จวักเจ้าเอยอยู่หนใด
ความเดิม...ต่อจากตอนที่แล้วค่ะ>>เสน่ห์ปลายจวัก (ทำไมต้องเป็นจวักด้วย)
วันอาทิตย์ สิบเอ็ดโมงครึ่ง ฉันนัดแม่ไว้ จะทำข้าวราดหน้าไก่มินิมาราธอน คือเราใช้เวลาเตรียมการนานข้ามสัปดาห์ ไปจ่ายกาดแล้วรอนานข้ามคืน ตามประสานักบริหารจัดการด้านเวลาแบบตามสบายใจฉัน อย่างที่เคยเล่าให้ฟังนะคะ ว่าภารกิจของฉันและพี่น้องได้จัดระบบไว้แล้ว หากมันขยับเคลื่อนแล้วจะวิถึทางแห่งการดำเนินชีวิตอาจรวนเรไปได้ ชีวิตฉัน หมอดูไพ่พรหมญาณยังบอกตรงๆ เลยค่ะ ว่า ฉันทำให้มันมีลำดับขั้นตอนแบบว่า “เว่อร์ๆ” ปลดลงปลงมัน(ซะบ้าง!)
แล้วคุณรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากทำข้าวราดหน้าไก่ อาหารจานเดียวจานโปรดเมื่อตอนฉันยังเล็กๆ สี่สิบปีมาแล้ว ที่จริงก็ยังมีอาหารจานเดียวที่แม่ฉันจะลงมือทำให้ทาน ในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เนื่องด้วยอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา หกคน พ่อ แม่ ลูกสี่ ไม่ว่าจะเป็น ก๋วยเตี๋ยวหลอดเอย สปาเก็ตตี้สารพัดหน้าเอย (มีทบอล หน้าไก่ หน้าหมูขี้เมา) ขนมจีนซาวน้ำเอย ข้าวมันส้มตำเอย ก๋วยเตี๋ยวหลอดอีกล่ะ เป็นอาหารที่ปรุงกันง่ายที่สุดๆ ธรรมดาที่สุดๆ สำหรับครอบครัวธรรมดาที่สุดๆ ราดหน้าไก่ก็ทำง่ายๆ ทานง่ายๆ ในเวลาที่เราขาดแคลนลูกจ้าง
แต่รอบนี้เหมือนกลับไปปัดฝุ่นชีวิตความเป็นอยู่แต่หนหลังก็เลยมีบ้างที่จะขลุกขลัก เพราะแม่ร้างฝีมือมานานปล่อยเป็นงานของลูกจ้าง ที่วันนี้ไม่มีเด็กช่วยเตรียมโน่นหยิบนั่น แต่ก็สนุกดีค่ะ ฉันยังได้บึ่งรถออกบ้านไปซื้อกระเทียม (นึกไปเองว่ายังมีเหลือติดก้นครัว) กับต้นหอมมาเพิ่มเติมเลย...
ข้าวราดหน้าไก่ ไม่เห็นยากเลยนี่นา ทำไปทำมากลายพันธุ์เป็นราดหน้าเห็ด! ไปเสียนี่ แต่ก็ดีนะคะ เพื่อสุขภาพ
แม่บอกว่าพอดีมีเห็ดหอมถุงใหญ่ที่ซื้อเก็บไว้ เลยเอามาแช่น้ำให้บวมบานแล้วก็เติมในเมนูสูตรที่บ้านเรา(เคย)ทำบ่อยๆ สูตรนี้แม่ได้แต่ใดมา?...ฉันถาม แม่ว่าสมัยก่อนโน้น คุณป้าหญิงมาเยี่ยมท่านปู่ซึ่งย้ายมาพักฟื้นที่บ้านเรา ครอบครัวเราเลยใหญ่โต(คนเยอะ)ชั่วคราว อาหารการกินยุคต้น 2500 กว่าๆ นั้น ก็ยังฝืดเคือง เลยต้องทำอะไรง่ายๆ ป้าหญิงเรียนทำอาหารมาจากครัวใหญ่เลยได้ถ่ายทอดเคล็ดวิชาของท่านให้แม่ ก็เหมือนกับการเรียนรู้ผ่าน "พี่สอนน้อง" แล้วฉันก็ควรต้องรับการถ่ายทอดต่อมาบ้าง ได้เท่าไรก็ยังไม่รู้ รอดูกันต่อไปค่ะ
แม่เตรียมรายการวัตถุดิบเรียบร้อย พร้อมจดเครื่องปรุง วิธีทำให้เสร็จสรรพ เป็นไปตามแผนค่ะ คือ แม่มีอะไรๆ ทำ นี่ลายมือของแม่ค่ะ อ่านยากไปหน่อยนะคะ แต่ฉันก็พอชินค่ะ เพราะแม่จะเอาจดหมายที่เขียนถึงพ่อในสมัยวัยเริ่มทำงาน สมัยรักกันใหม่ๆ ให้พวกเราอ่านอยู่บ่อยๆ เห็นลายมือแม่เมื่อไร เป็นต้องบอกขออนุญาตใช้เวลาระยะหนึ่ง (ไปตามหาแกะ)
ข้าวราดหน้าไก่ ที่ได้ลงมือทำในเมนูวันหยุดสำเร็จเสร็จสิ้นเมื่อวันอาทิตย์ และหมดเกลี้ยงในเย็นวันนั้น โดยรับประทานกันสามบ้าน หกถึงเจ็ดคน นับเป็นปริมาณการทำที่ใกล้เคียงกับเมื่อสามสิบสี่สิบปีก่อนโน้น ภาษาการจัดการก็ถือว่า เกินเป้า KPI ที่เป็นตัวตั้ง ในราคาวัตถุดิบ 150-200 บาท (รวมค่าน้ำค่าไฟ ข้าวสุก ซีอ้วขาว น้ำปลา)
อร่อยมั้ย...
ตอบทันทีที่คำแรกเข้าปากว่าอร่อย (ฮิฮิ) ไม่ต้องปรุงน้ำปลา ซีอิ๊วขาวเพิ่ม ความเหนียวข้นของน้ำที่ราดหน้าไก่มาแบบใสๆ (แต่แหมทำไมมันจัง) แม่ว่าถ้าต้องการให้ข้นเหมือนน้ำก๋วยเตี๋ยวราดหน้าหรือกระเพาะปลา ก็ต้องเปลี่ยนจากแป้งสาลีไปเป็นอย่างอื่น(แป้งมัน แป้งข้าวโพด) ถ้าเป็นอย่างนั้น เดี๋ยวต่อยอดเติมเต้าหู้ทอดลงไป กลายเป็นเต้าหู้ทรงเครื่องของโปรดปรานอีกรายการหนึ่งสินะ แต่ข้าวราดหน้าไก่นี้เราชอบน้ำใสๆ ตามประสบการณ์อิ่มท้องมาในอดีต
ตอนแม่สั่งการให้ผัดๆ คนๆ แหม...อะไรจะง่ายปานนั้น
ตำราแม่บอกว่า ใส่ “โบ๊ะๆ” ลงไปเลย แต่เราหรือเก้ๆ กังๆ ไม่เป็นไรน่า ก็เพิ่งจะรึหัดทำกับข้าว (ยังแอบทำกรเทียมเจียวเป็นสีน้ำตาลอยู่เลย ฮ่าฮ่า น่าขายหน้านัก!)
สัปดาห์นี้มีนัดไปนอนบ้านแม่ ตกลงว่าเราจะทำ “สปาเก็ตตี้ผัดกระเพรา” กันนะคะ สปาเก็ตตี้ธรรมดาๆ ทำเป็นแล้ว ที่จริงก็ทำบ่อยๆ เวลานึกอยาก แต่ไม่ใช่มืออาชีพจึงมิอาจอวดโชว์ใครได้นอกจากคนในบ้าน พอคิดเรื่องนี้แล้ว จะว่าไป เราก็ทำอะไรๆ เป็นเกี่ยวกับอาหารตั้งหลายอย่างนี่นา แค่ไม่ค่อยจะชอบเท่าไรนักเวลายืนอยู่ตรงหน้าเตานั่นเองกระมัง สัปดาห์หน้าจะเอาเมนูใหม่ที่ยังไม่เคยลงมือทำเองมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
ได้เวลาไปเข้าเวรที่บ้านแม่ (ซึ่งไม่มีอินเทอร์เน็ตและ wireless เข้าไม่ถึง) แล้วค่ะ
บ๋ายบายค่ะ ^^
ความเห็น (16)
โอ้โห...สุดยอดเลยค่ะพี่ดาว...ตามน้องปูมาจากอนุทิน จึงได้มาโผล่ที่นี่
กะปุ๋มทำนะ...ก็สุดยอดเช่นกัน แต่สุดยอดคนละรสชาตินะคะ...แต่ถูกใจราดหน้าไก่ไงกลายมาเป็นราดหน้าเห็ด... ฮา ฮา...ชอบ..ชอบ
ไข่ดาว เสริม สักฟอง น่าจะ สุดสุด เลย ท่าน
พี่ดาวค่ะ หนูช้อบ...ชอบบบบบบบ บันทึกเกี่ยวกับของกินนี่ ถูกใจจริงๆ ค่ะ :) อ่านแล้วเกิดแรงบันดาลใจอยากทำกับข้าว แต่พอดีว่าที่หอไม่มีอุปกรณ์ เลยได้แต่กินอาหารฝีมือแม่ค้าแทนค่ะ :)
เพิ่งอร่อยข้าวมันไก่ไปแล้วค่ะ แต่ยังไม่อิ่ม มาลิ้มราดหน้าเห็ดพี่ดาวอีกค่ะ หน้าตาน่าอร่อยมากๆ มาอึ้งอีกตรงพี่ดาวคำนวณ KPI ด้วยนี่แหละ ... คิดถ้วนถี่ ยังกะเรียนแอคบา เลยนะคะพี่ อดทน ถ้วนถี่ มีเกียรติ รักกัน เอ ทำไมคิดถึงเรื่องนี้ได้นะ
ก็แหม อ่านบันทึกพี่ดาวแล้วมีรายละเอียดยิบย่อยเยอะทุกทีไปค่ะ แล้วยังได้ย้อนอดีต ให้นึกถึงจดหมายรักสมัยโน้น อยากรู้จริงค่ะว่า หวานพอ ๆ กับหนัง love letter ไหมคะ ... ว้าว เสน่ห์จวัก นี้ มีหลากหลายรสชาติ เรื่องชีวิตเลยเชียว ขอบคุณค่ะพี่
สวัสดีค่ะคุณ1.
ความจริงอยากเรียกคุณกะปุ๋มว่าพี่นะคะ เพราะว่าเป็นพี่ที่นำทางการเขียนบันทึกอยู่ที่นี่ค่ะ
ข้าวราดหน้าเห็ดอร่อยดีมีประโยชน์ต่อสุขภาพ เปลี่ยนหมู เป็ด ไก่ เป็นเห็ด รู้สึกสบายท้องดีกว่าด้วยนะคะ
เรียนท่านอาจารย์ 2.
ค่ะ มีไข่ดาว... น่ากลัวไข่ดาว จะแย่งซีนข้าวราดหน้าไก่ไปหมดนะคะ (เพราะเธอเป็นดาว...) ฮิฮิ แต่อร่อยเพิ่มสองเท่าแน่นอนค่ะ (กับข้าวสองอย่าง)
สวัสดีค่ะคุณน้อง 3.
เมื่อไรที่เกิดอยากเข้าครัว แต่ขาดเครื่องปรุง ขาดอุปกรณ์ แรงบันดาลใจถดถอยลงไปเหมือนกันค่ะ กิจกรรมเข้าครัวครั้งแรกของพี่ก็ เงอะเงิ่น ต้องขับรถออกจากบ้านไปตลาดเพื่อซื้อกระเทียมด้วยค่ะ (นึกว่ายังมีอยู่บ้างในครัวบ้านแม่)
สวัสดีค่ะน้อง 4.
คิดถึงน้องปูแห่งฟ้าฟากอันดามันจังเลยค่ะ จับได้ใช่ไหมค่ะว่าพี่เขียนบันทึกทีไรกระโดดไปโน่นมานี่ แบบคนที่ปฏิบัติสมาธิมายังไม่แข็งแรงนัก ฮิฮิ
รอบหน้าล้างท้องรอสปาเก็ตตี้กระเพราะกับพี่นะคะ เมนูลำดับสองค่ะ...
สวัสดีค่ะพี่ดาวที่แท้ก็มีเสน่ท์อยู่เสมอแร่ะค่ะ...ดูราดหน้าเห็ดก็รับรองด้วยแม่ช้อยนางรำแล้วล่ะว่า..จานนี้สุดยอดอร่อย...เกลี้ยงอยู่ท้อง..อิอิ..น้องปูรอสปาเก็ตตี้...ขอด้วยค่ะ...
อิอิ..มาขอแจมจะเหลือเหรอค่ะ..เห็นภาพแล้วสุดยอดของเสน่ห์ปลายจวัก นะคะ..เมนูแปลกที่น่าทานมากที่สุดค่ะ...เหมาะสำหรับผู้ที่เบื่อข้าวนะคะ..แต่คนมีเส้นชอบทานแบบนี้..อิอิ..
น้องครูrindaคะ
ซักวันเราไปยึดครัวหลานป้าเขี้ยวกันไหมคะ
".แต่คนมีเส้นชอบทานแบบนี้..อิอิ.."
ใครมีเส้นบ้างเอ่ย...
ความเห็นข้างบนที่จริงต้องเลือกภาพนี้ให้...ฮ่าๆ ฮิฮิ
ดูเหมือนว่าพี่จะเลิกติดเกมทำอาหารใน Facebook ได้อย่างเด็ดขาด หันมาเล่นกันจริงๆ เลยนะคะเนี่ย...
เรียก "พี่" ไม่ได้หรอกค่ะพี่ดาว...พี่อึ่งยืนยันว่า "กะปุ๋ม" นั้นน้องแน่แน่ 5555 น่านะพี่จ้ะพี่จ๋า..."พี่ดาวงาม"
สวัสดีค่ะ
พี่ดาวเขียนบันทึกได้น่ารักมากๆเลยค่ะ (ชมจริงๆน่ะค่ะ)
สวัสดีค่ะคุณ Ka-Poom
^ ^ อืมม์...ขนาดพี่อึ่งยังเป็น "คุณน้า" เลยนะคะ
เห็นภาพนี้เมื่อไร ยิ้มตอบให้ทุกครั้งเลยค่ะ
หนูรี มาเมื่อไรคะ
เพิ่งเข้าไปหยิบบล็อกและสารบัญที่บ้านหนูรีมาวางในบันทึกถัดไป...ไปเจอภาพในหน้าประวัติด้วย หวานมากเลย (รูปภาพค่ะ)
บันทึกนี้ หลักๆ เป็นเรื่อง แม่ค่ะ แอบฝัน...พี่จะรวมเล่ม ไม่รู้จะตั้งชื่อไหนดีนะ... "ผู้หญิงสามคนสามเจเนอเรชั่น" "ยาย แม่ และสาวน้อยคนหนึ่ง" "แม่ ฉัน และยัยตัวร้าย..." ฯลฯ ต้องรีบคิดรีบจดลิขสิทธิ์ ฮิฮิ