เป็นนักกฎหมายอย่างผม(อัยการ ๑๙)คดีหกลังแม่โขง
วันนี้ขอเล่าให้จบเลยนะครับ จำเลยฎีกาประเด็นสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่เขาถือเป็นไม้เด็ดก็คือ “อัยการสูงสุดมีอำนาจสั่งฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการดังกล่าวตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘ หรือไม่” ข้อนี้แหละที่เขากะเป็นหมัดตาย
ข้อนี้ ศาลฎีกาพิเคราะห์ว่า ว่า พนักงานสอบสวนสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองภูเก็ตได้ส่งสำนวนการสอบสวนพร้อมความเห็นสั่งฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดตามพระราชบัญญัติกำหนดความผิดเกี่ยวกับห้างหุ้นส่วนจดทะเบียน ห้างหุ้นส่วนจำกัด บริษัทจำกัด สมาคมและมูลนิธิ พ.ศ. ๒๔๙๙ มาตรา ๓๕, ๓๖, ๔๒ และฐานร่วมกันยักยอกให้อัยการจังหวัดภูเก็ตพิจารณา (ไม่มีข้อหา “แจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารและใช้เอกสารดังกล่าว” ซึ่งผมเป็นคนที่ตรวจสำนวนพบว่ามีการกระทำความผิดในข้อหาดังกล่าวด้วยแต่ตำรวจไม่ได้ตั้งข้อหาดำเนินคดีกับจำเลย) อัยการจังหวัดภูเก็ตมีความเห็นสั่งฟ้องจำเลยที่ ๒ ตามความเห็นของพนักงานสอบสวนและสั่งฟ้องในความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘ ด้วย โดยให้พนักงานสอบสวนแจ้งข้อหาดังกล่าวเพิ่มเติมให้จำเลยที่ ๒ ทราบก่อนฟ้อง แต่อัยการพิเศษประจำเขต ๘ มีความเห็นสั่งไม่ฟ้องจำเลยที่ ๒ ทุกข้อหา ส่วนความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘ ผู้เสียหายมิได้แจ้งความให้พนักงานสอบสวนดำเนินคดีแก่จำเลยที่ ๒ จึงไม่ต้องดำเนินการในข้อหานี้แก่จำเลยที่ ๒ ซึ่งอัยการจังหวัดภูเก็ตได้ดำเนินการตามความเห็นของอัยการพิเศษประจำเขต ๘ โดยมีคำสั่งไม่ฟ้องจำเลยที่ ๒ ทุกข้อหา และยุติการดำเนินคดีแก่จำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘
เมื่ออัยการจังหวัดภูเก็ตส่งสำนวนพร้อมความเห็นเสนอผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ตพิจารณา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๔๕ วรรคหนึ่ง (ซึ่งพนักงานอัยการต้องปฏิบัติเมื่อมีคำสั่งไม่ฟ้อง) ผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ตมีความเห็นแย้งให้ฟ้องจำเลยที่ ๒ เฉพาะในความผิดตามพระราชบัญญัติกำหนดความผิดเกี่ยวกับห้างหุ้นส่วนจดทะเบียนฯ และความผิดฐานยักยอกตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๖, ๓๕๓, ๓๕๔ เห็นว่า ตามข้อเท็จจริงที่ปรากฏในสำนวนการสอบสวน ความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการนั้น ในชั้นต้นพนักงานสอบสวนยังมิได้แจ้งข้อหาให้แก่จำเลยที่ ๒ ทราบ และมิได้ดำเนินคดีในข้อหานี้มาแต่แรก เมื่ออัยการจังหวัดภูเก็ตมีคำสั่งให้ยุติการดำเนินการแก่จำเลยที่ ๒ ในข้อหานี้ ย่อมถือได้ว่าอัยการจังหวัดภูเก็ตยังไม่มีคำสั่งให้ฟ้องหรือไม่ฟ้องจำเลยที่ ๒ ในข้อหาดังกล่าว การที่ผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต ไม่ได้มีความเห็นเกี่ยวกับข้อหานี้ จึงถือไม่ได้ว่าผู้ว่าราชการจังหวัดมีความเห็นชอบกับคำสั่งไม่ฟ้องจำเลยที่ ๒ อันจะทำให้คำสั่งไม่ฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานดังกล่าวเป็นที่สุดดังที่จำเลยที่ ๒ ฎีกา
เมื่อสำนวนการสอบสวนเสนอไปยังอัยการสูงสุดพิจารณาเนื่องจากผู้ว่าราชการจังหวัดมีความเห็นแย้งให้ฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานยักยอกและความผิดตามพระราชบัญญัติกำหนดความผิดเกี่ยวกับห้างหุ้นส่วนจดทะเบียนฯ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๔๕ วรรคสอง การที่อัยการสูงสุดมีคำสั่งให้ฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการดังกล่าว ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘ ด้วยนั้นเป็นการใช้อำนาจตามพระราชบัญญัติพนักงานอัยการ พ.ศ. ๒๔๙๘ มาตรา ๑๒ ที่ให้อัยการสูงสุดมีอำนาจดำเนินคดีได้ทุกศาล หาได้สั่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๔๕ วรรคสอง ดังที่จำเลยที่ ๒ ฎีกาไม่ คำสั่งให้ฟ้องจำเลยที่ ๒ ของอัยการสูงสุดย่อมชอบด้วยกฎหมาย โจทก์จึงมีอำนาจฟ้อง ปัญหาตามฎีกาข้ออื่นของจำเลยที่ ๒ ไม่จำต้องวินิจฉัยอีกต่อไป เพราะไม่ทำให้ผลคดีเปลี่ยนแปลง ฎีกาของจำเลยที่ ๒ ที่กล่าวมาฟังไม่ขึ้นทุกข้อ" พิพากษายืน (รัตน กองแก้ว มงคล ทับเที่ยง พินิจ บุญชัด)
ชื่อในวงเล็บคือองค์คณะผู้พิพากษาศาลฎีกาที่ตัดสินคดีนี้ครับ
คดีจบลงไปแล้ว ผมไม่ได้มีความรู้สึกลิงโลดหรือรู้สึกยิ่งใหญ่ที่เอาชนะจำเลยคดีนี้ได้ เพราะผมทำหน้าที่ของผมให้เกิดความสมบูรณ์เท่านั้น ผมไม่ได้คิดอคติกับจำเลย แต่ก็ยอมรับว่าในเบื้องต้นที่ทราบว่าเขามาขออย่าจ่ายสำนวนให้ผม ผมมีความรู้สึกอยากทำคดีนี้และอยากทำสำนวนให้ละเอียดรอบคอบ ดูสิว่าเราผิดหรือถูกเพราะตอนนั้นมีปัญหาหลักเพียงแค่ขาดอายุความหรือไม่ แต่พออ่านไปเจอความผิดที่พนักงานสอบสวนยังมิได้แจ้งข้อหาแก่ผู้ต้องหาเราก็ทำหน้าที่ให้เต็มที่ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถูกคำสั่งจากอธิบดีฯ สั่งไม่ฟ้องทุกข้อหาเพราะขาดอายุความ เราก็มึนเพราะเชื่อว่าเราทำงานรอบคอบแล้ว แต่ในที่สุดก็ได้รับการพิสูจน์จากอัยการสูงสุดว่าท่านเห็นด้วยกับความคิดที่เรานำเสนอและที่สำคัญศาลสูงสุดของประเทศก็เห็นว่าข้อหาที่เราสั่งดำเนินคดีเป็นข้อหาที่จำเลยกระทำผิดจริง ก็เท่านั้นแหละครับ...
ที่นำมาเล่าเพราะเห็นว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตอีกเรื่องหนึ่งที่กว่าจะมาถึงวันนี้ผมผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมควรแล้ว แต่ทุกวันนี้ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ครับ.
ขอบคุณข้อมูลจาก
http://www.arjarnsomchai.com/view.php?qID=25
ความเห็น (12)
แอ้ม เมืองขนมหวาน
สวัสดีค่ะ คุณลุง
- สงสัยจะเป็นคนแรกอีกแล้ว ฮ่าๆๆ
- ถึงบางอ้อ!แล้วค่ะ สำหรับโมฆะกับโมฆียะว่าแตกต่างกันยังไงที่ไม่เข้าใจก็เพราะว่าในหนังสือที่หนูอ่านไม่มีตัวอย่างประกอบ ตอนนี้ลุงอธิบายให้ก็เข้าใจ อิอิ
- หนูเอาที่ลุงบอกไปเขียนตอบอาจารย์แล้ว อาจารย์บอกว่าเข้าใจหรือยัง อ่านเยอะๆถ้าอยากเข้าใจกว่านี้มาขอโจทก์ที่อาจารย์ก็ได้ ลองฝึกวิเคราะห์ดู หนูเริ่มสนุกกับการเรียนกฎหมายแล้วสิ แฮ่ๆๆ
สวัสดีหนูแอ้ม
อาจารย์รู้หรือเปล่าเอามาจากไหน อิอิ
การเรียนกฎหมายสำคัญอยู่ที่การคิด ถ้าไม่คิดเราจะไม่ได้อะไรเลย ถ้าคิดมันจะเกิดคำถามต่อว่าถ้ามันเป็นอย่างนั้นล่ะ ถ้ามันเป็นอย่างนี้ล่ะ มันทำให้เราเกิดคำถามแล้วเราต้องค้นคว้าหาคำตอบ มันจะทำให้เรารู้มากขึ้น ดังนั้นเขาจึง
บอกว่าการเรียนกฎหมายถ้าอ่านแล้วบอกว่าเข้าใจแสดงว่ายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ถ้าอ่านแล้วเกิดคำถามและตอบไม่ได้ ต้องไปค้นคว้าเพิ่มเติมความรู้ทางกฎหมายก็จะเพิ่มพูนขึ้น
หนูแอ้มลองทำตามแบบที่ลุงว่าดีไม่ดีอาจจะเกิดชอบเรียนกฎหมายขึ้นมาก็ลงทะเบียนเรียนรามฯหรือสุโขทัยฯ ได้ปริญญาอีกใบเท่ดีออก อิอิ
แอ้ม เมืองขนมหวาน
สวัสดีค่ะ คุณลุง
- อาจารย์ไม่รู้หรอกคะ ว่าเอามาจากไหน แต่หนูบอกอาจารย์เองคะว่าหนูถามลุงเพราะหนูไม่เข้าใจ อาจารย์ก็ไม่ว่าอะไรแถมยังว่าเข้าใจค้นคว้านะ อิอิ
- ใจหนูก็อยากเรียนนิติมาตั้งนานแล้วแต่กลัวว่าจะเรียนไม่ไหวเพราะเรียนที่ศิลปากรก็เรียนหนักอยู่แต่ไม่แน่ตอนปี๔หนูอาจจะลงเรียนเพราะมีฝึกงานด้วย ลงทะเบียนเรียนน้อยลง
- แวะมารบกวนชวนพี่ไปให้ความเห็นเกี่ยวกับเรื่องกม.ที่นี่ ครับ
เห็นท่านอัยการแว้บๆ เมื่อกี๊ มาทิ้งรอยระลึก ไว้ค่ะ ;) วันนี้กลับจากสนามบิน เจอคนที่รู้จักท่านอัยการด้วยค่ะ อิ อิ
สวัสดีครับหมอเต็ม
ไปตอบบางส่วนแล้วนะครับ เดี๋ยวพอว่างจะไปตอบต่อครับ
สวัสดีครับน้องปู
ทำไงได้คนมันดัง อิอิ ว่าแต่ว่าสนามบินภูเก็ตหรือสุวรรณภูมิล่ะ..แฮ่ๆ
วันนี้เป็นวันไหว้ครูของมหาวิทยาลัยครับ เลยถือโอกาสตระเวนแวะมาเยี่ยมคารวะหมู่มิตรและหิ้วของมาฝากครับท่านอัยการชาวเกาะครับ
มิติหนึ่งของคนทำงานและครูชีวิตสุขภาพในชุมชน ให้ความบันดาลใจดีครับ คลิ้กหัวข้อเพื่ออ่านเนื้อหา ๑๒ ตอน
ตอนที่ ๑ ขับเคลื่อนเครือข่ายโรงเรียน อสม. ตอนที่ ๒ จิตวิญญาณความเป็นครูโรงเรียน อสม.
ตอนที่ ๓ ความเป็นครูโรงเรียน อสม. ตอนที่ ๔ ร่วมกันสร้างกรอบตัวแบบค้นหาครูโรงเรียน อสม.
ตอนที่ ๕ มิติทักษะความเป็นครูของอสม ตอนที่ ๖ วิธีค้นหาครูขับเคลื่อนโรงเรียนอสม.ของชุมชน
ตอนที่ ๗ ฐานชีวิตของครูโรงเรียนอสม. ตอนที่ ๘ เงื่อนไขสังคมของครูโรงเรียนอสม.
ตอนที่ ๙ การพัฒนาการศึกษาเรียนรู้ครูโรงเรียนอสม. ตอนที่ ๑๐ เครื่องมือ สื่อ เทคโนโลยี สิ่งสนับสนุนครูโรงเรียนอสม.
ตอนที่ ๑๑ การนำเสนอแผนการสอนและสาธิตกระบวนการเรียนรู้ของครูโรงเรียนอสม.
ตอนที่ ๑๒ เพิ่มลูกเล่นและใส่ศิลปะเพื่อเรียนรู้การนำเสนอให้สร้างสรรค์
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คลิ๊กเพื่อเข้าไปดู เครื่องมือและผลประเมินของเวทีโดยการโหวต : ความเข้มแข็งและแนวโน้มความยั่งยืนของเครือข่ายครูโรงเรียนอสม. : มิติการพิจารณาความยั่งยืน ๓ องค์ประกอบ ๖ ตัวชี้วัด [Click here]
สวัสดีครับท่านอัยการชาวเกาะ
ไม่ได้แวะมานาน เพราะกลับไปพังงาดูแลแม่เข้าผ่าตัดลำไส้ ตอนนี้กลับไปอยู่บ้านแล้ว อาการดีขึ้นแล้ว ตอนอยู่พังงา ไม่ได้แวะไปพบเพื่อนตัวเป็นๆ หาเวลาไม่ได้จริงๆ เอาไว้ตอนลงไปหาแม่อีกครั้งจะให้นัดตี่ไปกินข้าวด้วยกันคิดถึงมากทั้งสองคนเลย ถ้าเจอบอกให้ด้วยนะ
เมื่อคืนเข้ามาอ่านบทความระหว่างรอดูบอน โชคดีจังที่อ่านแล้วไม่เข้าใจ แสดงว่าเรายังเป็นนักกฎหมายอยู่...ฮา.....
เพื่อนหายปวดหลังหรือยัง หาสาวๆมานวดให้รับรองหายไปเลย...ฮิ.ฮิ.
ไปหละวันหน้ามาใหม่
สวัสดีครับ อ.วิรัตน์
ขออภัยที่มาตอบช้าครับ
จะตามไปอ่านครับ
ตามมาอ่านและถามว่า บวบโตหรือยัง ฮ่าๆๆเกี่ยวกันไหมเนี่ย
สวัสดีเพื่อน
ทำไมผมตกข่าวไปได้ สงสัยช่วงที่กำลังมั่วกับเขียนแก้อุทธรณ์คดี ๑๗๘ ไร่แหงเลย เพราะไม่ค่อยได้เงยหน้าจากกองเอกสาร ไม่ค่อยได้เข้าเน็ตเพราะมันล่มบ่อย เพิ่งเสถียรเมื่อสองวันนี้เอง เข้าใจว่าเป็นเพราะ 3bb เขาเปลี่ยนสายหรือเปล่าก็ไม่รู้ กลับบ้านก็เย็นเกือบค่ำแทบทุกวัน แล้วเพื่อนก็ใจดำไม่โทร.บอกกันมั่ง
แม่เป็นพรือมั่ง คงสบายขึ้นแล้วมั๊ง ส่วนมะผมเดินคล่องขึ้นแล้ว