ณ

เราทุกคนกลังก่อสร้างกันทั้งนั้น

หากวันหนึ่ง
เราเดินไปซื้อก๋วยเต๊๋ยวที่ร้านเดิมหน้าปากซอย
แต่วันนั้นไปปะเข้ากับหญิงสาวหรือชายหนุ่ม
แล้วพลัดตกลงไปในหลุมสีชมพูของกันและกัน
ชีวิตของเราอาจถูกแบ่งออกเป็นสองช่วง
คือ...ช่วงก่อนที่จะเดินทางไปซื้อก๋วยเต๊๋ยวร้านนั้น
กับช่วงหลังจากซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านนั้นแล้ว
สถานที่ธรรมดา ๆ อย่างร้านก๋วยเตี๋ยว
ก็สามารถเป็นสถานที่พิเศษขึ้นมา
กลายเป็นหนึ่งใน "สถานที่" ที่เปลี่ยนชีวิต
เปลี่ยนไปแบบไม่มีวันเหมือนเดิม
ณ สถานที่เปลี่ยนชีวิต...

             จากตัวหนังสือที่โปรยไว้หลังปกหนังสือเล่มนี้ ได้สื่อให้เราได้นึกถึง ณ ของตัวเองอยู่หลายจุดด้วยกัน ซึ่งแต่ละ ณ ของแต่ละคนก็ย่อมแตกต่างกันไป ตามแต่ว่า ณ เวลานั้น ๆ ของใครเป็นอย่างไร นิ้วกลมเป็นนักเขียนที่โปรดปราณอีกท่านหนึ่งในหนังสือ ณ เล่มนี้ เขาได้ให้ ณ ที่น่าประทับใจไว้หลาย ณ อยู่เช่นกัน สำหรับ ณ ที่ประทับใจแบบเป็นการส่วนตัวของผมจากหนังสือเล่มนี้ก็คือ ณ พื้นที่ก่อสร้าง ซึ่ง ณ ในบทนี้เขาได้พูดถึงการก่อสร้างอาคารบ้านเรือน ตึกรามบ้านช่องต่าง ๆ จากนั้นก็เชื่อมโยงมาถึงการก่อสร้างของคนเราว่าแท้จริงแล้วเราทุกคนต่าง กำลังก่อสร้างกันทั้งนั้น ขอคัดบางส่วนบางตอนในบทนี้จากหน้า ๑๔๙-๑๕๐ ดังนี้ครับ...

" ครูอาจารย์กำลังสร้างอนาคตของชาติขึ้นจากแท่งชอล์ก พยาบาลกำลังก่อสร้างสุขภาพที่ดีขึ้นจากยาเม็ดเล็กเม็ดน้อย นักการตลาดกำลังก่อสร้างสิ้นค้าตัวใหม่จากกลยุทธที่วางแผนไว้ นักยกน้ำหนักกำลังก่อสร้างเหรียญรางวัลขึ้นจากหยาดเหงื่อ นักร้องนักดนตรีกำลังก่อสร้างความสุขขึ้นจากตัวโน๊ต นักเขียนกำลังก่อสร้างความคิดดี ๆ ขึ้นจากตัวหนังสือ ผู้กำกับกำลังก่อสร้างเรื่องราวบางอย่างขึ้นจากม้วนฟิล์ม ฯลฯ กำลังก่อสร้าง ฯลฯ"

สำหรับย่อหน้านี้ต้องอย่ากระพริบตาครับ (คัดลอกต่อ) ในหน้าเดียวกันนี่เเหละ

           "ในระหว่างที่เรากำลังก่อสร้างความฝันส่วนตัว ปฏิเสธไม่ได้ว่าเรากำลังก่อสร้าง "บางอย่าง" ขึ้นในพื้นที่สาธารณะไปด้วยในเวลาเดียวกัน

           ครูเพ็ญอาจสอนนักเรียนเพื่อเอาเงินไปสร้างบ้านหลังใหม่ แต่ขณะเดียวกันเธอก็กำลังสร้างอนาคตของชาติไปด้วย
ดูเหมือนว่าเราทุกคนกำลังก่อสร้างอาคารสองหลังไปพร้อม ๆ กัน หลังหนึ่งเอาไว้อยู่อาศัยเอง ส่วนอีกหลังหนึ่งให้คนอื่นได้พึ่งพา

         โดยจรรยาบรรณของนักก่อสร้างแล้ว ควรหรือไม่ที่จำต้องใส่ใจอาคารทุกหลัง หากเราเอาแต่คิดถึงความฝันของตัวเอง แล้วหลงลืมผลกระทบต่อสังคมโดยรวม อาจทำให้อาคารอีกหลังหนึ่งเละเทะกลายเป็นตึกเกะกะระคายตารำคาญใจ และหากแย่กว่านั้น วันหนึ่งมันอาจพังลงมาได้

          ครูสอนหนังสือเพียงหวังเงิน นักเขียนที่เขียนหนังสือเพื่อให้ติดอันดับขายดีโดยไม่สนใจผลกระทบต่อสังคม นักการเมืองที่โกงกินบ้านเมืองไปสร้างบ้านตัวเอง พนักงานบริษัทที่ทำงานไปวัน ๆ รอเวลากลับบ้าน แม่ค้าที่ทำอาหารโดยไม่สนใจหลักอนามัย ฯลฯ ล้วนแต่กำลังก่อสร้างอาคารของตนและละเลยอาคารของส่วนรวม

           บ้านเมืองคงสวยงามกว่าที่เป็น หากทุกคนสร้างอาคารทั้งสองหลังอย่างพิถีพิถันตั้งใจ"

นี่คือบางส่วนบางตอนจากหนังสือเล่มนี้ที่อ่านแล้วโดนใจอย่างแรง และจะนำไปใช้ในการก่อสร้างของตนเอง...

[นาย ธนา นนทพุทธ]

สวัสดีครับ  ทุกคำที่นำมาลงในบันทึก  มีความหมายลึกซึ้งมากครับ กินใจทุกตัวอักษร  ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

 

[พลาย]

สวัสดีครับ คุณธนา

ร่วมด้วยช่วยกันครับ

เรียนรู้จากความคิดดี ๆ ของคนอื่น

แล้วนำไปใช้เพื่อสร้างสรรค์สังคมกันต่อไป

ยินดีครับ

[บุษรา]

• สวัสดีค่ะ
• แวะมาเยี่ยมเยียนกัน ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลย... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
• ด้วยความระลึกถึงค่ะ
• ขอบคุณค่ะ