บันทึกจาก ..จิตใจ
เพราะรู้สึก ผิดจึงยึดไว้
...จิตใส...
หนุ่มวัยรุ่นป่วยด้วยมะเร็งกระดูก
รับการรักษามาเป็นเวลาสองปี มะเร็งลุกลามมากขึ้นจนเป็นอัมพาตครึ่งล่างไม่สามารถขยับขาและปัสสาวะเองได้
แต่ร่างกายส่วนบนปกติ หายใจได้ดี รับประทานอาหารเองได้
รักษาได้ระยะหนึ่งอาการของโรคดำเนินมากขึ้น
ผู้ป่วยไม่สามารถขยับแขนและพูดได้
ผู้ดูแลผู้ป่วยรายนี้คือ พ่อและแม่
เนื่องจากผู้ป่วยเคยรับยาเคมีบำบัดจึงทำให้มีภูมิต้านทานต่ำ เสี่ยงต่อการติดเชื้อ
เราจึงเน้นเรื่องความสะอาดอย่างมาก เราสอนจนพ่อและแม่ให้อาหารทางสายยางอาบน้ำ พลิกตัวเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อน
และการสวนปัสสาวะได้ถูกต้อง
เมื่ออาการดำเนินมาถึงระยะนี้ ผู้ดูแลและแพทย์ผู้รักษา
ตกลงกันว่าจะดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง(รักษาตามอาการ) หลังจากฝึกการดูแลจนพ่อและแม่สามารถทำได้แพทย์ก็อนุญาตให้ผู้ป่วยกลับบ้าน
หนึ่งเดือนต่อมา...ผู้ป่วยต้องกลับมานอนโรงพยาบาลอีกด้วยอาการติดเชื้อใน ระบบทางเดินปัสสาวะ
แต่รอบนี้อาการหนักมาก ติดเชื้อรุนแรงความดันโลหิตต่ำ ร่างกายซูบผอม แขนขาเริ่มงอ ข้อติด ยังหายใจได้ แต่ไม่รับรู้อะไรแล้ว
สภาพพ่อและแม่ก็ไม่ต่างกันดูซูบผอมจนผิดตา
และที่น่าแปลกใจ แม่ของผู้ป่วยจะยืนเกาะเตียงผู้ป่วยตลอดเวลา
กระวนกระวายและต่อรองให้ยื้อชีวิต ไม่ยอมรับอาการที่ทรุดลงของผู้ป่วยทั้งๆ ที่ผู้ป่วยดูจะทรมานมากกว่าถ้าจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อ และได้ตกลงตั้งแต่ครั้งที่แล้วว่าจะดูแลแบบประคับประคอง ความทุกข์ของญาติครั้งนี้มากมายนัก
ฉันตัดสินใจเชิญพ่อและแม่ผู้ป่วยคุยด้วย แม้สถานการณ์จะตึงเครียด
แม่ของผู้ป่วยร้องไห้คร่ำครวญถึงอาการของลูกแบบคนไม่ได้สติ
ฉันปล่อยให้เขาพูดและฟังอย่างตั้งใจ และจับใจความได้ว่า แม่พูดประโยคนี้ถึงสามครั้ง
“ฉันล้างมืออย่างดีนะคุณ อุปกรณ์ทุกอย่างฉันก็ทำอย่างที่คุณสอน”
โอ…..ผู้ป่วยมาด้วยติดเชื้อระบบทางเดินปัสสาวะ
แม่เป็นคนสวนปัสสาวะให้ผู้ป่วย แม่รู้สึกผิด ฉันพบปมของปัญหาแล้วนิดเดียวแท้ๆ
“หนูทราบว่าพ่อกับแม่เหนื่อยมากค่ะ เพราะดูแลน้องเป็นอย่างดีหนึ่งเดือนไม่มีแผลกดทับแสดงว่าพลิกตัวน้องตลอดเลย ใช่ไหมคะ
บอกตรงๆ นะแม่ ถ้าเป็นพยาบาลก็ทำไม่ได้ขนาดนี้หรอกค่ะ น้องต้องมีแผลด้วย เรื่องติดเชื้อระบบทางเดินปัสสาวะก็ไม่แปลก เพราะน้องภูมิต้านทานต่ำอยู่แล้ว ถ้าเป็นพยาบาลสวนให้น้องก็มีโอกาสติดเชื้อ
อาจจะติดตั้งแต่ต้นเดือนแล้วก็ได้”
ฉันเอื้อมมือไปจับมือแม่บีบเบาๆ พูดถึงส่วนดีที่ยังพอเห็นได้ตามความเป็นจริง
“เหรอคุณพยาบาลจริงหรอ”
“คะ” ฉันทิ้งจังหวะให้ความเงียบครอบคลุม
“แต่ถึงอย่างไรแม่ก็ทำใจไม่ได้ คุณพยาบาลเข้าใจแม่ใช่ไหม น้องเป็นเด็กดี
ไม่เคยทำให้แม่เสียใจ ตั้งใจเรียนไม่เคยทำร้ายใคร
ปลาซักตัวก็ไม่เคยฆ่าทำไมต้องมาทรมานแบบนี้”
ฉันนึกถึงคำสอนของพระอาจารย์ …..เขา พอดีของเขาเท่านี้….เขาทำบุญของเขามาเท่านี้
“เขาพอดีของเขาเท่านี้ แล้วดีแค่ไหนที่เขายังไม่ได้ทำบาปกับใคร
ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ทำให้แม่มีความสุข เป็นเด็กดี เป็นลูกที่ดี
แม่เชื่อไหมเรื่องชาตินี้ ชาติหน้า ถ้าเชื่อนะพระอาจารย์ของหนูท่านสอนว่าวาระสุดท้าย เราต้องช่วยให้คนไข้สงบ ไม่มีห่วง พ่อกับแม่ดูน้องมาตลอด และนี่ก็เป็นโอกาสสำคัญที่สุดที่พ่อกับแม่จะทำหน้าที่ ช่วยกันส่งน้องให้ไปเจอกับสิ่งดีๆ ยิ่งน้องไม่เคยทำบาป เป็นเด็กดีเขาก็ควรจะได้รับสิ่งดีๆ”
ฉันพูดซะยาวพ่อกับแม่ฟังอย่างตั้งใจแม่น้ำตาไหลอาบแก้ม
แม่นั่งด้านซ้ายฉันนั่งกลาง พ่อที่อยู่ด้านขวา พ่อไม่พูดอะไรแต่น้ำตาเริ่มไหล โอ้ย...ฉันไม่ไหวแล้ว น้ำตาฉันเริ่มไหล
“ไม่เป็นไรนะคะเราจะร้องไห้กันตรงนี้ หนูทราบในความรักของพ่อและแม่ว่ามากแค่ไหน ร้องกันให้พอนะคะร้องกันสามคนนี่ แหละคะ”
หลังจากที่พ่อกับแม่คิดได้ ก็ไม่ได้รั้งหรือพยายามยื้อน้องอีก พ่อแม่ช่วยกันสวดมนต์พูดกระซิบข้างหู อ่านหนังสือธรรมะให้น้องฟัง
เข้าเยี่ยมตามเวลา และเมื่อเราสบตากัน พ่อและแม่ก็ส่งแววตาที่มุ่งมั่นมาให้ฉันด้วย….และอีกไม่นานนักน้องก็จากไป อย่างสงบ
ฉันได้อะไรจากสถานการณ์นี้ ……ความรักของพ่อแม่มากเหลือเกินเพียงมีความเข้าใจก็สามารถทำเพื่อลูกได้ ให้กำเนิด เลี้ยงดูจนโต ให้ความรักกับลูกจนวาระสุดท้าย พร้อมทั้งส่งลูกให้เดินทางต่อด้วยมั่นใจ
จากhttp://www.chinawangso.net/index.php?lay=boardshow&ac=webboard_show&WBntype=1&Category=chinawangsonet&thispage=1&No=1299756
ความเห็น (4)
สวัสดีคุณสายน้ำที่หวังดีครับ
"เขา พอดีของเขาเท่านี้….เขาทำบุญของเขามาเท่านี้"
อ่านแล้วทำให้ใจได้เน้นรับ ยอมรับ ถึงพ่อที่จากไปครับ
พ่อคงมาได้แค่นี้ มีบุญแค่นี้
ขอบคุณครับ
ความหวังดีนี้ ดั่งสายน้ำไหลจากพื้นสูงสู่ที่ราบ....สองข้างฝั่งที่น้ำไหล ต่างชุ่มชื้นชุ่มเย็นไปด้วยกิ่งก้านใบไม้นานาพันธ์ ขอบคุณมากครับ ....เข้ามานั่งอ่านด้วยอีกหนึ่งท่าน ในเช้าวันนี้
ขอบคุณคนอ่านเช่นกันค่ะ ผู้เขียนที่ใช้นามปากกาว่า จิตใจ เธออนุญาตให้นำบทความของเธอมาลงค่ะ ไม่ใช่ของสายน้ำที่หวังดีนะคะ เห็นว่าเป็นประโยชน์มากเลยเอามาช่วยเผยแพร่ค่ะ แล้วจะส่งความเห็นไปถึงเธอนะคะ
ขอบคุณเรื่องราว ที่อ่านแล้วพอได้สติและตั้งสติ เกิดขึ้น อยู่ ดับไป อะไรมันจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด เวลาของเขามีเท่านี้ แต่ทำไมถึงให้เขาต้องจากไปเพราะสภาพนี้ บาปบุญมีจริง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เพราะกรรมแต่บางก่อน คิดได้แค่นี้ คงจะทำให้ใจหนักแน่นขึ้นได้ ขอให้หยุดน้ำตาไหลแต่เพียงเท่านี้ก่อน
