อีกไม่กี่นาทีผมกำลังจะขับรถออกจากบ้านเดินทางไปสอนที่มรภ.สุราษฎร์ธานีอีกครั้ง คิดว่าคงใช้เวลาไม่เกิน 50 นาทีสำหรับระยะทางประมาณ 70 กิโลเมตรจากบ้านที่ไชยา ดูเวลาแล้วยังมีพอที่จะมาขีดเขียนอะไรได้ จึงรีบจัดการกับรูปภาพโดยใช้ PhotoScape รวมภาพ 3-4 ภาพเข้าด้วยกันแล้ว Save เป็นภาพเดียว จะได้ไม่เสียเวลา Upload ภาพ
นึกถึงต้นเม่าที่มรภ.สุราษฎร์ธานี ต้นที่ผมได้เก็บเมล็ดมาเพาะเพื่อขยายพันธุ์อยู่ในตอนนี้ เรื่องที่อยากบันทึกจึงมุ่งไปที่เรื่องของเม่า ต่อเนื่องมาจากบันทึกเรื่อง ลูกเม่า .. ผลไม้ประทังความหิวเมื่อวานนี้ ที่มีผู้สนใจมาต่อเติมความรู้ไว้หลายราย
นอกจากผมพบว่ายังขาดความรู้เรื่องลูกเม่า ว่ามีกี่ชนิด และต่างกันอย่างไรแล้ว เรื่องที่สับสนอยู่อีกเรื่องหนึ่งคือ เรื่องเม่า กับ "มุดชี" และเมื่อวานนี้ พี่ชายใจดีชื่อ สุวิทย์ ด้วงโยธาก็อุตส่าห์ขับรถมอเตอร์ไซค์ไปหาลูกมุดชีมาให้ผมดูจนได้ หลังจากวันก่อนก็ได้วิ่งหาใบมุดชีและลูกเม่าพื้นเมืองมาให้ผมได้เปรียบเทียบกับเม่าที่ได้มาจากมรภ.
มุดชีนั้นผมหลงลืมเสียสนิท จำได้เลาๆแค่ว่าตอนเด็กๆเคยเก็บกินเล่นเป็นประจำ และยังจำคำกลอนที่ชาวบ้านพูดต่อๆกันมาได้ดีว่า ..
ม่วงขี้ไกล ไฟขี้ใกล้ มุดชีขี้ง่าย เปิดท้ายไม่ทัน
ความหมายคืออะไรลองเดาๆกันดูก่อนนะครับ แต่สำหรับคนปักษ์ใต้น่าจะเข้าใจได้ไม่มีปัญหา
สรุปแล้วผมได้พบเมื่อวานนี้ว่า มุดชีนั้นไม่ใช่เม่า เมล็ดมุดชีเขาโตกว่า รูปทรงออกจะแบนๆกว่าลูกเม่า และที่สำคัญรสเปรี้ยวกว่ามากจนถึงขนาดว่ากินแล้ว "เปิดท้ายไม่ทัน" เลยทีเดียว แบบที่ผมพบที่มรภ.สุราษฎร์นั้น เป็นเม่าพันธุ์หนึ่ง ไม่ใช่มุดชีอย่างแน่นอน ลองดูภาพเปรียบเทียบได้ครับ
เม่าพันธุ์ดีรสหวานอร่อยจาก มรภ.สุราษฎร์ธานี
เม่าพันธุ์ดี(บน) .. เม่าพื้นเมือง(ล่างขวา) และ ต้นเม่าพื้นเมืองที่หน้าบ้าน
นี่ครับ .. มุดชี ของจริงทั้งผล และใบ .. ไม่ใช่เม่าแน่นอน
สวัสดีค่ะคุณพินิจ
"ลูกเม่า" รู้จักค่ะ แต่ "มุดชี" ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เป็นความรู้ใหม่ค่ะ
มาสารภาพว่า เพิ่งเคยเห็นมุดชี ที่บ้านมีแต่หมากเม่าครับ
แวะมาสวัสดีค่ะอาจารย์ กำลังจะลองเขียนบล็อกแล้วจะมาเล่าให้ฟังนะค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ เป็นความรู้ใหม่ค่ะ หนูไม่รู้จักมุดชีค่ะ แต่คุ้นเหมือนเคยเห็นแต่เรียกไม่ถูกค่ะ
กรุณาช่วยโพส หรือส่งรูปของสุวิทย์ ด้วงโยทา ให้ผมได้ดูหน่อยครับ ขอบคุณ
ขอบคุณที่ติดตามครับ
น้องจากพี่สุวิทย์แล้วยังแถม หลวงเยิ้ม และ ลอดช่องแตงไทยให้ด้วยครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
วันก่อนหนูยังไปกินอยู่เลยที่ราชภัฏทันเมล็ดโตมาก หนูและเพื่อน ๆ ไปเก็บกินกัน แถวบ้านหนูเมล็ดเล็กนิดเดียวแต่ก็อร่อยน่ะค่ะ ตอนที่หนูเรียนหนูยังไปหาลูกเม่ามาทำไวน์ ไวน์ลูกเม่าอร่อยมากเลยน่ะค่ะ พูดแล้วยังอยากกินเลย หนูจบมาหลายปีแล้วพอ ๆ กับทีหนูก็ไม่ได้กินมันหลายปีเช่นกัน
ขอบคุณมากครับ น้องจารย์พินิจ ...ร่วม ๓๐ กว่าปีที่ไม่ได้พบเห็นสุมาอี้ นี่ถ้าคุณไม่บอกผมไม่รู้หรอกครับว่าเป็นใคร โปรดบอกเขาด้วยว่าจำได้แต่ปาก ความหล่อเหลายังเหมือนเดิม และดูแล้วกลมกลืนกับธรรมชาติที่อยู่ เช่นจะไปตัดยาง ขึ้นต้นเขรียง หรือดักแย้ ก็ไม่มีใครถามว่า "นี่พี่หลวง มาจากกรุงเทพฯเมื่อไหร?"
ฟันธงครับอาจารย์ มุดชีนั้นไม่ใช่เม่าอย่างแน่นอนครับ
หนูไม่รู้จักมาก่อนเลยค่ะ
รู้จักเม่า แต่ไม่รู้จัดมุดชี
สวัสดีค่ะ...
หลังจากเรียนกับอาจารย์เสร็จหนูก็ลงไปดูเจ้าต้นเม่าทันทีเลยค่ะ..เพราะที่หนูเคยเห็นมันไม่ได้เป็นทรงพุ่มแบบนี้..แต่จะเป็นต้นสูงๆ
สวัสดีค่ะ อาจารย์พินิจ สำหรับผลไม้เมืองไทยที่อาจารย์หรือเพื่อนรู้จักกัน ดิฉันเองก็ไม่ค่อยได้ลองไปสัมผัสหรือชิม แต่หนูคิดว่าลูกขบ บ้านหนู ทั้งหวานทั้งอร่อยกว่า ถ้าอารย์อยากดูลูกขบบ้านของดิฉันถ้ามันเป็นลูกขึ้นมาอีกดิฉันรับปากว่าถ้ามีโอกาสจะถ่ายรูปมาให้ดูนะค่ะ ขอบคูณค่ะที่อ่านขอความของดิฉัน
นักศึกษา ป. บัณฑิตวิชาชีพครู กลุ่ม 4 รุ่น 11