ความพยามครั้งที่ 100 ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทำ

วันนี้รู้สึกดีกว่าหลายสัปดาห์ที่ผ่านมากับการเข้าสอนนักเรียนชั้นม.3 ..รู้สึกว่าเด็กจะนิ่งมากขึ้น..โดยการที่เราบอกให้เขาจดแต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นวิธีที่ถูกต้องหรือไม่..แต่วิธีนี้สามารถทำให้พวกเขาเงียบได้ค่ะ......

หนทางยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ

[ธนิดา สิงคาร]

ทำถูกแล้วละที่ให้จดเพราะว่าพูดให้ฟังก็ไม่ฟังให้มันรู้จักเหนื่อยซะมั่ง

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

ครับ ทุกอย่างต้องมีการเริ่มต้นเสมอ ก้าวแรกย่อมมีก้าวสอง สาม.... ตามมา ไม่นานก็ถึงที่หมายครับ

[อภิชญา]

ใช่ค่ะ

เพราะถึงเราพยายามหลายครั้ง

แต่ก็ต้องมีสักครั้งท่เราทำสำเร็จ

ย่อมดีกว่า...ไม่ได้ทำแล้วมานั่งเสียใจ

อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไข

ส้ทำแต่ตอนนี้ยังดีซะกว่า

[@-@..เส้าหลง..@-@]

คิดเอาไว้เ่ล่นๆคนเดียวว่า การที่จะสอนเด็กๆเหล่านี้ได้

เราปรับเปลี่ยนวิธีการไปเรื่อยๆ...ไม่ตายตัว

ปรับเปลี่ยนเพื่อที่เขาจะได้สนใจและเรียนรู้ได้

.....สุดท้ายแล้ว....เราจะรู้เองว่าวิธีใหน....ควรใช้เวลาใหนครับ

......................สู้ๆละกันครับ..................

[นางฟ้า]

ก่อนอื่นก็ขอขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะค่ะ

ได้อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย กำลังเหนื่อยและเริ่มท้อแท้อยู่พอดี

[กมลทิพย์ บุญเจริญ]

สู้สู้ต่อไปค่ะ เส้นชัยยังอยู่ข้างหน้า เป็นกำลังใจให้เสมอ จากครูวิทยาศาสตร์เหมือนกัน