นับตั้งแต่ วันที่ 1 กันยายน 2533 จนถึงวันนี้ วันที่ 1 กันยายน 2553 นับเป็นเวลา 20 ปีมาแล้ว แต่ความรู้สึกในทรงจำของผมยังกับว่าเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง คุณสืบ นาคะเสถียร หัวหน้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง จ.อุทัยธานี ซึ่งก่อนหน้านั้น ท่านได้นำชาวอุทัยธานี เข้าร่วมกิจกรรมการอนุรักษ์ป่าห้วยขาแข้งตามแนวทาง ซึ่ง ณ เวลานั้นชาวอุทัยธานี (หรืออาจจะชาวไทย) อาจจะยังไม่ค่อยได้รับรู้ข้อมูลของป่าห้วยขาแข้งดีพอ และผืนป่าห้วยขาแข้งก็ยังไม่รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก...ข่าวร้ายในวันนั้น สำหรับพวกเราก็ยังคงเป็นข่าวร้ายในความทรงจำที่ประทับไว้จนถึงวันนี้...และคงจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป
ผมยังจำได้... อีก 2 วันต่อมา โคลงบทนี้ผมได้แต่งขึ้นเพื่อไว้อาลัยแด่ท่านและได้ส่งไปหนังสือพิมพ์มติชนรายวันในสมัยนั้น...
แด่...ผู้พิทักษ์
นายหนึ่งนักต่อสู้ กล้าหาญ
สืบรักษาอุดมการณ์ ป่ากว้าง
นาคะปรกภิบาล สรรพสัตว์ ทั้งมวล
เสถียรสถิตย์ไม่แรมร้าง หลบเร้น ลืมเลือน
ผู้จากไปยังชื่อไว้ ตรึงตรา
พิทักษ์รักษ์สัตว์ป่า มอบให้
มรดกแด่ประชา- กรทั่ว กันเฮย
โลกห่มร่ำร้องไห้ อกโอ้ อาวรณ์
ขอดวงวิญญาณของท่านรับรู้ด้วยเถิดว่า...พวกเราจะร่วมกันรักษาผืนป่าอันเป็นมรดกอันล้ำค่าไว้ให้ลูกหลานตามเจตนารมณ์ของท่าน ตลอดไป...
สวัสดีค่ะ
จะนานเพียงไร
ยังตราไว้ในความทรงจำค่ะ