ชีวิต : แม่ละเมาไดอารี่

 

 ช่วงเย็นของวันนั้น วันที่ผมได้เข้ามาสัมผัส "ชีวิต" ของสรรพสิ่งในแม่ละเมา มันช่างอุดมไปด้วยสีสรร ตระการตา มากกว่าอยู่ในเมืองใหญ่

เป็นสีสรรที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอตามธรรมชาติ ความสุขที่พึ่งพากันระหว่างคน ป่า และสายน้ำ

  

 ไม่ว่าจะเป็น เด็ก หรือ ผู้ใหญ่ "น้ำคือชีวิต" น้ำคือลมหายใจของพวกเรา ทั้งทำมาหากิน สร้างงานสร้างอาชีพ พักผ่อน กินอยู่ และหลับนอน ล้วนพึ่งพิง "แม่ละเมา"

 

เด็กเกิดและโตมากับสายน้ำ ผูกพันธ์กับทุกอณูของเวลาในการเจริญวัย

 

สิ่งของที่มีอยู่ มิใช่ "ตัวกู ของกู" ถ้าสิ่งใดสร้างประโยชน์สำหรับคนในชุมชนได้

"ใช้เลยลูก"

เรือมิได้มีไว้เพื่อบริการคนนอก นักท่องเที่ยว หรือใครก็ไม่รู้ที่มีเงินเข้ามาฟาดหัวเรา เพราะ

"เราคือเรา"

"เรือคือเรา เราคือเรือ มีไว้เพื่อพวกเรา"

ยามค่ำคืน การพักผ่อน สังสรรค์ บรรเทิง มีเหมือนดังเช่นปุถุชน แต่อยู่บนพื้นฐานของ "ทุน" ทุนชุมชน วิถีชีวิต เครื่องดนตรี สะล้อ ซอ ซึง เสียงเพลงให้สายน้ำ เสียงเพลงแห่งขุนเขาเมืองเหนือ ช่างงดงามและน่าสัมผัส

 

การเต้น การเซิ้ง ตามแบบฉบับ "แม่ละเมา"

ช่างอิ่มเอิบไปด้วย "ความสุข"

สุขจริง ๆ ครับ