ความทุกข์ - ความสุขของฉัน ในการเรียนเป็นว่าที่ครู

ใครทำ ใครได้ ถ้าใครไม่ทำ คนนั้นก็จะไม่ได้ เพราะงานหนักไม่เคยฆ่าคน

          ฉันเป็นคนหนึ่ง ที่อยากเป็นครู จนต้องมาหาใบประกอบวิชาชีพ เพื่อที่จะไปเป็นครูได้ดังใจฝัน ตอนนี้ ฉันได้กลายเป็นนักเรียนอีกครั้ง เพราะฉันกำลังเรียนหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพครู ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่ ฉันพึ่งจะรู้ว่า ตอนนี้ฉันยังรู้เรื่องราวต่างๆ น้อยเกินไป การใช้ชีวิต การทำงาน และ การเรียนรู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น

          วันนี้ วันที่ฉันยังคงเป็นนักเรียนของคุณครูทุกๆ คน ที่ได้ให้ความรู้แก่ฉัน และฉันคิดว่า ตัวฉันก็ยังคงเป็นนักเรียนต่อไป ตราบใดที่ฉันยังคงต้องศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันก็ยินดี เพราะหากเรารู้มาก ก็จะสามารถสั่งสมความรู้ไปใช้ในวิชาชีพครู ทั้งการ สอน และการทำงานด้านวิชาการต่างๆ

          ฉันมีความสุขที่ได้กลับมาเป็นนักเรียนอีกครั้ง ถึงแม้ว่าจะมีความเหนื่อย ล้า จากการเรียน และการบ้านบ้าง แต่ฉันก็จะพยายามผ่านมันไปให้ได้ เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องหนักหนาสาหัสที่เราจะทำไม่ได้ ตอนนี้ ฉันเริ่มนึกถึงช่วงเวลาในการสอน และฉันสั่งให้นักเรียนทำงาน หรือการบ้าน ก็จะได้รับคำบ่น เช่นเดียวกับที่เรียนในห้องเรียน

          แต่ถึงอย่างไร ฉันก็ถือคติที่ว่า "ใครทำ ใครได้ ถ้าใครไม่ทำ คนนั้นก็ไม่ได้ เพราะงานหนักไม่เคยฆ่าคน"