คิดถึงลำเซบาย ๒
เมื่อการพัฒนาก้าวกระโดด คนก้าวไม่ทัน
นอกจากเรื่องหาปลายังมีอีกหลายเรื่องล้วนเกี่ยวพันกันอย่างไม่รู้จบ ป่าทามอันอุดมสมบูรณ์ ที่เป็นเสมือนแหล่งอาหาร ท้องทุ่งที่ใช้ในการเลี้ยงสัตว์ แหล่งจับปลาในหน้าน้ำ บุ่งที่เป็นแหล่งอนุบาลสัตว์หายไปในน้ำหน้าเขื่อน ชาวบ้านถูกทำให้มองเห็นภาพความเจริญและถูกปิดบัง หลีกเลี่ยงที่จะเอ่ยถึงความเสื่อม ทรัพยากรธรรมชาติหายไปพร้อม ๆ กับสิทธิชุมชน ถนนถูกขยายและตัดใหม่อีกหลายเส้นทาง เส้นเล้ก ๆ เส้นใหญ่ ๆ ทำให้ป่าถูกแบ่งออกเป็นผืนเล็ก ๆ ป่าผืนใหญ่เหลือไว้แต่ตำนาน คิดถึงจัง ติดตามได้ที่ http://www.thai-nec.org สำหรับการศึกษาและงานวิจัยที่กำลังก่อตัวขึ้นด้วยมนโนสำนึกรักบ้านเกิด
หมายเลขบันทึก: 370512เขียนเมื่อ 29 มิถุนายน 2010 18:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 17:03 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
- สวัสดีค่ะ
- คุ้นๆๆค่ะ ลำเซบาย
- จะติดตามต่อนะคะ ยังตามไม่ค่อยทัน
- ขอบคุณค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วจะเข้าไปแลกเปลี่ยนนะครับ
หน้าแล้ง ปีที่ผ่านมา น้ำที่ลำเซบายลดระดับลงอย่างน่าตกใจ