การเลือกคู่ครองของแต่ละคนอาจไม่เหมือนกัน บางคนเลือกคนที่รักบางคนเลือกคนที่เหมาะสม บางคนโชคดีได้ทั้งคนที่รักและเหมาะสม สำหรับตัวผู้เขียนเองในวัยที่อายุย่างเข้า 32 การเลือกคู่ครองค่อนข้างโอนเอียงไปทางเลือกคนที่เหมาะสมมากกว่า อย่างน้อยอายุ ความรู้ความสามารถ หน้าที่การงานต้องเท่าเทียมกันหรือไม่เหลื่อมล้ำกันจนเกินไป เคยอ่านเจอในบทความบอกว่าคนเราจะเลือกคู่ครองอยู่ 2 แบบ คือใช้สมองหรือใช้หัวใจ ในวัยรุ่นหัวใจ,ความรู้สึกจะมีอิทธิพลมากกว่าสมอง,เหตุผล แต่ถ้าอายุมากขึ้นการทำอะไร ตัดสินใจอะไร หรือเลือกอะไรก็ตามมักจะต้องผ่านสมองก่อนเสมอ เคยมีผู้ใหญ่แนะนำว่าอายุมากแล้วไม่ใช่ว่าใครเข้ามาในชีวิตก็จะเอาเสียหมดนึกว่ายังดีกว่าอยู่คนเดียวโดยไม่เลือกเลยเพราะกลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว ถ้าคนที่เข้ามาไม่ใช่จริงๆ ก็อย่าแต่งงานเสียเลยจะดีกว่า เพราะถ้าเราไม่เลือกให้ดีก่อนแล้ว สุดท้ายอาจต้องเป็นหม้ายมานั่งเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ซึ่งโดยส่วนตัวผู้เขียนค่อนข้างชื่นชมกับคนที่เรียนเก่งเป็นพิเศษ ยิ่งเรียนสูงเท่าไหร่สำหรับผู้เขียนก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งก็เป็นเสปคของแต่ละบุคคลไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก แต่อย่างไรก็ตามเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวถือว่าเป็นคนละเรื่องกันในส่วนของเรื่องงานนั้นไม่เคยเอาเรื่องเรียนน้อยเรียนมากมาตัดสินใคร แต่เรื่องส่วนตัวนี่ก็ขอนิดนึงละกันนะคะ ^_^
สวัสดีค่ะ
. การเลือกคนเก่งก็ดีแล้วเพราะลูกจะเก่งไปด้วยเพราะพันธุกรรมดี แต่คนเก่งนั้นถ้าเป็นคนดีด้วย ถึงจะได้โชคสองชั้น
สวัสดี..ค่ะ อ่านข้อความแล้วรู้สึกว่าเห็นด้วยกับการเลือกคู่ครอง ขอแสดงความคิดเห็นเพิ่ม เลือกคนหล่อ ก็เสียใจตามหน้าตาของเขา เลือกคนมีฐานะก็ต้องดูสถานะตัวเอง เลือกคนเท่าเทียมกัน รักกันไม่เสียหาย เลือกทุกสอ่งที่เพียบพร้อมหายาก แต่เลือกขี้แหล่จะไม่เสียใจเลย สุดท้ายสรุปย่อ ๆ ว่าเลือกคนที่เขารักเราดีกว่า.........รักคนที่เรารักแล้วต้องเสียใจอย่าทุ่มเทเลย โฮมเพี้ยง.......ขอให้พี่โชคดีกับความรักนะเอาใจช่วย............