เก็บตก "ข้อดีอีกหนึ่งข้อของการมีวันแม่ในบ้านเรา" ^^
บันทึกนึ้หนึ่งตั้งใจจะเขียนตั้งแต่วันที่ 11 สิงหาคม 53 แล้วล่ะค่ะ แต่ยังไม่มีโอกาสได้ลงมือเขียนซักที วันนี้บอกตัวเองว่าต้องเขียนๆๆๆๆ ให้สำเร็จ อิอิ
เริ่มเลยดีกว่านะคะ ใล้วค่ะดูจากชื่อบันทึกแล้วก็ไม่พ้นเกี่ยวข้องกับวันแม่ค่ะ แล้วทำไมหนึ่งถึงเขียนบันทึกนี้ไว้ในบล๊อกการดูแลผู้ป่วยมะเร็งด้วยน้า
เรื่องของเรื่องเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 53 ที่ผ่านมานี้ ทางศูนย์มะเร็งอุดรธานีของเราได้จัดกิจกรรมวันแม่ขึ้นสำหรับผู้ป่วยที่ต้องมารักษาตัวอยู่ที่นี่และญาติผู้ป่วยที่ต้องมาดูแลผู้ป่วยด้วยค่ะ (สำหรับเจ้าหน้าที่ของเราด้วย อันนี้เป็นผลพลอยได้ค่ะอิอิ) ปีนี้เราจัดกิจกรรมขึ้นที่ลานกิจกรรมหน้าตึกสามัญชายเหมือนทุกๆปีค่ะ
ปีนี้น้องโต้งกับน้องปิคเป็นพิธีกร
และมีจิตอาสามาร่วมกิจกรรมด้วยทุกปีค่ะ ^^
ปีนี้หนึ่งไม่ได้ร่วมกิจกรรมด้วยเลยไม่สามารถเล่ารายละเอียดได้ทั้งหมด แต่ที่หนึ่งเก็บตกนำมาเขียนบันทึกครั้งนี้คือผู้ป่วยและลูกชายคู่นี้ค่ะ ^^
ผู้ป่วยรายนี้เป็นผู้ป่วยระหว่างฉายแสงค่ะ จะต้องมาตรวจที่ OPDรังสี (ที่หนึ่งทำงานอยู่) สัปดาห์ละครั้ง เมื่อวันที่ 11 ผู้ป่วยรายนี้มาตรวจช้ากว่าผู้ป่วยรายอื่นๆที่อยู่ในตึกเดียวกัน เมื่อผู้ป่วยเดินมาที่ OPDรังสี หนึ่งสังเกตเห็นน้ำตาซึมๆ จมูกแดงๆ หนึ่งเลยสอบถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ผู้ป่วยเลยเล่าให้ฟังว่า เมื่อเช้าไปร่วมกิจกรรมวันแม่มา ปลื้มใจมาก กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ภาพกิจกรรมวันแม่ค่ะ
ผู้ป่วยบอกว่า "ตั้งแต่ลูกโตมา ยังไม่เคยมีครั้งไหนที่ลูกกราบและกอดแม่เลย ประทับใจตื้นตันใจมากๆๆ"
หนึ่งเลยหันไปถามลูกชายผู้ป่วย(น้ำตาซึมๆมาเหมือนกันค่ะ)ว่ากิจกรรมวันแม่เป็นไง
ลูกชายผู้ป่วยบอกว่า "ดีมากๆ ที่ไม่เคยกราบหรือกอดแม่เป็นเพราะว่าเขิน จริงๆก็อยากทำแต่ไม่กล้า ดีใจที่ได้ร่วมกิจกรรม"
หนึ่งเคยได้ยินบางคนพูดว่า วันแม่มีทำไม เพราะเค้าไม่ได้รักแม่แค่วันเดียว เค้ารักแม่ทุกวัน ไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นวันแม่ อะไรประมาณนี้ค่ะ
แต่สำหรับในบางครอบครัว หนึ่งคิดว่า อย่างน้อยวันแม่ ก็เป็นโอกาสอันดีที่จะเป็นจุดเริ่มต้นในการทำสิ่งที่ไม่เคยทำ ไม่กล้าทำ เขิน อาย อะไรประมาณนี้ได้นะคะ ดูอย่างกรณีนี้สิคะ หนึ่งฟังแล้วก็อดตื้นตันใจไปด้วยไม่ได้จริงๆค่ะ ^^
แล้วคุณล่ะคะคิดยังไงกับวันแม่ ^^
ขอขอบคุณ
- ผู้ป่วยและญาติทุกท่าน ที่อนุญาตให้นำเรื่องราว รูป มาแบ่งปันค่ะ
-เจ้าหน้าที่ศูนย์มะเร็งอุดรทุกท่านที่ทำให้มีกิจกรรมแบบนี้ขึ้น^^
-ทุกๆท่านที่เข้ามาติดตามอ่านและแสดงความคิดเห็นค่ะ
สุวิญญา
บันทึก 25 สิงหาคม 2553
ความเห็น (10)
กอดแม่เป็นครั้งแรก
ผมไม่เคยกอดแม่มาก่อน มีน้องชายคนสุดท้องคนเดียวที่มีโอกาสได้กอดแม่
เพราะแม่มีลูกมาก
ถ้า กอดกันทุกคนแล้ว ก็คงจะต้องไม่มีเวลาทำมาหากิน ตอนแม่มาอยู่กับผมที่อเมริกา
ช่วงนั้นเป็นวันแม่
ทางโรงเรียนวัดสนับ สนุนให้ผู้ปกครองนำลูกและแม่ของตัวเองไป เพื่อที่จะทำพิธีวันแม่
ผม เอาดอกไม้ไปให้แม่แล้วกอดแม่เป็นครั้งแรกในชีวิต แม่ผงะ เพราะลูกชายไม่เคยกอด
แต่ก็ยอมให้กอด ตั้งแต่นั้นเป็นตอนมา ผมเจอแม่ที่ไร ต้องไปกอด
ลูกๆผมเจอคุณย่าก็ต้องเข้าไปกอดเพราะเป็น ธรรมเนียมฝรั่ง
การกอดกันถือเป็นเรื่องปรกติ แม่ก็เคยชักคุ้นกับธรรมเนียมตะวันตก ลูกสาวคนโตของผม
ตอนผมกอดเธอแรก ตอนอยู่ชั้นประถมผงะเหมือนกัน เพราะไปกอดเธอตอนเธอโตแล้ว
แต่เดียวนี้ เจอพ่อต้องมากอดพ่อก่อน ของดีต้องฝีกต้องสอน ต้องใช้ความพยายาม
ไม่ เหมือนของชั่วไม่สอนก็ทำได้
ประทับใจมากครับ ซึ้ง
ประทับใจเรื่องราว
.
ขอบคุณ คนบอกกล่าว
.
เรื่องราวความเป็นแม่ ของแต่ละลูกในโลกไม่เหมือนกัน
ที่เหมือน ก็ความรักที่แม่มีต่อลูก
..
อยู่ดีมีสุข ครับ1
สวัสดีค่ะคุณคนบ้านไกล
ขอบคุณมากค่ะที่แบ่งปันประสบการณ์ น่าประทับใจจริงๆค่ะ ^^
หนึ่งเห็นด้วยค่ะ ของดีต้องฝึกต้องสอน ใช้ความพยายาม แต่ก็สามารถทำได้ ถ้าทำได้แล้วผลที่ได้จะดีมากๆๆๆๆจริงๆค่ะ
มีอะไรดีๆต้องบอกต่อค่ะ^^
สวัสดีค่ะคุณครูหยุย
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ ^^
สวัสดีค่ะคุณตาหยู
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย
เห็นด้วยค่ะความรักที่แม่มีต่อลูกนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าเราจะประมาณได้
สวัสดีหมอฮานะ
แต่ยังเล็กๆ กอดแม่ก่อนนอนทุกคืน พอโตหน่อยก็กอดแม่ก่อนนอนเหมือนกัน พอโตจริงๆ ไม่ได้กอดแล้วเพราะกอดไม่ได้
ตอนเล็กๆ แม่บอกว่ากินนมแก่ พอโตก็กินเก่ง กินได้แต่จับไม่ได้แค่นั้น......อิอิ
สวัสดีค่ะคุณหม่อมนักบิณ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่า ^^
จรรยา วรรณสุทธิ์
2ปีผ่านไปหนูเพิ่งได้เห็นรูปนี้มันคงไม่สายไปใช่มั้ยขอ ขอบคุณนะค่ะที่พี่พยาบาลทุกคนคอยช่วยและดูแลแม่มาตลอดการรักษา เป็นอีกปีแล้วที่วันแม่ไม่มีแม่อยู่ยิ่งเห็นรูปนี้แล้วยิ่งคิดถึง จากลูกแม่จรูญศรี
สวัสดีค่ะคุณจรรยา ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ถึงคุณแม่จรูญศรีจะจากไปแต่เชื่อว่ายังคงอยู่ในใจลูกๆตลอดไปนะคะ