบตัวเองว่า อายทำ”โตมร”อะไร หา...ไม่เข้าใจโตมรเหรอครับ แฮ่ะๆ โตมรแปลว่า “หอก”ครับ อิอิ ก็เราซื้อกล้องมาตั้งหลายตังค์ แล้วเขาทำของดีๆมาให้ใช้ แล้วซื้อมาให้เสียตังค์ทำไมจริงไหมครับ แล้วเราค่อยมาศึกษาภายหลังก็ได้ว่าพอเราตั้งฟังก์ชั่นแล้ว กล้องมันทำงานที่รูรับแสงเท่าไหร่ ความเร็วชัตเตอร์เท่าไหร่ ISO ที่เท่าไหร่ แล้วค่อยไปหัดตั้ง Manual ทีหลังก็ได้ จริงแมะ...
ที่พูดให้ฟังมานี้ เอ้อ..เขียนให้อ่านมานี้ ไม่มีอะไรหรอก เจตนาที่จะให้ทุกท่านที่มีกล้องถ่ายรูป ไม่ว่ามันจะเป็นกล้องแบบไหนก็ตาม หยิบกล้องออกมาถ่ายรูป ใช้มันให้คุ้มเถอะครับ อย่าซื้อเอาไว้เป็นเครื่องประดับ แล้วก็ตั้งฟังชั่นมันเสียบ้าง อย่า Auto เพียงอย่างเดียว เพราะเขาทำฟังก์ชั่นมาให้แล้ว รูปภูเขามีดวงอาทิตย์ มันหมายถึงถ่ายภาพวิวครับ รูปดอกไม้ก็คือมาโครครับถ้าอยากถ่ายแล้วให้ข้างหลังเบลอๆก็ตัวนี้แหละ รูปคนวิ่งคือการถ่ายภาพกีฬาหรือภาพที่มีการเคลื่อนไหวครับ คนขี่มอเตอร์ไซค์ นกบิน เป็นต้นก็ใช้ฟังก์ชั่นนี้แหละครับ แต่ถ้าเป็นภาพบันทึกเหตุการณ์ก็ตั้ง Auto ไม่มีใครว่าอะไรหรอกครับ ถ่ายลูกเดียว...หรืออยากถ่ายวีดีโอก็ดูฟังก์ชั่นที่มีรูปกล้องถ่ายหนัง กดชัตเตอร์ครั้งแรกมันจะบันทึก กดอีกครั้งก็หยุด แค่นั้นง่ายๆครับ
ตั้งแต่ได้กล้องมาใหม่ผมก็ถ่ายรูปแทบทุกวันถ่ายโน่นถ่ายนี่ไปเรื่อยด้วยความสุข ผมนำรูปขึ้นโพสต์ที่ Facebook ไม่ใช่เอาไปอวดฝีมือการถ่ายภาพ เพราะผมนำภาพที่ถ่ายไว้นานแล้วมาโพสต์บ้าง เอาภาพใหม่มาโพสต์บ้าง แต่ผมกำลังนำเสนอวิธีสร้างความสุข อย่างที่บ้านผม คุณแอ๊ดแม่บ้านปลูกผักปลูกโน่นปลูกนี่ด้วยความสุขที่เขาอยากปลูก พอผักออกดอกเป็นหน้าที่ผมที่จะถ่ายทอดความงามของผักออกมา และพอแตงกวาที่ปลูกมันออกลูกผมมีหน้าที่รายงานข่าวและถ่ายแตงกวาให้มันงามเอามาอวดกัน ผมมีความสุขที่ได้ถ่ายทอดความงามของผักในสายตาของผมด้วยกล้องถ่ายรูป ผมไม่เบื่อที่จะอยู่บ้านเพราะกลับจากที่ทำงานมาถึงบ้าน ผมมีโน่นมีนี่ให้ถ่ายได้เรื่อยๆ
อยากมีความสุขแบบผมก็ตามไปดูภาพแห่งความสุขรอบบ้าน รอบที่ทำงาน ได้ที่นี่ครับ
ความเห็น (11)
สวัสดีค่ะ
นับตั้งแต่กลับจากภูเก็ตเที่ยวโน้น พี่คิมจดจำเทคนิคมาฝึกตลอดมาค่ะ ก็รู้สึกว่าถ่ายได้ดีกว่าก่อน
สวัสดีครับท่านอัยการ ไปเที่ยวแบบทำงานไปด้วยหนนี้ กล้องคู่ใจเกิดพัง อย่างไม่ตั้งใจ เสีบหายสุดแก้ไข ต้องเล็งหากล้องตัวใหม่ เพราะรู้สึกว่า กล้องคือสิ่งจำเป็นในการเดินทางครับ
สวัสดีค่ะคุณอัยการ...
เห็นภาพจาก FB แล้วค่ะว่าคุณอัยการมีความสุขแค่ไหน
ถ่ายทุกอย่างให้สวยด้วยใจค่ะ
เอ..คุณอัยการสงสัยต้องตั้งชมรม...คนชอบถ่าย( รูป ) เสียแล้วกระมัง..อิ อิ
มีความสุขในสิ่งที่ทำนะคะ 
การถ่ายภาพเป็นงานอดิเรกที่สร้างความสุขได้ดีครับ
ใช้ตา ทั้งตาเนื้อและตาใจ เห็นอะไรก็มองหลายๆ มุมแทนที่จะมองมุมเดียว
เรื่องการใช้ฟังชั่นโอโต ก็บางครั้งสะดวกครับเพราะภาพขณะนั้นอยู่เพียงแป๊ปเดียว
แต่ขอชื่นชมท่านอัยการครับ ถ่ายภาพได้ดีครับ สวยงามมาก
ยังจำกฏสามส่วนของท่านอัยการได้เลยค่ะ กล้องตัวใหม่ ปูยังขี้เกียจอ่านคู่มืออยู่เลยค่ะ บางทีตั้งค่าอะไรไม่ทราบเยอะแยะไปหมด ขนาดเห็นรุ้งเมื่อวานนะคะ ดึงกล้องจากถุง เปิดฝาเลนส์ เปิดปุ่ม แล้วจะหมุนไปตั้งค่าเดียว แหม รุ้งตัวสวยก็เหลือแค่ครึ่ง เฮ้อ ... รอชมภาพสวยงามๆ ชี้นเทพ ของท่านอัยการนะคะ ;)
ขอบคุณครับพี่คิม,บังวอญ่า,อาจารย์แหวว,ครู kui,ท่านพลเดช,น้องปู
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทาย
การถ่ายรูปเป็นงานอดิเรกที่ผมรัก เมื่อวานไปทานอาหารที่ร้านเพียงไพร บรรยากาศดีมาก ผมตามถ่ายผีเสื้อแม้จะไม่ดีมาก ภาพไม่คมชัดเป๊ะ แต่การถ่ายผีเสื้อกำลังบินให้คมชัดมันเป็นเรื่องยากสำหรับผม ผมไม่ใช่มืออาชีพแต่ผมสนุกที่ได้ถ่ายมัน ถ่ายดอกไม้ แต่ไม่ได้ถ่ายอาหาร เพราะลูกสาวผมถ่ายภาพอาหารขึ้น fb ประจำอยู่แล้ว แฮ่ะๆ
สวัสดีครับ
ไปไหนได้ถ่ายรูป วิว ทิวทัศน์ ของแปลกๆ ของหายาก สาว่าได้แรง สะใจดีครับ
ผมกะว่าจะหาซื้อกล้องบางๆสักตัว พกพาง่ายดี
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับ
เมื่อก่อนแบกกล้องตัวโตไปไหนมาไหนด้วย
ระยะหลังรู้สึกเป็นภาระ อีกอย่างฝีไม้ฝีมือก็ไม่สามารถเอาดีทางด้านนี้ได้
ก็เลยเปลี่ยนมาพกกล้องคอมแพค
ดีอย่างน่าประหลาดครับ ไม่เป็นภาระ ได้ถ่ายภาพเก็บข้อมูลการเดินทางได้ดีทีเดียว
กำลังแปลกใจครับว่าคนที่เป็นอัยการเนี่ย ทำเป็นทุกอย่างเลยนะครับ
ชาวสวนก็เป็นได้ ช่างภาพก็ได้ ฯลฯ
ด้วยความระลึกถึงครับ
ขออภัยท่านเกษตรยะลาและหนานเกียรติครับ
ไม่ได้มาเปิดดู เดี๋ยวนี้ป้ำๆเป๋อ ไปว่าความโทร.ศัพท์ปิดเสียงเอาไว้ แล้วไม่ได้ปรับกลับเป็นปกติเป็นวันๆ นึกในใจว่าดีนะวันนี้ไม่มีใครโทร.มา ที่ไหนได้สายที่ไม่ได้รับเยอะแยะไปหมด อิอิ
กล้องบางๆก็ควรต้องมีเพราะเอาไว้บันทึกภาพเหตุการณ์ ผมมักจะพกไว้ติดรถประจำครับ
แฮ่ะๆ หนานเกียรติ คนเป็นอัยการไม่ได้บ้าอย่างผมทุกคนหรอกครับ แต่อัยการดีๆก็มีเยอะครับ
รอดูรูปผักของพี่แอ๊ด รอดูๆๆ