กว่าจะมาเป็นโฮงหมอนาซายทอง (1)
"อยากให้พัฒนาการฮักษาสุขภาพขั้นต้น"...... "จะพัฒนาไปทางหน้า กะต้องแนมเบิ่งทางหลัง แนมไปแล่ว บ่เห็นหยังจักอย่าง เพราะบ่มีข้อมูล"
ได้เกริ่นไว้ใน Blog ถึงที่ไปที่มาว่าทำไมจึงเกิดมีโครงการพัฒนาศักยภาพการให้บริการของโฮงหมอนาซายทอง และต่อไปนี้จะเป็นเก็บตกโครงการ ไปเรื่อยๆ
อย่างที่บอกค่ะว่า เพื่อนเยอะ เสียดายเพื่อน โดยเฉพาะเพื่อนในฝั่งลาว อยากทำงานต่อ คิด คิด ต้องหาแนวร่วม หาการสนับสนุน บังเอิญได้พบกับคุณต่อ ผอ.กองวิจัย มมส. ได้เล่าความคิดอยู่ในหัวให้ ผอ.ต่อ ฟัง คุณต่อแนะนำว่า อาจารย์ น่าจะขอพบท่านรองฯปรีชา ซึ่งเป็นรองอธิการบดีฝ่ายวิจัยและบริการวิชาการ(ชื่อสถานะเดิม) แต่ขอเตือนอาจารย์ว่า ถ้าทำต้องทำจริงนะ ทำเล่นไม่ได้ เพราะท่านรองเป็นคนจริง!
( เอิ๊ก !! คือเป็นตาย่านแท้น้อบัดนี่...จะเสนอโครงการ หรือเสนอตัวไปชายแดน...กันละเนี่ย ?? )
อย่ากระนั้นเลย ลองเลียบๆเคียงๆถามผู้บริหารคณะฯก่อน เผื่อฟลุค เผื่อท่านจะสนใจ....สนใจ และสนใจมาก .....แต่ขอให้ทำแผนส่งเข้ามา ...เข้ากระบวนการรับรองแผน...แผนปีใหนละเนี่ย?... เลิกคิด...เลิกคิดได้เลย.... แป๊ว!??
แต่เดี๋ยวก่อน! บ่ายวันเดียวกันนั้น บังเอิญอีกแล้ว บังเอิญต้องไปกองวิจัย งานที่ต้องไปติดต่ออยู่หน้าห้องท่านรองฯปรีชาพอดี เห็นเลขาหน้าห้องนั่งอยู่ ตัดสินใจฉับ เดินไปจอดอยู่หน้าโต๊ะเลขาฯ "น้องขาพี่ไม่ได้นัดท่านรองฯไว้หรอกค่ะ แต่ถ้าท่านอยู่ และหากท่านพอว่างสักแป๊บจะขอเข้าพบท่านได้ไหมคะ" ขอแบบไม่รักษาหน้าตัวเองเอาซะเลย ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี (ขอโทษค่ะ... รำพึงไม่ได้ถาม ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ ขอบคุณ)?
"อาจารย์มาจาก.....คะ?"....."
"โอ๊ะ โทษที อ.อมร จากคณะพยาบาลค่ะ"
ต้องขอบคุณน้องเลขา ได้ใจมากเลย (ไม่มีท่าทีว่าต๊าย!นึกอยากมาก็มาเนอะ) น้องเข้าไปเรียนถามพร้อมกลับออกมาว่า "เชิญค่ะ อาจารย์"
" อาจารย์คะ ดิฉันอาจารย์อมร จากคณะ.....อยากทำงานกับเพื่อนบ้านลาวค่ะ จะทำโครงการ...."
พูดไม่ทันครบห้าประโยค.....
"เอาเลยอาจารย์ เต็มที่....ผมสนับสนุน รีบส่งโครงการเสนอเข้ามา.....แต่ต้องทำจริงนะ เหลาะๆ แหละๆ ไม่ต้องมาพูดกับผม ผมไม่เอา ผมไม่ชอบ บางคนส่งอะไรมาก็ไม่รู้ ไม่เข้าท่า..."
แม่เจ้าโว้........เอาแล้วไง งานเข้า (เจอคนจริง และจริงๆเหมือนที่ ผอ.ต่อ..บอกไว้)
ต่อจากนั้นภารกิจข้ามโขงไปเวียงจัน ก็เริ่มต้น เริ่มตั้งแต่งบฯและโครงการยังไม่อนุมัติ มันส์ระเบิดเถิดเทิง ถ้าโครงการไม่ผ่านก็ตัวใคร ตัวอาจารย์อมร ไม่เป็นไรจะถือว่าไปเยี่ยมญาติ (Trip นี้ ไปพูดคุยเป็นการส่วนตัวนะคะ ช่วงรออนุมัติโครงการ)
เอ้า...พี่น่อง ตำจอก.....!!! ( น้ำเปล่า เฮ....!)
การประสานงาน ต้องอาศัยการพัวพันส่วนตัว เอกสารทางการใช้ไม่ได้เลย เพราะช่วงแรกยังใม่มี MOU
คนนั่งกลาง ดร.คำตัน รองหัวหน้าแผนกสาธารณสุข แขวงนครหลวงเวียงจัน (เจ้าภาพหลักฝั่งลาว: พูดเหมือนงานแต่ง) ; ขวามือของ ดร.คำตัน คือ ดร.พรประเสิด....และภรรยา คนแรกสุดซ้ายมือ คือ ดร.ลาวัน(เดี๋ยวมีเรื่องเล่า) ซ้ายมือของดร.คำตัน คือ ดร.อมร คุณสฤษดิ์และอาจารย์ชูชาติ
แทรกตรงนี้ก่อนค่ะ
ขอชื่นชมท่าน ดร.คำตัน ที่ช่วยเปิดทางให้ และผู้ช่วยให้การพัวพันเป็นไปได้ด้วยดี คือ ดร.ลาวัน
ขอขอบใจเป็นอย่างสูงค่ะ
สาว สาว สาว (หงษ์ ออ อ้อ) แวะมาเยี่ยมยามถามข่าวคุณหมอลาวค่า โดยเฉพาะคุณหมอลาวัน จำกั๋นได้บ่น้อ ??
พานิสิตพยาบาลและสาวๆจากสำนักงานฯ ไปสร้างความพัวพัน เสียดายไม่สำเร็จในเชิงผลลัพธ์ ได้แค่เชิงกระบวนการ แค่สนุกสนาน แต่ได้ใจบักคัก เราคงสวยสู้น้องสาวลาวไม่ได้ บ่เป็นหยังดอกเนาะ เป็นได้แค่เพื่อนกะยังดี...
กับศิษย์พยาบาล จบไปแล้ว แต่ยังคิดถึง
คุณสฤษดิ์ สามารถ หรือ ป้าหลิด ของอาจารย์อมร ป้าหลิดหัวหน้าสำนักงานคณะพยาบาลศาสตร์ ป้าหลิดผู้แสนดี แม้นตัวตายขอให้ได้ทำเพื่อผู้อื่น รักป้าหลิดนะ (บอกรักกันผ่าน Blog อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่ยักบอก เป็นไงหละป้าหลิด ซึ้งไหม เหมือนรายการ TV ไง )
อรวรรณ หรือ ออ หน้าที่ทำทุกอย่าง ทำจนโดนว่า ว่าทำอะไรกันนักกันหนา และที่ขาดไม่ได้ คือ ดูแลอาจารย์อมร รักออเหมือนน้องสาวจริงๆ
น้องหงษ์ ตัวเล็ก ใจใหญ่ เลขาคณบดี นี่ก็รักเหมือนกัน
ยังไม่สุดท้าย อาจารย์ชูชาติ วงษ์อนุชิต (ดีรมรัมย์) ลูกกตัญญู เปลี่ยนนามสกุลเป็นชื่อพ่อ ขอให้จำเริญๆๆๆ น้องชายสุดที่รัก
ซักภาพฮ่วมกัน
คนบ้านเดียวกัน........เด้อครับพี่น้อง...
ผู้ยืนติดกัน คือ ภรรยา ดร.คำตัน เต้นบัดสะโลบ สวยมากๆ อาจารย์อมร เต้นยังไม่เป็นเลย ถ่ายภาพก่อนแยกย้าย
การพบปะ ในค่ำคืนนี้ สรุปว่า ปัญหาที่อยากทำด้วยกันคือ การฮักษาสุขภาพขั้นต้นและการป้องกันยาเสพติดในชุมชน โดย ดร.พรประเสิดทิ้งโจทย์ให้เราว่า อยากให้ทำโครงการแล้วสามารถนำมาใช้และพัฒนาได้จริง เพราะที่ผ่านมา คนลาวไปดูงานหรืออะไรก็แล้วแต่ กลับมาแล้วก็ไม่ทำต่อ อ้างว่าไม่มีงบฯ ไม่มีการสนับสนุน ทำไม่ได้หรอก เพิ่นมีเงิน เฮาบ่มี ....เพราะถ้าเป็นอย่างนี้อีกก็ไม่เป็นประโยชน์ เสียดายงบฯ แม๊!!! พูดถูกใจจริงๆ ต้องได้คนแบบนี้ซิ ชอบใจมากๆ อยากให้มีเยอะๆ (ดร.พรประเสิด จบโท.จากมหิดล) จึงไม่แปลกที่คิดนอกกรอบ
และเป็นโจทย์ให้กลับมาคิดกันต่อว่าจะทำอย่างไรเพื่อตอบโจทย์นี้ ที่สำคัญของจริงได้เริ่มขึ้นแล้วเจ้าค่าเอ๊ย!!
ขอบคุณผู้แวะเยี่ยม แวะอ่าน แวะให้กำลังใจ และเชิญติดตามภาคสองและภาคต่อๆไปนะคะ อีกยาวววววววและยาว
ส่วนท่านที่สนใจรายละเอียดกรุณาคลิก...
http://sph.thaissf.org/index.php?module=member&pg=article
คำสำคัญ (Tags): #โฮงหมอนาซายทอง#ชูชาติ วงษ์อนุชิต#มหาวิทยาลัยมหาสารคาม#รศ.ดร.ปรีชา ประเทพา#แผนกสาธารสุข แขวงนครหลวงเวียงจัน#อาจารย์อมร สุวรรณนิมิตร#สฤษดิ์ สามารถ
หมายเลขบันทึก: 373195เขียนเมื่อ 9 กรกฎาคม 2010 08:45 น. ()ความเห็น (9)
Trip หน้า กระบวนการค้นหาภาคี โสตาย
น่าสนใจมาก ท่านรองฯตัดสินใจได้ไว รออ่านอีกครับอาจารย์
ฝากคำชมไปยังท่านรองฯด้วยนะคะ ท่านรองฯ ปรีชา เป็นคนใจใหญ่ ใจนักเลง สมคำร่ำลือ
สวัสดีครับอาจารย์ ติดตามอาจารย์มาพัวพันด้วยครับผม โครงการนี้ยังขาดลูกจ้างคนหิ้วกระเป๋า ส่งอาหารครับ คนงานรับอาสา
#2081513 อย่างท่านวอญ่า ต้องเชิญไปเป็นผู้คักแหน่ มีโอกาสคงได้พบกันนะคะ ขอบคุณและขอบคุณ
สวัสดีค่ะอาจารย์เห็นบรรยากาศการพบปะกัน และภาพเมืองแหล่งวัฒนธรรมชาติลาวแล้ว..ประทับใจค่ะ
#2081551 ขอบคุณมากค่ะ ม่วนซื่นหลายๆค่ะ
ลูกศิษย์ครูชุมชน
ได้ไปสร้างความพัวพันยังฝั่งลาว แถมยังได้ประสบประการณ์เยอะแยะ
เป็นการทามงานที่ได้ใจบักคัก ค่ะคุณครู อิอิ^-^
แต่พัวพันไมสำเร็จ