ช่วงบ่ายไม่มีคาบสอน ครูวราภรณ์ไปยืนอ่านหนังสือพิมพ์ที่แท่นอ่านหน้าห้องสมุด โดยมีเด็กผู้ชายชั้น ม.๒ ยืนอ่านอยู่ก่อนแล้ว
เด็กอ่านกันไปอ่านกันมา อีกคนหนึ่งก็ก้มลงไปข้างล่างแล้วก็โผล่ศีรษะขึ้นมาแล้วก็หัวเราะดังลั่นพร้อมกระซิบบอกเพื่อน แล้วต่างก็หัวเราะดังลั่น
ครูวราภรณ์ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ทำไมหัวเราะเสียงดังขนาดนั้น ขำอะไรกันนักหนา
ครู : นักเรียนขำอะไรหรือคะ ? บอกครูซีคะจะได้ขำด้วย
นักเรียน : .. อาจารย์ใส่เข็มขัดลูกเสือกลับหัวครับ ฮา ฮา ฮา....
ครู : จริงหรือคะ ก้มมองเข็มขัดลูกเสือ กลับหัวจริง ๆ ด้วย
ฮา ฮา ฮา....หน้าแดง (รีบถอดสวมใหม่แทบไม่ทัน)
.............................................
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
ขออนุญาตขำด้วยคนค่ะพี่วราภรณ์ ขำวันละนิด จิตแจ่มใส ขอบคุณค่ะ
มาร่วมขำๆยามค่ำด้วยค่ะ...
เด็กๆขำก็พลอยทำให้ผู้ใหญ่ได้ขำด้วยนะคะ
555
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณค่ะที่ปั่นความคิด ความจำ พี่คิมจะไปเล่าที่บันทึกพี่คิมบ้างนะคะ ขอขอบคุณค่ะ ขำด้วยคนนะคะ ฮา ๆ ๆ ๆ ๆ
วันนี้มีพิธีไหว้ครูหลายโรงเรียน..พี่ใหญ่นำดอกเข็มมาคารวะ ครูวราภรณ์ ด้วยบันทึกนี้ค่ะ..
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/367199
เสือ ฝึกยิม ..หกสูง..มาน่ะ
ก่อนออกจากบ้าน
ก็สำรวจลูกชายประจำ...ค่ะ
ต้นแบบ...ครับ ...ต้นแบบ
อิอิ...
นานๆ จะเห็นคุณครูใจบุญ เล่าเรื่องขำๆ
เด็กๆ น่ารัก และกล้าดีค่ะ กล้าบอกคุณครู... เยี่ยมค่ะ
คุณครูสบายดีไหมคะ..
ฝันดีนะคะ....
พบรอยยิ้มที่นี่อีกครั้งค่ะ
เป็นธรรมดาของแม่เสือนะคะ
เห็นภาพน่ารักของเด็กๆที่กำลังขำค่ะ
ครูทำให้เด็กขำได้นั้นพี่ถือว่าน่ารักค่ะ
เพราะที่เด็กขำเขาคงมีภาพนั้นในใจแล้ว
ขอบคุณค่ะ
ครูก็บอกไปสิค่ะว่าแฟชั่นใหม่ อิอิ
สวัสดีค่ะอ.ธรรมทิพย์
ดีใจที่วันนี้ได้ทักทายกันใน GTK ค่ะ
หมดเวลากำลัง (ที่ตั้งใจไว้)จะออกจากระบบ พอเห็นต้องมาทักทายก่อน
สบายดีนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
มาชม
มาขำ ๆ ด้วยคนนะครับผม...อิ อิ อิ
สวัสดีค่ะ
แวะมาขำๆ และส่งความคิดถึงค่ะ
สบายดีนะคะ
โชคดีมีความสุขค่ะ
สวัสดีค่ะครูพี่วราภรณ์
แว้บมาขำๆ วันฟ้าครึ้มค่ะ ทางโน้นเป็นไงบ้างคะพี่ และสบายดีไหมเอ่ย
รออ่านเรื่องฮาๆ ได้อมยิ้มอีกนะคะ เด็กน้อยของพี่น่ารักมากๆ ค่ะ ;)
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราว
คลายเครียดได้ดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ นี้นะคะ
^__^
อ่านบันทึกแล้วช่วยคลายเครียดได้ดีคะ :-))))
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยมและหย่อนความระลึกถึงคุณครูธรรมทิพย์ค่ะ สบายดีมั้ยคะ...
นักเรียนชาย ม. 2 ของคุณครูทำอะไร ให้ขำอีกหรือเปล่าคะ.....
ไม่ทราบว่าทานมื้อเที่ยงหรือยัง... อืมคงทานแล้ว งั้นรับกาแฟซักถ้วยมั้ยคะ
ระลึกถึงเสมอค่ะ
อากาศที่บ้านพอตกกลางคืนหนาวมากเลยค่ะ
ยืมเข็มขัดไปกันหนาวหน่อยสิค่ะ อิอิ
นี่แหละครูตัวจริง...ผิดเป็นครูไงละครับ ฮา
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์วราภรณ์
ขอบคุณครับที่เข้าไปเม้นท์ในบล็อกผม
ตอนนี้ผมมัวแต่ Facebook อยู่น่ะครับ กำลังเห่อ แหะแหะ
เอ...เด็กสมัยนี้ชักจะเอาใหญ่แล้ว
ไม่เกรงใจครูบาอาจารย์กันมั่งเลย ขำอะไรขนาดนั้น
สมัยผมไม่มีนะครับ แบบนี้น่ะ
มีอะไร เห็นอะไรก็เดินไปบอกเงียบๆ ครับ
หรือว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วครับเนี่ย
หรอผมเป็นคนโบ (ราณ) ครับ อิอิ
ฮาไปเลยครับอาจาร
ตามมาอ่านเรื่องขำขันครับ...
แค่หัวเข็มขัดกลับหัว จิ๊บ ๆ วันก่อนยิ่งกว่านี้ เจอกันจะ ๆ ครูศิลปะ ใส่เครื่องหมายที่บ่า
กลับหัว ผอ.มาเห็นเข้าเลยบอกให้ใส่ใหม่ ไม่รู้ทำได้ไง?