ทำบุญใหญ่ - กับสัตว์ใหญ่ (ตอนที่ 2)
ต่อจากบันทึกที่แล้ว แอร์เล่าถึงว่าได้เห็นถึงสิ่งที่หลวงพ่อวีระนนท์บอก ค้างไว้นะคะ
แม้พวกเราจะลาศีลแปดกันตั้งแต่เช้า แต่ก็อยู่ปฏิบัติต่อจนถึงเย็น ตลอดเวลาที่ปฏิบัตินั้น คิดอย่างเดียว ทำเพื่อแม่ ๆ จะเมื่อยแค่ไหน จะเหน็บชายังไงก็ทน คิดถึงหน้าแม่เข้าไว้ จะได้มีกำลังใจปฏิบัติ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราคิดดี ทำดีหรือเปล่า ในขณะที่ปฏิบัติธรรมรอบเย็นเสร็จ ประมาณ 4 โมงเย็น พระอาจารย์ปุณ นำแผ่เมตตา และอุทิศบุญกุศล แอร์จำได้ดีตอนนั้นแอร์สวดถึงบรรทัดสุดท้าย ที่อุทิศบุญกุศลให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย แล้วอยู่ดี ๆ ก็เป็นภาพแอร์เมื่อเกือบ 20 ปีมาแล้ว ตอนนั้นแอร์ยังเป็นวัยรุ่น ที่บ้านมีลูกแมวเพิ่งคลอดใหม่ ๆ แอร์กลัวมันหนาว ก็เลยเอามันมานอนด้วย ที่ไหนได้ ผลปรากฏ ตื่นเช้ามา แอร์นอนทับลูกแมวตาย ตัวมันแข็งทื่อเลย แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ นั่นก็คือแอร์จริง ๆ เป็นแอร์ในชาตินี้ ซึ่งแอร์ลืมไปแล้ว ขนาดหลวงพ่อพูดถึงแมว แอร์ยังจำไม่ได้เลย ในขณะนั้นน้ำตามันแทบจะไหลออกมาเลย เราฆ่าเค้าจริง ๆ ด้วย เพื่อนบอกว่าทำไมล่ะ ก็แค่ลูกแมวตัวนึง ใช่ แค่ลูกแมวตัวนึง แต่ถ้าเป็นลูกแอร์ล่ะ แอร์เข้าใจความรู้สึกของ “แม่” เลยนะ ไม่ว่าจะเป็นลูกแมวหรือลูกคน ต่างก็รักลูกตัวเองกันทั้งนั้นแหละ
หลังจากนั้น แอร์ได้ร่วมทำบุญไถ่ชีวิตโค – กระบือ และเลิกกินเนื้อวัว ตามคำแนะนำของคุณแพร และได้ใส่บาตร อุทิศบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรที่เป็น วัว ทุกวัน ติดต่อกัน 1 เดือน ตามคำแนะนำของหลวงพ่อ สำหรับแอร์แล้ว การไม่ทานเนื้อวัว มันก็ไม่ได้ทำความลำบากอะไรให้เรา ส่วนการใส่บาตรนั้น ปกติเราก็อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรอยู่แล้ว ดีซะอีก อุทิศให้ถูกคนถูกตัวกันไปเลย ถ้าแอร์ไม่ได้เห็นกรรมกับตาตัวเอง แอร์อาจจะไม่หันมาสนใจพวกเรื่องศีลเลยก็ได้ พอมาทบทวนดูแล้ว เคยผิดเกือบทุกข้อเลยอ่ะค่ะ แต่ตอนนี้ตั้งใจถือศีล 5 แล้วค่ะ (พลิกวิกฤต ให้เป็นโอกาสซะเลย 555)
จนเมื่อพาเพื่อนไปปฏิบัติธรรมครั้งล่าสุด วันที่ 30 กค – 1 สค 53 ที่ผ่านมา ได้ทราบว่า ทางวัดป่าเจริญราชจะจัดให้มีโครงการไถ่ชีวิตโค – กระบือ ซึ่งตอนแรกทางวัดจะจัดวันออกพรรษา แอร์และเพื่อนก็ตั้งใจจะร่วมทำบุญด้วยอยู่แล้ว แต่ภายหลังทราบว่า หลวงพ่อวีระนนท์เปลี่ยนกำหนดการใหม่ ให้เป็นวันที่ 5 ธันวาคม 2553 เพื่อที่โค เหล่านั้น จะได้เข้าโครงการธนาคารโค-กระบือ ตามพระราชดำริ ของในหลวง แอร์ยิ่งอยากทำบุญเพิ่มขึ้นอีก เพราะนอกจากจะเป็นการทำบุญเพื่อในหลวงแล้ว วันที่ 5 ธันวา ยังเป็นวันเกิดของลูกชายอีกด้วย
ตอนแรกตั้งใจว่าจะร่วมทำบุญกับพี่กร ญาติธรรมที่ไปปฏิบัติธรรมที่วัดบ่อย ๆ พี่เค้ารับเป็นเจ้าภาพโค 1 ตัว (ราคาตัวละ 15,000 บาท) ตั้งชื่อเพราะด้วยนะ ชื่อ “ฐานบุญ” ไอ้เราก็ เออ ชื่อดีจังเลย จะได้เป็นฐานแห่งบุญนะ พอเล่าให้พี่เค้าฟัง ว่าอย่างนี้ ๆ พี่เค้าบอกแอร์น่าจะรับเป็นเจ้าภาพไปเลย ตัวนึงนะ แล้วตั้งชื่อใหม่ไปเลย “หา! ตัวละตั้งหมื่นห้านะพี่นะ” พี่กรบอกว่า “เราก็อย่าทำบุญคนเดียวซิ เราต้องบอกให้คนอื่นมาร่วมบุญกับเราด้วย” โห กะว่าจะอยู่ฐานเดียวกันสักหน่อย แต่แอร์ก็ไม่ได้รับปากพี่เค้าหรอกนะคะ ว่าจะรับเป็นเจ้าภาพโค 1 ตัว ก็เพียงแต่เห็นว่ามันมีที่มาที่ไปหลาย ๆ อย่าง ประจวบเหมาะพอดี (ก็เขียนได้ตั้ง 2 ตอนนี่เนอะ) จึงตั้งใจว่าจะช่วยรวบรวมเงินให้ได้มากที่สุด ไม่ว่าจะได้ครบ 15,000 บาท หรือไม่ก็ตาม
เอ..แล้วแอร์จะไปหาเงินมาจากไหนล่ะนี่ หมื่นห้า ท่องไว้ หมื่นห้า แม้พี่กรจะบอกว่า ให้ไปชวนคนอื่นมาร่วมบุญกับเราก็เถอะ แต่แอร์ไม่เคยทำบุญแบบนี้เลยอ่ะ เคยแต่ใส่ซอง ร่วมด้วยช่วยกัน 20 บาท 50 บาท ก็ว่ากันไป แล้วแอร์จะไปชวนใครมาทำบุญด้วยอ่ะ แง...งานเข้าแล้วครับพี่น้อง ..
อ่านบันทึกเดิมได้ที่นี่ค่ะ : http://gotoknow.org/blog/watpa/290041
ความเห็น (1)
ดีใจด้วยนะค่ะ ในที่สุดก็รู้แล้วว่าเจ้าหนี้ (เจ้ากรรมนายเวร) คือใคร
จะได้ตามใช้หนี้ได้ถูก
ภาวนาได้ดีมากนะคะ ขยันภาวนาไว้นะคะ
ยังมีอะไรดีๆมราจะตามมาอีกเยอะค่ะ
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ