คำเชิญเพื่อนให้ย้อนกลับมาหาที่น่าทึ่ง สมัยหนึ่งที่จากหายไม่คืนหลัง
คำเชิญเพื่อนให้ย้อนกลับมาหาที่น่าทึ่ง สมัยหนึ่งที่จากหายไม่คืนหลัง
“เชิญ...เพื่อนมาผลาญ”
อันคราวสุขทุกข์ไกลไปจากร่าง
เพื่อนเคียงข้างมากมีสุดที่สรร
จนล้นหลามตามติดมิตรมากครัน
มาพัวพันครึกครื้นร่วมชื่นใจ
มาร่วมสุขคลุกคลีอิ่มพีหมัน
ไม่เคยอั้นเงินตราเพื่อนมาไถ
ให้เป็นให้ขอเป็นขอหัวร่อไป
เพื่อนหัวใสสุขถ้วนไม่ครวญคราง
เพราะฉันนี้มีทรัพย์เหลือจับจ่าย
เพื่อนมากมายมาตอมไม่ยอมห่าง
เฝ้าขุดทรัพย์นับจ่ายมากหลายทาง
ฉันใช้อย่างไม่ถวิลจะภิณฑ์พัง
พอทรัพย์จางต่างหนีเพื่อนลี้ลับ
ฉันนอนนับมื้อกินข้าวสิ้นถัง
ต้องกินน้ำแทนข้าวคราวเซซัง
พอประทังยามจนทนซบเซา
เพียงลำพังนั่งคิดจิตสะท้อน
แสนยอกย้อนกลายกลับมาอับเฉา
ลืมสัมพันธ์ฉันท์มิตรผิดทำเนา
ช่างใจเบาลืมง่ายเสียดายจัง
เพราะเดี๋ยวนี้ฉันสุขหายทุกข์แล้ว
เชิญเพื่อนแก้วเคยลับโปรดกลับหลัง
มาเถิดมาเพื่อนมาอย่าชิงชัง
ฉันมีตังค์ถูกหวยรวยกว่าเดิม
ธนา นนทพุทธ
จักสานอักษร เมื่อปี 2514
หมายเลขบันทึก: 381746เขียนเมื่อ 4 สิงหาคม 2010 17:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 15:39 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
ตอนเด็ก ๆ ครูเคย มีกลอน เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง เมื่อมัวหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา .....
สวัสดีครับ ตอนนั้นท่องกันจำเลยครับ กลอนนี้อยู่ทนนาน ก็ไม่ทราบว่าปราชญ์ท่านไหนประพันธ์ไว้ ยังใช้อยู่ได้ทุกยุคทุกสมัย ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ