บางที่เราลืม...งานมันเยอะ...จนลืมที่จะกลับมาดูตัวเอง

วัยเยาว์ข้าพเจ้าคิดที่จะรัก...พอเข้าวัยชราข้าพเจ้ารักที่จะคิด ..<<อัลเบิร์ต ไอสไตส์>>

บางที่เราลืม..งานมันเยอะ...จนลืมที่จะกลับมาดูตัวเอง

ผมลืมที่จะบันทึกเรื่องตัวเองครับ

จนกระทั่งวันใหม่ 00.10 น. ของวันหนึ่ง ...เครือข่ายโทรศัพท์ส่งข้อความมาอวยพรวันเกิด พร้อมให้แพคแจคมากมาย

ตอนเช้าตี 5 แล้วไปวัด ก็ไปประจำทุกปี เพราะคุณแม่พาปฏิบัติตั้งแต่เป็นเด็ก แต่ก่อนเข้านอนก็ขอพร ขออโหสิกรรม และหอมแก้มแม่แล้วครับ

ผมขอบันทึกเรื่องราวของผมก็แล้วกัน สำหรับบันทึกฉบับนี้ ... วันเกิด อยากเกิดเขียน เพื่อขอขอบคุณที่ทำให้ผมเกิดการดำเนินชีวิตต่อไปได้

ขอขอบพระคุณมากนะครับ

* เตี่ย ผู้ที่เลี้ยงลูก 13 คน มาเป็นอย่างดี ซึ่งผมเองมีลูก 1 คน ก็แย่มากแล้วครับ ผมเชื่อว่า "จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว" ถ้าผมดับสูญจากโลกนี้ ผมจะตามไปหาเตี่ยให้เจอนะครับ

* แม่ ผู้หญิงบ้านนอกธรรมดาคนหนึ่ง อ่านและเขียนหนังสือไม่ได้ แต่ก็เป็น "ครู" คนแรกของลูก เป็นเพื่อนอ่านเขียนหนังสือ และแบ่งปันความรู้ให้คนอื่น ๆ

* พี่น้อง และญาติ ๆ ทุกคน ที่เติมเต็มให้โครงสร้างครอบครัวเราสมบูรณ์ และมีความสุข

* ภรรยา และลูกชาย ที่เข้าใจและไม่เข้าใจกับความฝันของผม แต่ก็ช่วยเหลือผม ในทุกเส้นทางที่เดิน

* เพื่อนๆ ทุกคน นอกและในระบบการศึกษา ทำให้โลกทัศน์ของผมกว้างไกลขึ้น ถ้าเพื่อนคนไหนมาอ่านเจอ ผมกำลังคิดถึง และอวยพรให้ทุกคนมีความสุขนะครับ

* ครูทองหย่วน พรมเมตตา ครูภาษาไทย และครูประจำชั้น ม.3 ที่ทำให้ลูกศิษย์คนนี้ เขียนภาษาไทยให้คนอื่นอ่านออกได้บ้าง และประคับประคองเรือลำนี้ ให้เข้าฝั่งได้ โดยไม่หายไปกับลมทะเล

* น.พ.สุวิทย์ วิบูลย์ผลประเสริฐ ผ.อ.วิทยาลัยการสาธารณสุขขอนแก่น ที่จุดประกายความเป็นหมออนามัย ทำงานเพื่อชาวบ้าน และผู้คนที่ต้องการเรา

* ดร.ดุษฎี อายุวัฒน์ และ ดร.สุเกสินี สุภธีระ คณะมนุษยศาสตร์ฯ ม.ขอนแก่น ผู้ไม่เป็นเพียง"ครู" แต่เป็นทุกอย่าง และยังติดต่อสารทุกข์สุกดิบของลูกศิษย์คนนี้ แม้ออกสู่โลกกว้างมานาน 10 ปี ครูผู้บันดาลใจในลูกศิษย์เขียนเรื่องตนเองบ้าง เพราะมัวแต่เขียนเรื่องคนอื่น

* ดร.มานพ คณะโต คณะแพทย์ศาสตร์ ม.ขอนแก่น อาจารย์เท่มากสำหรับผม ผมจะทำงานได้ดีเหมือนอาจารย์ได้ไหมครับ

* น.พ.สมพนธ์ ทัศนิยม และ ดร.ภัทระ แสนไชยสุริยา สวรส.อีสาน ที่ให้โอกาสหมออนามัย ไม่รู้ตาม้าตาเรือคนหนึ่ง ที่ได้ให้ทุนและการเรียนรู้ สู่การเป็นนักวิจัยระบบสุขภาพจนถึงปัจุบัน และขอเป็นต่อไป

* ลุงป้อม สุทธิสิทธิ์ ไมตรีจิต บก.วารสารหมออนามัย ที่ให้โอกาสหมออนามัยบ้านนอก ไปเหยียบกระทรวงสาธารณสุขครั้งแรก และขอสัญญาว่า จะให้ต้นฉบับลุงป้อมนะครับ ถ้าลุงป้อมต้องการ

* อาจารย์โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์  ที่ผมรู้จักผ่านหนังสือ และกว้านซื้อหนังสืออาจารย์ ได้เจอตัวจริง ไม่ผิดหวังเลยครับ ขอบคุณแทนชาวหมออนามัยด้วยครับที่อาจารย์เข้าใจวิถีชีวิตของหมออนามัย

* ดร.นิภาพร ลครวงศ์ (อาจารย์กะปุม) ที่เป็นแรงบันดาลใจใน R2R และเขียนเรื่องราวลงบล็อก ถ้าโลกยังหมุนอยู่ คงได้เจอกันอีกครั้งครับ

* ขอขอบคุณหมออนามัยด้วยกัน เครือข่ายทำงาน พี่น้อง อสม. ที่เป็นแขนขา และอวัยวะของร่างกายให้ผมทำงานได้ราบรื่น

* พระพุทธเจ้า ผู้ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน ใต้ต้นสาละ จนเกิดความหมายของชีวิตหนึ่ง ก็คือ ธรรมดา และธรรมชาติ และบทเรียน  "การให้อภัย และการแผ่เมตตา" คำสั้น ๆ ง่ายมาก แต่ทำยากจังครับ พระพุทธเจ้า

* ขอบคุณทุกคน ที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้ครับ 

[Ka-Poom]

 
พี่เกิด ๓๑ กรกฎาคม ค่ะ...คุณอดิเรก เป็นบุคคลที่พี่กะปุ๋มอยากบอกค่ะ

 

[Ka-Poom]

นี่คือของขวัญวันเกิดค่ะ...

http://gotoknow.org/blog/kapoommind/378212 

นึกถึงคำสองคำนี้...จะทำให้พี่กะปุ๋มนึกถึงคุณอดิเรกทุกครั้งเลยค่ะ...

 

[อ.นุ]

เห็นด้วยครับคุณหมอ...

[♥อุ้มบุญ♥]

 เข้ามาอ่านช้า ไป 1  สัปดาห์  แต่ยังงัยระลึกถึงคุณ    เสมอ  ขอให้มีพลังและมีความสุขทุกๆวันค่ะ 

  

[ทิมดาบ]

ขอบพระคุณ

"อาจารย์ Ka-poom"

"พี่อุ้มบุญ"

"อ.นุ"

มาก ๆ ครับ

[ป.]

ตอนนี้เริ่มรู้สึกแล้วค่ะ ว่าสมดุลเสีย เมื่อลืมจ่ายค่าเคเบิ้ลทีวี จนสัญญาณถูกเข้าล็อกมา 20 กว่าวันแล้วเพิ่งรู้