น่าจะเป็น..ความแตกต่างระหว่างบุคคล
หลายคนบอกงานครูซ้ำซาก จำเจ น่าเบื่อหน่าย แต่ผมไม่เห็นอย่างนั้น การได้พบปะพูดคุยกับนักเรียนแต่ละคน แต่ละชั้น หรือแต่ละรุ่น มีความแตกต่างกันอยู่ เมื่อนักเรียนต่าง การเรียนการสอนในชั้นย่อมไม่เหมือนกันไปด้วย ครูจะมาใช้วิธีการเดิมๆอยู่อย่างนั้น เห็นจะไม่ได้
เมื่อปีที่แล้ว ผมสอนเรื่องโครงสร้างเซลล์ ด้วยการให้นักเรียนทำแผ่นป้ายชื่อส่วนต่างๆของเซลล์ รูปร่างลักษณะ รวมทั้งการทำหน้าที่ จากนั้นให้นักเรียนแข่งขันจับคู่แผ่นป้ายกัน โดยแข่งหาผู้ชนะในกลุ่มตัวเองก่อน เพื่อเป็นตัวแทนแข่งในระดับห้องเรียน เพื่อหาผู้ชนะเลิศของห้องต่อไป ผมเรียกเกมการแข่งขันครั้งนี้ให้เท่ๆว่า “cell league”
ผลการเรียนรู้ นักเรียนแข่งขันกันอย่างเอาจริงเอาจัง สนุกมาก มาลุ้นกันเต็มที่ในช่วงท้าย เพราะแต่ละคนอยากให้สมาชิกกลุ่มตัวเองเป็นผู้ชนะเลิศของห้องให้ได้ ทั้งนี้เพื่อคะแนนที่ดีกว่านั่นเอง
การสอนเรื่องเซลล์ในปีนี้ ผมจึงใช้วิธีการเดิมอีกครั้ง ตั้งกติกาเพิ่มเติมจากประสบการณ์ที่ผ่านมา กล่าวคือ ในการจับคู่แผ่นป้าย ถ้าจับถูกจะได้ 1 คะแนน แต่ถ้าผิดจะติดลบ 1 คะแนน เพราะการจับคู่ผิดส่งผลกระทบถึงคะแนนเพื่อนคนอื่นด้วย กติกานอกเหนือจากนี้ นักเรียนสามารถตกลงตั้งกันขึ้นมาเองได้เลย
สิ่งหนึ่งที่เห็นแล้วรู้สึกชื่นชม ผมแนะให้นักเรียนใช้วิธีคว่ำแผ่นป้ายทั้งสองพวก(พวกหนึ่งเป็นชื่อ อีกพวกหนึ่งเป็นหน้าที่) แล้วผลัดกันเปิดทั้งสองพวก ทีละป้าย เพื่อจับคู่ แต่เท่าที่สังเกต นักเรียนแทบจะไม่ทำตามที่ครูแนะเลย(ฮา) นักเรียนบางกลุ่มใช้วิธีคว่ำแผ่นป้ายพวกหนึ่ง ป้ายอีกพวกหงายโชว์ให้เห็น แล้วผลัดกันเปิดแผ่นที่คว่ำไปจับคู่กับแผ่นที่หงาย
บางกลุ่มหงายแผ่นป้ายทั้งสองพวก แล้วผลัดกันจับคู่แผ่นป้าย ขณะที่บางกลุ่มทำคล้ายกัน คือหงายแผ่นป้ายทั้งหมด แต่ไม่ต้องผลัดกันหรือรอคิว ใช้วิธีแย่งกันจับคู่แผ่นป้ายเลย ใครไวใครได้ ที่เล่ามานี้ นักเรียนมีแค่ 5 กลุ่มเองนะครับ ฉะนั้น อาจกล่าวได้ว่า กติกาการแข่งขันของแต่ละกลุ่มแตกต่างกันแทบทั้งหมด “ใครว่านักเรียนคิดไม่เป็น” ผมเถียงในใจ
อีกสัก 15 นาทีก่อนหมดเวลา เราใช้เวลาเรียนครั้งนี้ 2 ชั่วโมงติดต่อครับ หลังจากได้ผู้ชนะในกลุ่มแล้ว จึงแข่งหาผู้ชนะเลิศของห้องเป็นขั้นตอนสุดท้าย ด้วยวิธีการเดิม
ผมคาดการณ์ไว้ เด็กๆคงสนุกและลุ้นกันมาก เช่นเดียวกับการเรียนการสอนเมื่อปีที่แล้ว ผิดคาดครับ นักเรียนประมาณครึ่งห้องเท่านั้นที่เป็นดังนั้น ที่เหลืออีกประมาณครึ่งห้องไม่สนใจเลย หันหลังไปจับกลุ่มคุยกัน แบบเรื่องของแก หรือไม่ใช่เรื่องของฉัน..ประมาณนั้นเลย แต่ครูเฉยครับ อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป จนการแข่งขันเสร็จสิ้น ไม่เปลี่ยนแปลง สักครึ่งหนึ่งเท่านั้นที่สนใจ ลุ้นเอาใจช่วยเพื่อนเต็มที่ เพื่อคะแนนของตนเองด้วย แต่อีกครึ่งหนึ่งยังจับกลุ่มคุยกันไม่หยุด
เห็นความแตกต่างของนักเรียนแต่ละรุ่นครับ บรรยากาศในห้องที่เกิดขึ้น อาจแตกต่างจากปีที่แล้วอยู่บ้างเป็นธรรมดา ซึ่งอาจจะมีส่วน แต่หลักๆน่าจะเป็นความแตกต่างระหว่างบุคคล
“สิ่งนี้ไม่ใช่หรือที่ทำให้ครูอย่างเรา เห็นว่างานครูไม่ซ้ำซาก ไม่จำเจ หรือไม่น่าเบื่อหน่าย”
ปลอบใจตัวเองอย่างที่พอจะทำได้ครับ
ความเห็น (13)
...ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูครับ
สวัสดีค่ะพี่ธนิตย์
* ทุกงานเขียนของพี่ธนิตย์มีบทสรุปที่น่าประทับใจ และสะกิดใจเสมอนะคะ ชอบและเห็นด้วยค่ะ
“สิ่งนี้ไม่ใช่หรือที่ทำให้ครูอย่างเรา เห็นว่างานครูไม่ซ้ำซาก ไม่จำเจ หรือไม่น่าเบื่อหน่าย”
* การสอนแด็กแต่ละรุ่นแต่ละปี จากประสบการณ์ของครูหลายๆ ท่าน เชื่อว่า น่าจะมีเหตุการณ์ หรือบรรยากาศคล้ายๆ กับ ที่พี่ธนิตย์เขียนไว้ในบันทึกนี้ คือวิธีการ รูปแบบในการจัดกิจกรรมแบบเดิมที่เคยใช้กับเด็กรุ่นก่อน ที่ดูว่ามันเวิร์ก โอเค แต่กลับใช้ไม่ได้ผลกับเด็กอีกรุ่นหนึ่ง กลุ่มหนึ่ง หรืออีกห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่า นี่คือความแตกต่างระหว่างบุคคล เป็นเป็นสิ่งที่ท้าทายครูอย่างเราๆ มากนะ ที่จะต้องหายุทธวิธี หรือไม้เด็ด ในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ให้เป็นที่ถูกอกถูกใจ สนใจกระตือรือร้นที่จะทำกิจกรรมการเรียนรู้....
*** ครูเราจะๆได้ตื่นตัวอยู่เสมอนะคะพี่...***
** ไม่ใช่ "มือถือชอร์ค (สมัยนี้ถือปากกาไวท์บอร์ด....ฮา) ปากก็บอก ให้ลอกตามตำรา...."
** แต่ก็แปลกนะคะ ทำไมน๊า!... โรงเรียนกวดวิชา... แค่พูดๆๆๆ ออกโทรทัศน์.. เด็กถึงตั้งใจกันจั๊ง..... ::: ปากเสียจนได๊!!!.....
*** ขอบคุณมากๆ ค่ะ ที่แบ่งปันประสบการณ์ดีๆ ที่สามารถนำไปเป็นแบบอย่างได้เป็นอย่างดี...
*** พี่ธนิตย์สบายดีนะคะ ความความคิดถึงพี่ครูกาญจนาด้วยนะคะ.... ช่วงนี้หนูก็ห่างจากบล็อกไปเหมือนกัน ไม่ค่อยได้เข้ามา เรื่องของเรื่อง มัวอยู่ที่ Face book คุยกับลูก ค่ะ...
*** ด้วยความเคารพและระลึกถึงค่ะ
*** ฝันดีนะคะ
ถีบจักรยานฝ่าสายฝนมาเยี่ยมค่ะ.. โอ๊ย เปียกหมดเลยยยย....
เห็นด้วยครับ ไม่น่าเบื่อ ไม่ซ้ำซากจำเจแน่นอน หากครูเตรียมและสนุกกับการพัฒนาคน
สวัสดีค่ะครูธนิตย์ ชื่นชมการปรับกลยุทธการสอน ส่งกำลังใจมากมาย ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
ความต่าง มีเสมอนะคะ รวมทั้งคุณครู-อาจารย์ผู้สอน มีทั้งสอนเด็กเข้าใจในบทเรียนและสอนไม่เข้าใจในบทเรียนทั้งๆที่เป็นครูเก่ง ในวิชาการ แต่วิธีสอนให้เด็กเข้าใจไม่ในบทเรียนไม่ได้ก็มีมาก หากในแต่ละรร. มีคุณครูแบบอย่างที่ดีอย่างคุณครูธนิตย์และคุณครูใจดีมากๆ และอีกหลายๆท่านที่ตั้งใจสอนเด็กดีๆด้วยใจรักห่วงใยเด็ก เด็กไทย ส่วนใหญ่ก็จะโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีด้วยนะคะ
ปักใจเชื่อตั้งนานแล้วค่ะ... ว่า " อาชีพครูมีความสุขที่สุด " อิอิอิ!
สวัสดีค่ะ
น่าจะเป็น..ความแตกต่างระหว่างบุคคล...ตามชื่อเรื่องจริงๆล่ะค่ะ...ครู
สวัสดีค่ะอาจารย์ อิอิ กว่าจะมาเยี่ยมถึงนะคะก็เอาเหนื่อยกลางวัน เน็ตมันล่มค่ะ มาอ่านเทคนิคการสอน วิธีของอาจารย์ใช้ได้ดีแล้วค่ะ เอาช้างมาวิ่งเล่นนะคะ
ผมว่าความจำเจ มันอยู่ใน ความมีหน้าที่ สอน
แต่ถ้า ทำหน้าที่ สอน ผมว่าไม่จำเจ
..
แม้จะสอน เรื่องเดิม หลายปี แต่ทุกปี คนเรียนรู้ คนละคน
.
ต่างกรรม ต่างวาระ จะต่างประเด็นเสมอ
..
เอาใจครูเป็นหลัก คงจำเจ
เอาใจนักเรียนเป็นหลัก มันหลากหลายชัดเจน
...
ผมไม่ได้มาทักทายนานเลย จำ user ,pwd ไม่ได้ เลยเข้าไม่ถูก..
อยู่ดีมีสุขครับ
เป็นกำลังใคครูดีๆๆขอรับ
คุณแม่ของดาวเป็นคุณครู แม้จะบ่นว่าเด็กไม่ตั้งใจเรียน แต่ก็ดูคุณแม่มีความสุขเวลาที่ได้สอน คอยคิดหาวิธีการว่าทำอย่างไร เด็กจะสนุก จะเรียนแล้วเข้าใจ
ถึงแม้จะทำหน้าที่สอนเหมือนๆ เดิม แต่บรรยากาศการสอนย่อมแตกต่างและเด็กแต่ละคนก็แตกต่างกัน
เป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ...สู้ๆ ^v^
*** มาอ่านบันทึกและมาบ่นกับอ.ธนิตย์....เพราะวันนี้เจอหลายคดี
*** นักเรียนแทบจะไม่ทำตามที่ครูแนะเลย...ถ้าเป็นบรรยากาศในชั้นเรียน...เขาพบวิธืการของเขา....ก็ทำให้ผู้สอนแอบชื่นชมในใจแบบกิจกรรม “cell league”
*** นักเรียนแทบจะไม่ทำตามที่ครูแนะเลย...ถ้าเป็นบรรยากาศในงานปกครอง...เขาพบวิธืการของเขา....เป็นความไม่จำเจที่น่าอ่อนล้าจริงๆ
*** อาชีพครูก็ดีอย่างนี้นี่เอง
สวัสดีค่ะ
- อาจารย์เป็นไงบ้างคะ สบายดีไหมคะ
- ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
- ยู่ยี่เป็นห่วง
รักและเคารพ