นิทาน สะท้อนภาพของสังคมบางประการ

ในบางสถานการณ์กับเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามา เลยทำให้นึกถึงนิทานเรื่องหนึ่ง ที่แม่เคยเล่าให้ฟังในสมัยเด็ก ๆ

หมูทำนา หมากินข้าว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในสมัยที่สัตว์ต่าง ๆ พูดได้

คนได้เลี้ยงสัตว์ไว้ทำงาน ๒ ตัวคือ  หมู กับ หมา

แต่ละวันคนก็จะส่งให้ทั้งหมูและหมาออกไปทำนาที่ท้องทุ่ง  แล้วตอนสายคนก็จะออกไปตรวจผลงาน

ครั้งหนึ่ง หมูกับหมา ออกไปที่ท้องนาแต่เช้า

หมูเริ่มใช้จมูกไถนาผืนกว้าง ในขณะที่หมานอนอยู่ใต้ร่มไม้อย่างสบายใจ

หมูใช้จมูกไถกับผืนดินจนจมูกเป็นอย่างที่เห็นอยู่ แล้วนาก็ถูกไถจนหมด ทั้งหมูก็เหนื่อยสุดชีวิต เลยเข้าไปนอนพักใต้ร่มไม้

ฝ่ายหมา ตื่นขึ้นมา ให้ท้องนาเสร็จแล้ว ทั้งคนก็ใกล้จะมาตรวจความเรียบร้อย มันจึงรีบลุกออกไปวิ่งย่ำบนผืนดินที่หมูได้ไถไว้จนทั่ว ท้องนาจึงมีแต่รอยเท้าของหมา แล้วไปยืนลิ้นห้อย นำลายยืดรอคนอยู่

เมื่อคนมาถึง หมาก็บอกว่า

“ไถนาเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหนื่อยมากเลย”

ฝ่ายคนเห็นหมูนอนอยู่  ก็โกรธมาก เลยปลูกหมูขึ้นมาแล้วทุบตีใหญ่ หมูจึงร้องครวญคราง

ฝ่ายหมาเห็นดังนั้น ก็หัวเราะจนกระทั่งปากฉีกไปเกือบถึงใบหู อย่างที่เราเห็นอยู่

นับตั้งแต่นั้นมา คนก็ทำโทษหมู โดยให้นอนในเล้าที่ชื้นแฉะ และให้กินรำข้าวเป็นอาหาร

ส่วนหมา ก็ได้นอนบนบ้านที่อบอุ่น และกินอาหารแบบเดียวกับที่คนกิน

[ภัทรานิษฐ์]

อ๋องั้นแสดงว่าหมูทำงานหนัก...หมาทำงานน้อย...คล้ายๆกับว่า

"ทำงานทั้งวันได้พันห้า เดินไปเดินมารับห้าพัน" เอะอย่างนี้ได้ไหมเนี่ย

มาอ่านนิทานก่อนนอนค่ะ....

ยินดีที่รู้จักนะ...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

[นาย ฐานิศวร์ ผลเจริญ]

ขอบคุณ สำหรับนิทานดีๆ ครับ

เป็นประสบการณ์ในการใช้ชีวิต

[สุวภา สมยา]

แบบนี้เขาเอิ้นว่า "หมูดุด หมาย่ำ" แม่นบ่ค่ะ พี่หนุ่มคนเก่ง