เช้าวันนี้มีชั่วโมงว่าง มองไปเห็นกิ่งไม่ระเกกระกะ
โยงใยแทงยอด เล่นเอาต้นโมกข์ม้วนตัวแอบแทบจะติดดิน
เลยต้องทำการแยก และตัดแต่งองค์ทรงเครื่องให้ใหม่
กำลังสาระวนอยู่กับกองกิ่งไม้ น้องนนท์วิ่งมาบอกว่า
"ให้ผมช่วยนะครับ"
ฉันรอคำนี้จากน้องนนท์มานาน
เกือบ 2 เดือนที่น้องนท์เข้าสู่กระบวนการจิตอาสานอกระบบกับกลุ่มเพื่อนๆ พร้อมกับฉันจัดกิจกรรมบ้านหลังโรงเรียนขึ้นอย่างเงียบๆ เพื่อช่วยเหลือเด็กน้อย และแก้ปัญหาการอ่านไม่ออก วันนี้เด็กๆเหล่านั้นเริ่มอ่านได้
และสามารถเรียนไปพร้อมๆกับเพื่อนในชั้นเรียน
แต่น้องนนท์ก็ยังเป็นความกังวล ให้ฉันอยู่เงียบๆ
ฉันต้องรับฟังเรื่องราวของน้องนนท์จากเพื่อนอาชีพเดียวกันทุกวัน
"พี่วันนี้เจ้านท์ไม่ยอมขึ้นไปเรียนเลข"
"พี่ครับ ....ผมว่ามันไม่เรียนหรอก
มันบอกผมว่าไม่อยากเรียนตั้งแต่อยู่ป.4 แล้ว"
"ครูคะ..คนไหนชื่อนนท์ อ้อ...ไอ้อ้วนๆนั่นหรือ
..หนูว่ามันโตเกินไปที่จะสอน"
"ต้อย...เจ้านนท์..ก่อเรื่องอีกแล้วหรือ"
และฯลฯ ...
ฉันไม่ชอบเลยบอกตรงๆ
น้องนท์ควรได้รับการดูแลเอาใจใส่
และผู้มีหน้าที่ต้องปรับทัศนคติตัวเองสำหรับมุมมองเด็กที่มีปัญหาทางครอบครัว
เสียงนนท์ดังขึ้น"ม่ามี๊ครับ......ทำไมครู...เขาไม่เหมือน.....
"อือ..อะไรทำให้คิดอย่างนั้นหละลูก"
ไม่รู้ครับ ผมก็เรียนนะ แต่มันเบื่อ
ม่ามี๊ว่าผมน่าเบื่อไหมครับ"
"แล้วนนท์คิดว่าน่าเบื่อไหม ทำไมต้องเบื่อ...เมื่อเช้าก็ทำดีแล้ว ม่ามี๊เห็นนะ
ดีใจด้วยทีช่วยน้อง เขาน่าสงสาร พอหมดชั่วโมง
นนท์ก็มาดูแลน้องเขาหน่อยซิ ม่ามี๊ว่าเขาเชื่อนนท์นะ"
"ม่ามี๊ว่าน้องๆอนุบาลจะเชื่อผมหรือครับ ..ทำไมคนอื่นเขาไม่เชื่อผมบ้าง
เขาเชื่อหาว่าผมโกหก ขี้เกียจ"
"โกหกอะไร"...
"อ้าว ไม่มีใครฟ้องม่ามี๊หรือครับ"
"ก็ใครเขาจะมาฟ้องอะไรได้เล่า ในเมื่อนนท์ไม่ได้ทำผิดไม่ใช่หรือ"
"ไม่รู้ซิครับ..ม่ามี๊รู้ไหมว่าทำไมผมไม่มาโรงเรียน"
ปวดขามั๊ง...หรือไม่ก็ขี้เกียจ ...
หรือไม่ก็ทำการบ้านไม่เสร็จ...เออนนท์ท่องสูตรคูรได้ไหม...
เงียบ....ท่องให้ฟังหน่อยซิ...เอาไว้วันหลังผมจะท่องให้ม่ามี๊ฟัง
...ม่ามี๊ยังไม่ตอบเลยว่าทำไมผมไม่มาโรงเรียนบางครั้งผมก็ไม่บอกม่ามี๊
....นั่นนะซี ม่ามี๊ก็เลยไม่รู้ไงว่าทำไมหนูถึงไม่มาโรงเรียน
....แล้วม่ามี๊ไปตามผมๆก็รู้
...อือ...ก็เป็นห่วง....
พูดเหมือนแม่ผมเลย....แม่ไม่อยากให้ผมขาดเรียน..แต่ผมจะบอกม่ามี๊คนเดียว
..บอกอะไร....
ก็บอกว่าผมสงสารแม่ผม
..เอ้าสงสารแม่ก็ต้องมาโรงเรียนทุกวันซิ...
ไม่ใช่อย่างนั้นครับ...
อย่างไหนเหรอ...
ก็บางวันแม่ผมไม่มีเงิน ผมก็ไม่เอาเงินมา ผมก็ไม่มาโรงเรียน
ม่ามี๊เห็นไหมว่าผมมาวันเว้นวัน
แนะๆๆๆไม่ใช่มั๊ง อาทิตย์ที่แล้วนนท์หยุดเรียนตั้ง 4 วันไปตามก็ไม่เจอ
อ้าว..ม่ามี๊..ผมไปเชิดสิงโต..ไปเชิดให้เจ้าพ่อเสือ..
ม่ามี๊ไม่รู้อีกแล้ว.....
เออ..แม่เราทำอะไรตอนนี้
...แม่ไปเฝ้าคนแก่ครับ เขาจ้างแม่ วันไหนเขาไปโรงพยาบาลแม่ก็ไม่มีเงิน
เขาจ้างเป็นวันๆ ผมรู้ว่าวันไหนแม่ไม่มีเงิน
เออ..เอางี้นะ วันไหนหนูไม่มีเงินให้มาบอกม่ามี๊นะ
มาทานข้าวด้วยกัน จะซื้ออะไรก็มาบอกนะปากกา ยางลบมีไหม
เดี๋ยวไปเอาในลิ้นชักของม่ามี๊
ไหนส่งกรรไกรให้หน่อยซิ
มา..ผมตัดให้ดีกว่า เดี๋ยวเสร็จตรงนี้แล้วม่ามี๊จะไปทำตรงไหน...
ไม่ไปแล้วหมดชั่วโมง ม่ามี๊มีสอนพี่ป.6
งั้นผมไปเรียนนะครับ
อือ...พักกลางวันมาหาม่ามี๊ที่ห้อง...อย่าลืมนะ
ฉันไม่เจอน้องนนท์ตอนพักกลางวัน
แต่ชั่วโมงสุดท้ายเป็นชั่วโมงชุมนุม
น้องนนท์เข้าห้องก่อนคนอื่น
นนท์เป็นเด็กฉลาด แต่ขาดโอกาส ซ้ำซ้อน
มีความสามารถด้านการบันเทิง
สามารถเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆได้อย่างมีความสุข
ฉันให้น้องนท์นั้งคู่กับนักเรียนหญิงที่เก่ง เพื่อเป็นบัดดี้กัน
และเพื่อสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ให้มีพลังสำหรับนนท์
ให้อยากอ่าน อยากทำเหมือนเพื่อนๆบ้าง
เมื่อวานน้องนนท์ถูกครูเวรทำโทษเนื่องจากไม่ได้ตัดผม
วันนี้ฉันยื่นค่าตัดผมให้น้องนนท์ แต่กลับไม่รับ
บอกว่าถ้าไปตัดวันนี้อาทิตย์หน้าครูเวรตรวจก็โดนอีก
เพราะผมยาวเร็วเอาไว้จะไปตัดก่อนวันตรวจดีกว่า
และถึงวันนั้นแม่อาจมีเงินแล้วก็ได้
ฉันได้แต่พยักหน้า
หลังจากวันนั้นน้องนท์มาโรงเรียน แต่ไม่เข้าแถวบ้าง เข้าแถว
แต่ทำท่าพิลึกแบบไม่เข้าพวกและไม่ทำกิจกรรมพร้อมเพื่อน ไม่สวดมนต์
ไม่นั้งสมาธิ เมื่อถึงเวลาเข้าฉันเรียนกลับไปเล่นฟุตบอล
และขอติดตามครูกิฬาไปซ้อมไปแข่งฟุตบอลบ่อยมาก
บ่อยจนเมื่อนับเวลาเรียน แล้วน้องนนท์มีเรียนน้อยมาก
ผู้บริหารเรียกน้องนท์ไปตักเตือน แต่ดูเหมือนกับเธอไม่นำพาเอาเสียเลย
พฤติกรรมของน้องนท์ฉันวิเคราะห์ได้และพยายามแก้ไข
แต่ดูเหมือนฉันจะเป็นผู้แพ้เสียแล้ว
ฉันไปติดตามน้องนนท์ที่บ้าน 2 ครั้งไม่พบผู้ปกครอง ไม่พบน้องนนท์ได้ข่าวว่า
ขึ้นไปข้างบน (หมู่บ้านที่อยู่ห่างจากทะเลประมาณ 1-2 กิโลเมตร)
ฉันออกจากทะเล และหวังว่าข่าวการเยี่ยม และติดตามน้องนนท์
จะส่งผลให้น้องนท์กลับมาโรงเรียน แต่....ฉันล้มเหลวอีกตามเคย
ฉันรู้สึกว่านี่เป็นความล้มเหลวที่ฉันกำลังเผชิญอยู่
อ่านจากบันทึกแล้ว น้องนนท์เขาก็มีปฏิสัมพันธ์ดีต่อครูต่อน้องนะคะ
เพียงแค่ขาดคนเข้าใจเขาบ้างเท่านั้น สิ่งที่เขาพูดกับพี่ต้อยติ่งคือสิ่งที่ออกมาจากใจของเขา เขาไว้ใจครูเขาถึงพูดให้ครูฟัง เด็กคนนี้มีคุณธรรมอย่างหนึ่งคือความกตัญญูซึ่งสิ่งนี้แหละที่จะช่วยให้เขาเป็นคนดีต่อไปได้....ชัวร์
เอาใจช่วยพี่ครูต้อยและจะตามอ่านเรื่องของน้องนนท์ต่อไปนะคะ
ขอบคุณค่ะอ.
แวะไปอ่านที่นี่มาhttp://gotoknow.org/blog/bestbook/369729
ได้ฝึกร้องเพลง และดูกายดูจิตไปด้วยค่ะ
ขออนุโมทนาบุญในความดีที่แบ่งปันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ขอกุศลจิตของน้องได้ส่งถึงน้องนน?
และเกื้อหนุนให้น้องนนท์มีชีวิตที่ดีขึ้น
เป็นคนดีของสังคม
พี่เห็นด้วยนะคะ
น้องนนท์มีความกตัญญู
ขอบคุณค่ะ