ปฎิรูป การบริหารแบบลิงกับลา
ชายหนุ่มผู้ทรนง คนหนึ่งอาศัยอยู่คนเดียวด้วยความเหงาจึงหาสัตว์มาเลี้ยงเป็นเพื่อนสองตัว คือ ลิงและลา
วันหนึ่งชายหนุ่มผู้ทรนงต้องออกไปตลาดเพื่อซื้ออาหาร ก่อนออกจากบ้านเธอได้เอาเชือกมาผูกคอลิง แล้วมัดขาของลาเอาไว้ทั้งสองข้าง เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์เลี้ยงทั้งสองตัว เดินย่ำไปมาในกระท่อมจนทำให้ข้าวของต่างๆ ได้รับความเสียหาย
ทันทีที่ชายหนุ่มผู้ทรนงออกจากบ้านไป ลิงซึ่งมีความฉลาดและแสนซนเป็นคุณลักษณะประจำตัวก็ค่อย ๆ คลายปมเชือกออกจากคอของมัน อีกทั้งยังซุกซนไปแก้เชือกมัดขาให้แก่ลาอีกด้วย
หลังจากนั้นเจ้าลิงก็กระโดดโลดเต้น ห้อยโหนโจนทะยานไปทั่วกระท่อมจนทำให้ข้าว ของต่างๆ ล้มระเนระนาดกระจัดกระจายไปทั่ว อีกทั้งยังซุกซนรื้อค้นเสื้อผ้าของชายหนุ่มผู้ทรนง มาฉีกกัดจนไม่เหลือชิ้นดี ในขณะที่ลา ได้แต่มองดูการกระทำของเจ้าลิงอยู่เฉย ๆ
สักครู่หนึ่ง หญิงชาวบ้านคนนี้ก็กลับมาจากตลาด
เจ้าลิงมองเห็นเจ้าของเดินมาแต่ไกลจากทางหน้าต่างก็รีบเอาเชือกมาผูกคอตนไว้ อย่างเดิมและอยู่อย่างสงบนิ่ง
ฝ่ายชายหนุ่มผู้ทรนงเมื่อเปิดประตูกระท่อมเข้ามาเห็นข้าวของของตนถูกรื้อค้น กระจุยกระจายเช่นนั้นก็เกิดโทสะขึ้นทันที หันมองลิงและลา
เพื่อดูว่าใครเป็นผู้ก่อเรื่อง และเห็นว่าลาไม่มีเชือกผูกขาดังเดิม เธอก็คิดเอาเองว่าเจ้าลานี่เองคือตัวปัญหา ทำให้กระท่อมของเขามีสภาพไม่ต่างจากโรงเก็บขยะ
ดังนั้นชายหนุ่มผู้ทรนงจึงวิ่งไปหยิบท่อนไม้นอกบ้านมาทุบตีลาอย่างรุนแรง ซึ่งเจ้าลาผู้น่าสงสารก็ได้
แต่ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดจนสิ้นใจโดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย
เธอทั้งหลาย...
เธอหลายคนคงไม่ค่อยชอบตอนจบของนิทานเรื่องนี้นัก เพราะสงสารเจ้าลาที่ไม่ได้ทำความผิดอะไรแต่กลับถูกเจ้าของทำโทษจนตาย
ส่วนเจ้าลิงซึ่งเป็นต้นเหตุแท้ๆ กลับรอดพ้น และไม่ได้รับผลกรรมใดๆ แต่แท้ที่จริงแล้วนิทานเรื่องนี้ต้องการชี้ให้เห็นถึง ความเป็นผู้นำของ
ชายหนุ่มผู้ทรนงที่ไม่พิจารณาเหตุการณ์ให้ถ่องแท้ เชื่อแค่สิ่งที่ตนเห็นแล้วลงโทษไปตามความรู้สึกและประสพการณ์ส่วนตัว เขามองเห็น ของเสียหาย และมองเห็นลาที่หลุดออกมาจากเชือก แล้วตัดสินว่าลาคงเป็นผู้กระทำ แต่ไม่ได้มองว่าลาไม่มีปัญญาจะแก้เชือก
และไม่มีนิสัยชอบรื้อทำลาย เธอมองเห็นลิงยังถูกเชือกล่ามอยู่ก็คิดว่าลิงคงไม่ใช่ผู้กระทำ แต่มองไม่ออกว่าผู้น่าจะแก้ปมเชือกได้
และมีนิสัยชอบรื้อทำลายนั้นคือลิง ความจริงถ้าเธอรู้จักสำรวจร่องรอยความเสียหายเสียสักเล็กน้อย เธอก็จะพบรอยเท้าและ
ฟันของลิงกระจายไปทั่วห้อง แต่ไม่พบรอยเท้าของลาเลย เพราะลาไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหน
เหตุที่องค์กรของเราต้องเหน็ดเหนื่อยทรมานกันอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะความสะเพร่าของผู้นำที่ "ปล่อยให้ลิงสร้างปัญหา
แต่ลารับเคราะห์" ลาก็เหมือนกับคนที่ปฏิบัติงานได้ตามหน้าที่ แต่ไม่ค่อยมีปากมีเสียง พูดจาตรงไปตรงมาแต่ไร้เล่ห์เหลี่ยม
ลิงก็เหมือนกับคนที่ฉลาดแกมโกง พูดมากพรีเซ็นต์เก่ง อ้างอิงตำราได้สารพัด แต่ไม่เคยทำงานจริง นายที่ดีไม่ควรปล่อย ให้ลิงหลงระเริงว่าทำผิดเท่าไหร่นายก็ไม่มีทางรู้ ผู้เป็นนายไม่ควรยึดติดความสบาย นั่งขึ้นอืดรอฟังแต่รายงานในห้องประชุม
รู้จักยอมเสียสละตน สละเวลาอีกเล็กน้อยเพื่อค้นหาความจริง เพื่อควบคุมเจ้าลิง เพราะไม่เช่นนั้น องค์กรก็จะทุกข์ทรมาน
อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าลิงสงบได้องค์กรก็จะพลอยสบายและมีความสุขอย่างยั่งยืนไปด้วย
ความเห็น (8)
อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา
พักได้ แต่อย่าหยุด
เหตุผลของคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของคนอีกคนหนึ่ง
ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
องค์กรไหนมีลิงเยอะองค์กรนั้นก็จะเละ สงสารนายลิงรู้ไม่ทันเท่าลิง สงสารลานำเสนอตัวเองไม่เป็น ในองค์กร ลากับลิงเป็นของคู่กัน สำคัญที่นายลิงและนายลา ต้องลงจากหอคอยมาสอดส่องด้วยตาตนเอง ขอบคุณสำหรับข้อเขียนดีๆ
ชีวิตทุกข์
การเกิดมาเป็นมนุษย์ชาติหนึ่ง จะว่าประเสริฐก็ประเสริฐ จะว่าไม่ประเสริฐก็ไม่ประเสริฐ
จะเห็นได้ว่า ตื่นเช้าก็มีความทุกข์เข้าครอบงำ
จะต้องล้างหน้า ล้างปาก ล้างฟัน ล้างมือ
เสร็จแล้วจะต้องกินต้องถ่าย นี่คือความทุกข์แห่งกายเนื้อ
เมื่อเราจะออกจากบ้าน
ก็จะประสบความทุกข์ในหมู่คณะ ในการงาน ในสัมมาอาชีวะ การเลี้ยงตนชอบ
นี่คือ ความทุกข์ในการแสวงหาปัจจัย
( คำสอนหลวงปู่ทวด)
ลิงมีมากจริงๆ ค่ะในสถานที่หนึ่ง มีทั้งลิงเด็ก ลิงแก่ (แถมยังแก่พรรษา) เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว เขี้ยวลากดิน..สุด..สุด..
ตามไม่ทัน ดีที่ชายหนุ่มผู้ทรนง เก็บเกี่ยวประสบการณ์มาจากหลายสำนัก ลิงก็ลิงเหอะ...เจอม้าดีดซะ>>>
ขอบคุณ kayja_ja (ความเห็นล่าสุด)
เชิญแวะมาให้ข้อเสนอแนะครับ
- สวัสดีปีใหม่ค่ะ ท่านTodsapol ที่เคารพ
- บางที"นาย"เขาทราบว่าใครเป็นลาเป็นลิง
- ลาในองค์กรมีน้อยส่วนมากเป็นลิงสารพัดจำพวก
- แค่เอาหูไปนาเอาตาไปไร่นิดๆหน่อยๆงานได้บ้างแต่ได้พวก
- ลาเองรู้ทั้งรู้เศร้าใจอย่างไรมันก็ทำตามหน้าที่อยู่แล้ว
- แต่หากไม่เอาใจลิงกลุ่มมาก ลิงพาลไม่ทำงาน "นาย"จะแย่เอานา
- แบบนี้น่าจะเห็นใจใครดีหนอ..สงสัยจัง..^^
จงทำความดีตอบแทนคุณของแผ่นดินเกิด ดีกว่าใช่ไหมครูแป๋ม
ในองค์กรนั้น ใครเป็นลิง ใครเป็นลา นายจะเป็นอย่างไรก็เถอะ ผมว่า
"เราเป็นเรา และตามใจเขา ไม่ขัดใจเรา ดีกว่า"
