จำไว้เสมอ... สิ่งของมีไว้ใช้ และ คนมีไว้ให้รัก


จำไว้เสมอ...สิ่งของมีไว้ใช้ และ คนมีไว้ให้รัก
           คนเราส่วนใหญ่ รวมทั้งตัวผม  ที่อาศัยร่มเงาตะวันดวงโตๆ ของโลกใบนี้   มักใช้เวลาไปในการมองสิ่งของรอบข้าง มองคนอื่น  อ่านข่าวและเรื่องราวของคนอื่น  แล้วสรุป (เอง) ว่า ...สิ่งนี้สวย  สิ่งนี้ไม่สวย  คนนี้ทำถูก  คนนี้ทำผิด  คนนี้รวย   คนนี้จน   แต่มักจะลืมมองตัวเอง  ลืมที่จะศึกษาตัวเอง  ผมสรุป (เอง) ว่า ... คนเราศึกษาแต่เรื่องนอกตัวทั้งสิ้นก็แล้วกัน 

 

            ผมได้  Forward mail จากเพื่อนหมออนามัย (เป็น-หมอโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล-ไปแล้ว) ด้วยกันส่งให้   ไม่รู้เหมือนกันว่า คนเขียนเรื่องราวเป็นใคร แต่ก็ขอขอบคุณมากมายครับ สำหรับบทเรียนเรื่อง “ ความโกธร “ ที่ทำให้ผม ได้เรียนรู้ และเริ่มศึกษาตัวเอง นับตั้งแต่ลืมตามองดูโลก...   
 
FW : คนรักรถ และความโกธร

 

            ขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังขัดล้างรถอย่างขะมักเขม้น   ลูกชายวัย 4 ขวบ  ก้มลงเก็บก้อนหินขึ้นมา  แล้วบรรจงขูดขีดไปบนด้านข้างของตัวรถ

            พักใหญ่ต่อมา...  เมื่อพ่อได้ยินเสียงครูดของหิน   ก็เกิดความฉุนเฉียว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เขากระชากมือลูกมา   ตีลงบนมือน้อย ๆ นับครั้งไม่ถ้วน   โดยไม่ทันนึกว่าตนได้ถืออะไรอยู่ในมือ

            ณ โรงพยาบาล..   นิ้วลูกชายถูกตัดออก เพราะกระดูกแตก   จนหมอไม่สามารถเชื่อมต่อได้
            ขณะที่พ่อเข้ามาดูลูกในห้อง   ลูกมองพ่อด้วยสายตาปวดร้าว   แล้วถามพ่อว่า   " เมื่อไร นิ้วหนูจึงจะยาวเหมือนเดิม ? "

            คำถามนั้น...   เหมือนคมมีดกรีดลึกลงไปในหัวใจผู้เป็นพ่อ   เขารู้สึกละอายใจ รู้สึกผิด
และเสียใจในการกระทำตนอย่างไม่อาจให้อภัย      
            เขาจึงกลับไปที่รถ   เตะมันสุดแรงเกิดโดยไม่ยั้งจนเหนื่อยหอบ   แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างรถอย่างเศร้าใจ   สายตาพลันเหลือบไปเห็นรอยขูดขีด

            เขาเบิกตากว้าง !   จ้องมองคำว่า " รักพ่อ "    น้ำใส ๆ เริ่มเอ่อ  แล้วไหลอาบแก้ม   เขาเอามือปิดหน้า   ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับใจจะขาด

            รุ่งขึ้น...   ชายคนนั้นได้ฆ่าตัวตาย 

            อารมณ์โกรธ  มีโทษมหันต์
            ปัญหาของโลกในทุกวันนี้   คือ  

            คนบางคน..   รักรถ  หวงรถ หรือสิ่งของอื่น   ยิ่งกว่ารักและห่วงใยลูก   หรือ เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน 

            จำไว้เสมอว่า    สิ่งของมีไว้ให้ใช้   และ   คนมีไว้ให้รัก
 
***********
หมายเลขบันทึก: 382812เขียนเมื่อ 8 สิงหาคม 2010 10:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม 2012 22:24 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

อย่างนี้แหละไม่คิดก่อนทำเหมือนภาษิตของคนอีสาน ความโมโหพาโตตกต่ำ

คุณฉัตรติมา ขอบคุณมากครับ ที่ติดตามอ่านครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท