ความสำคัญของวันพิเศษ...อยู่ที่อะไร
ถึงวันแม่ทีไรก็มีอันให้ต้องคิดอะไรที่เป็นคำถามได้ทุกปี ไม่เข้าใจว่าโรงเรียนบ้านเราต้องการสอนอะไรให้เด็กๆ ต้องการสื่ออะไร ให้ข้อคิด ให้คุณค่า ให้ความสำคัญกับอะไรกันแน่ คิดให้ครอบคลุมถ้วนทั่วถึงทุกจิตใจอันละเอียดอ่อนของเด็กๆกันหรือเปล่า ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบในแต่ละโรงเรียนนั้นมีมากสักแค่ไหน มีเด็กกี่คนที่ไม่มีแม่หรือไม่มีพ่อในครอบครัว เราทำร้ายจิตใจเด็กๆที่ขาดคนสำคัญในชีวิตบ้างหรือเปล่า น่าเศร้าใจสักแค่ไหนที่เราอาจจะทำร้ายจิตใจเด็กจำนวนไม่น้อยในวันพิเศษแบบนี้
ในฐานะที่ตัวเองเป็นทั้งแม่และเป็นทั้งลูกมาแล้ว ได้เห็นได้รู้ว่าครอบครัวที่ครบสมบูรณ์จริงๆนั้น วันไหนๆก็เป็นวันแห่งครอบครัว วันพ่อ วันแม่ วันเด็กอยู่แล้วทุกวัน ครอบครัวที่ให้ความสำคัญกับตัวตน กับหน้าที่ของสมาชิกในครอบครัวนั้น ทุกๆวันก็คือวันที่เราต่างทำหน้าที่ของตัวเองด้วยความรัก ความเข้าใจกันดีอยู่แล้ว การเป็นลูกที่ดี เป็นพ่อเป็นแม่ที่ดีนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องปลูกฝังให้เป็นปกติในชีวิตประจำวัน ไม่ใช่เรื่องอะไรที่จะต้องสร้างวันพิเศษเพื่อมาทำอะไรดีๆกันในวันเดียวนี้ในรอบสามร้อยกว่าวันของปี
ทำไมไม่ทำให้วันแม่ วันพ่อเป็นวันของชาติเพื่อเฉลิมฉลองวาระคล้ายวันพระราชสมภพของแม่หลวงพ่อหลวง นั่นคือวันเฉลิมพระชนมพรรษาตามความเป็นจริงก็พอแล้ว เพราะเราทุกคนไม่ว่าเด็ก ผู้ใหญ่ร่วมกันน้อมใจ น้อมกำลังทำได้กันทุกคนทุกที่ ไม่ว่าเราจะมีพ่อ มีแม่อยู่กับเราหรือไม่ เราทุกคนก็ร่วมกันแสดงความจงรักภักดีต่อพระองค์ท่านได้ ไม่น่าจะเอามารวมกับวาระที่ต้องทำอะไรพิเศษเพื่อแม่ พ่อของแต่ละครอบครัวเลย โรงเรียนน่าจะปลูกฝังให้เด็กรู้จักหน้าที่ในฐานะนักเรียน ลูก สมาชิกของสังคมอย่างสม่ำเสมอในทุกๆวันของชีวิตจึงจะถูกต้อง
บันทึกไว้อีกครั้งด้วยความไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่เอาเสียเลยค่ะ ยังมีลูกที่จะต้องอยู่ในระบบโรงเรียนแบบนี้อีกหลายปีอยู่ นึกไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรถึงจะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในเรื่องนี้ได้ หวังเพียงแต่ว่า เด็กน้อยทั้งหลายที่ไม่มี"คนพิเศษ" จะ"ทำใจ"ให้เข้าใจกับสังคมแบบนี้ให้ได้โดยไม่เจ็บปวดเกินไปนัก
ความเห็น (1)
ค่ะถึงวันพ่อของทุกปีเป็นเวลา 15 ปีแล้ว ก็นึกห่วงจิตใจลูก 2 คนเสมอ แต่พี่ดาก็ไม่เคยถามลูกสักที เวลาชมภาพบางโรงเรียนจัด ก็มีความคิดเหมือนที่น้องกล่าวในบันทึกนี้ พี่ดาเห็นด้วยที่น้องกล่าวค่ะ