คิดถึงวันวาน
วันอาทิตย์ที่ 11 กรกฎาคม 2553 เวลา 13.23 น. ผ่านบ้านพักตัวเองที่แสนโดดเดี่ยว หมู่บ้านเลคไซค์โฮม หมู่ 15 ตำบลเมืองเก่า อ.เมือง ขอนแก่น เมื่อ 2 ปี ที่แล้ว เส้นทางนี้เราต้องผ่านทุกเช้า-เย็น ไปทำงาน-กลับบ้าน ทั้งสนุกและเหงา ปัจจุบันไม่บ่อยครั้งนักที่เราอยากจะกลับบ้าน เพราะว่า เมื่อมาแล้วไม่อยากกลับ แต่ก็ด้วยหน้าที่ ชีวิตเกิดมาต้องสู้ และแล้วก็ถึงที่พักเหนื่อยอีกครั้ง สถานสงเคราะห์บ้านเมตตาสถานที่ที่ทำงานของน้องสาวพ่อ รู้สึกได้ว่าอาจะดีใจมาก ซึ่งหลานคนนี้มักจะไม่ค่อยได้เจอกัน บางที 1 ปี 1 ครั้ง ก็อาจถือได้ว่ามาก ขอพักก่อนนะ ปวดขาจัง เป็นผู้หญิงตัวเล็กก็งี้ น้ำหนัก 71 กก.สูง 150 ซม ประมาณ 21.00 น.ก็จะต้องเดินทางต่อ...........
ความเห็น (3)
เอ....เมื่อไหร่จะถึงครับ ผมเมื่อยไปหมดแล้วครับ
เดินทางมากจังนะคะ พักให้หายเหนื่อยบ้างนะคะ
สวัสดีค่ะ แก้วเดินทางทั้งไปและกลับสู่ที่พักที่ยึดได้โดยผู้ให้เช่าตั้งใจและดีใจที่เรามาอยู่ตกเดือนละ ๒,๐๐๐ บาท อยู่มาเกือบ ๓ ปี กลายเป็นคนเก่าคน....ไปแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ.........บาย
สู้ๆ คร๊าบบบ