เดินให้ช้าลง...
มองตรง..อย่างมีจุดหมาย
พักวาง..ผ่อนคลาย
แลขวา แลซ้าย..ทักทายสิ่งรอบตัว
....
ถนนสายหนึ่ง,เวียดนาม
15 พฤศจิกายน 52
สวัสดีครับ คุณน้อง-พิชชา
ตอนนี้หัวใจว้าวุ่น..และดูเหมือนวิ่งวุ่นไม่รู้จบ..
เลยถือโอกาส หยิบบทกลอนสั้นๆ ของตัวเองมาทบทวน
และเตือนใจตัวเองอีกครั้ง
ขอบคุณครับ
คะทุกวันนี้แต่ละชีวิตมักก้าวเดินอย่างเร่งรีบ ก้าวให้ช้าลงบ้าง ความหมายของชีวิตอยู่รอบๆตัวนี่เองคะ ไม่ได้อยู่ที่จุดหมายปลายทางเลย
ปลายทางคือจุดที่สิ้นสุดต่างหากคะ
โดนใจ ช่ายเลย...แวะมาทักทายถามข่าวคุณแผ่นดินค่ะ สบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ไปทักทาย
ก็ขอบอกว่าอาหารการกิน ต้องระวังมาก ๆ ยิ่งชีวิตที่เร่งรีบ
ยิ่งต้องซื้อเขากิน ไว้ใจไม่ค่อยได้ จึงต้องซื้อจากแหล่งที่มีการรับรองค่ะ
โดยเฉพาะก๋วยเตี๋ยว ถ้าชอบต้มยำ ในถั่วป่น/พริกป่น เสี่ยงเชื้อราค่ะ
สวัสดีค่ะ
ทุกคนล้วนมีจุดหมาย
ที่จะก้่าวไปข้างหน้าเสมออย่างในภาพ
แม้จะมีภาระอย่างอื่นคอยเหนี่ยวรั้งก็ตาม
ขอบคุณภาพดี ๆ ครับ