สมองมีไว้ใช้

      หัวหน้าแผนกในสำนักงานแห่งหนึ่งยื่นรายการค่าใช้จ่ายซึ่งมีสิบกว่าจำนวนให้ผู้ช่วยรวมยอดให้  ก่อนออกจากห้องเขาบอกว่าจะกลับมาภายในสิบห้านาที

      เขากลับมาตามกำหนดและถามถึงงานที่สั่งไว้ ผู้ช่วยเขาบอกว่ายังไม่ได้ทำเพราะรอเครื่องคิดเลขซึ่งกำลังใช้อยู่ที่อีกโต๊ะหนึ่ง

      เขาตบโต๊ะปังจนผู้ช่วยเขานั่งหน้าซีด

      "รอเครื่องคิดเลข!" เขาพูดเสียงดังได้ยินไปทั่วห้อง "แค่เลขบวกชั้นประถมเนี่ยนะ"

      ห้องทำงานนั้นเงียบกริบทันที ผู้ช่วยเขาดึงกระดาษออกมานั่งบวกในกระดาษตามวิธี

พื้นฐานจนเสร็จก็ส่งให้หัวหน้า เขารับมาพลางดูนาฬิกาและพูดว่า "เธอใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็เสร็จ เห็นไม้ว่าเธอยังไม่ลืมวิชาบวกเลขชั้นประถม แล้วสิบกว่านาทีที่นั่งเฉยๆน่ะ

น่าเสียดายไม้"

      เขาถือกระดาษแผ่นนั้นลุกเดินไปยังโต๊ะที่มีเครื่องคิดเลข ขอให้เจ้าหน้าที่ผู้นั้นตรวจสอบให้อีกทีเมื่องานของเธอเสร็จ  เมื่อกลับมาที่เดิมเขาพูดอีกว่า "ฉันว่าเธอพึ่งพาสิ่งอำนวยความสะดวกมากเกินไป มากจนเคยตัว จนลืมไปเลยว่าเธอก็มีสมองที่ยังใช้ได้"

      ผมเชื่อว่าคนไทยจำนวนไม่น้อยเป็นอย่างเจ้าหน้าที่คนนี้ และอาจไม่รู้ว่าสมองก็ต้องการให้เจ้าตัวบริหารเหมือนการเต้นแอโรบิก ฯลฯ อย่างสม่ำเสมอ มิฉะนั้น อาจฝ่อเร็วกว่า

ที่ควรก็ได้