เลือกปฏิเสธ
อากาศร้อนอบอ้าว ภายใต้ร่มก้ามปู สายลมเลือกจะหยุดพัดผ่าน เหงื่อเม็ดเล็กพราวอยู่ตามหน้าตาเนื้อตัวของพวกเขา..ยุวชน
เสียงสรวลเสยามพักเที่ยงดังอยู่ทั่วไป..เด็กเล็กๆ วิ่งเล่นเต็มลานโล่งใต้ต้นไม้ พวกเขามอมแมมกันเต็มที่ และเต็มเสียงหัวเราะ
เด็กชายวิ่งไล่กวดกันไปมาผ่านหน้าครูอยู่หลายรอบ..เด็กๆ สนุกสนานกับการวิ่งรอบตัวครู..แต่ครูเวียนหัว
"บอล..อ่านหนังสือให้ครูฟังหน่อยนะ"
"อ๋อ..ไม่เป็นไรครับ"
"อ้าว.." เสียงครูหลุดหายเข้าไปในลำคอ
"ไม่เป็นไรบอล ครูอยากได้ยินเสียงบอลอ่านหนังสือ.." ครูส่งสายตาวิงวอนไปถึงบอล
เด็กชายทำท่าครุ่นคิดอย่างหนัก
"ก็ได้ครับ..เรื่องเดียวนะครับ"
"ขอบคุณครับบอล"
เสียงอ่านหนังสือกระท่อนกระแท่นอย่างตั้งใจ
เด็กชายอีกคนขาดคู่วิ่งไล่กวด เดินเข้ามาเมียงมองเด็กชายบอลอยู่ใกล้ๆ
"เสียใจด้วยนะ เราต้องอ่านหนังสือให้จบก่อน" คำตอบของบอลทำให้ครูถึงกับยิ้ม และนั่นทำให้เสียงอ่านยังกระท่อนกระแท่นแต่ตั้งมั่นดำเนินต่อไป
เพื่อนผู้ขาดเพื่อนวิ่งเล่นจึงหย่อนก้นเล็กๆ ลงข้างบอล และหยิบหนังสือนิทานเล่มหนึ่งขึ้นมา..อ่าน
เสียงอ่านหนังสือของเด็กชายชั้นป.2 กับอากาศที่ทำให้เหงื่อเริ่มหยดเป็นสายเมื่อบอลเงยหน้าเล็กๆ เพื่อช้อนสายตามองครู
"จบแล้วครับ"
เพื่อนๆ หยุดมองบอลนานแล้ว และปรบมือให้กับบอล
เด็กชายเพียงหันมองและออกวิ่งในทันที
ครูหยิบสมุดบันทึกขึ้นมา เปิดหน้ากระดาษว่างๆ ลงมือบันทึกเรื่องนี้ลงไป พร้อมกับคำถามที่ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง
ในความเป็นผู้ใหญ่..เคยได้ใช้ความกล้าหาญ "เลือกปฏิเสธ" เช่นที่บอลทำหรือไม่
บอลเดินไปเข้าแถวเมื่อสัญญาณเพลงดังขึ้น
ครูส่งยิ้มขอบคุณอยู่หน้าแถว
หมายเลขบันทึก: 391493เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2010 09:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:29 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ.
บรรทึกนี้ทำให้คิดอะไรได้...บางอย่าง
ขอบคุณ.......
ชอบความเป็นเด็กค่ะ..เพราะพวกเขามีทั้งความซื่อสัตย์และกล้าหาญ คุณธรรมพื้นฐาน ง่ายๆ ที่ง่ายทั้งการแสดงออก และง่ายอย่างงดงามค่ะ...
ขอบคุณที่เลือกค่ะ