๑. ะ | วิสรรชนีย์ | ๑๒. ใ | ไม้ม้วน |
๒. อั | ไม้หันอากาศ | ๑๓. ไ | ไม้มลาย |
๓. อ็ | ไม้ไต่คู้ | ๑๔. โ | ไม้โอ |
๔. า | ลากข้าง | ๑๕. อ | ตัว ออ |
๕. อิ | พินทุ์อิ | ๑๖. ย | ตัว ยอ |
๖. ่ | ฝนทอง | ๑๗. ว | ตัว วอ |
๗. อํ | นิคหิตหรือหยาดน้ำค้าง | ๑๘. ฤ | ตัว รึ |
๘. " | ฟันหนู | ๑๙. ฤๅ | ตัว รือ |
๙. อุ | ตีนเหยียด | ๒๐. ฦ | ตัว ลึ |
๑๐. อู | ตีนคู้ | ๒๑. ฦๅ | ตัวลือ |
๑๑. เ | ไม้หน้า |
สระ ๒ รูปได้แก่
|
||
เสียงสระ
|
เกิดจาก
|
รูปสระ
|
อี
|
เกิดจาก
|
พินทุ์อิ + ฝนทอง |
อึ
|
เกิดจาก
|
พินทุ์อิ + หยาดน้ำค้าง (นฤคหิต) |
อื
|
เกิดจาก
|
พินทุ์อิ + ฟันหนู |
เ-ะ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + วิสรรชนีย์ |
เอ็-
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + ไม้ไต่คู้ |
แอ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + ไม้หน้า |
โ-ะ
|
เกิดจาก
|
ไม้โอ + วิสรรชนีย์ |
เ-อ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + ตัว อ |
อัว
|
เกิดจาก
|
ไม้หันอากาศ + ตัว ว |
-ำ
|
เกิดจาก
|
หยาดน้ำค้าง + ลากข้าง |
เ-า
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + ลากข้าง |
สระ ๓ รูปได้ แก่
|
||
แ-ะ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า+ไม้หน้า + วิสรรชนีย์ |
อัวะ
|
เกิดจาก
|
ไม้หันอากาศ+ ตัว ว + วิสรรชนีย์ |
เ-อะ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + ตัว อ + วิสรรชนีย์ |
เ-าะ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + ลากข้าง + วิสรรชนีย์ |
สระ ๔ รูปได้ แก่
|
||
เอีย
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + พินทุ์อิ + ฝนทอง+ตัว ย |
เอือ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + พินทุ์อิ + ฟันหนู+ตัว อ |
สระ ๕ รูปได้ แก่
|
||
เอียะ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + พินทุ์อิ + ฝนทอง+ตัว ย+ วิสรรชนีย์ |
เอือะ
|
เกิดจาก
|
ไม้หน้า + พินทุ์อิ + ฟันหนู+ตัว อ + วิสรรชนีย์ |
สระที่เกิดจากการเคลื่อนไหว ของลิ้นและริมฝีปาก เพียงส่วนเดียว) |
(สระที่เกิดจากการ เคลื่อนไหว ของลิ้นทั้งส่วนหน้า - กลางและหลัง ทำให้รูปริมฝีกปาก เปลี่ยนไป) |
(สระที่มีเสียงพยัญชนะ ประสมอยู่) |
๑. อะ | ๑๙. อัวะ | ๒๕. อำ |
๒. อา | ๒๐. อัว | ๒๖. ใอ |
๓. อิ | ๒๑. เอียะ | ๒๗. ไอ |
๔. อี | ๒๒. เอีย | ๒๘. เอา |
๕. อึ | ๒๓. เอือะ | ๒๙. ฤ |
๖. อือ(เมื่อใช้สระอือ ต้องมี อ ตามหลัง) | ๒๔. เอือ | ๓๐. ฤๅ |
๗. อุ | ๓๑. ฦ | |
๘. อู | ๓๒. ฦา | |
๙. เอะ | ||
๑๐. เอ | ||
๑๑. แอะ | ||
๑๒. แอ | ||
๑๓. โอะ | ||
๑๔. โอ | ||
๑๕. เอาะ | ||
๑๖. ออ | ||
๑๗. เออะ | ||
๑๘. เออ |
รร (ร หัน) ใช้แทน สระอะ ได้ มักพบใน คำที่มาจากภาษาอื่น เช่นภาษาสันสกฤต หรือภาษาเขมร เช่น บรรทม บรรทัด บรรเทา บรรเทิง บรรจบ กรรไกร สรรค์ สรร จำนรรจ์ ครรไล |
, ว , และ ย เป็นได้ทั้ง สระและ พยัญชนะ เช่น อ เป็นสระเช่น ขอ, มือ, เสือ, เธอ ฯลฯ ว เป็น สระ เช่น กลัว, บัว มั่ว ฯลฯ ย เป็นสระ เช่น เสีย, เพียะ ฯลฯ |
บ่ได้ (บ่อ ลดรูป อ) ณ โอกาสนี้ (ณะ ลด วิสรรชนีย์ ะ) นก คน จน ครบ ฯลฯ (ลดรูปสระโ-ะ) ก็ (ลดรูป สระเอาะ) ขืน (ลดตัว อ มาจาก ขือ+น) เดิน (เดอ+น ลดตัว อ) เพชร (เพะ+ช ลดวิสรรชนีย์) |
สังข์ รัก กัน ลับ (เกิดจาก สะ+ง, ระ+ง กะ+น, ละ+บ เปลี่ยนรูปวิสรรชนีย์ ะ เป็นไม้ผัด หรือไม้หัน อากาศ) เป็ด เห็น แข็ง (ป+เ-ะ+ด เป็ด เปลี่ยนวิสรรชนีย์เป็นไม้ไต่คู้) เห็น (เหะ+น เปลี่ยน วิสรรชนีย์ เป็นไม้ไต่คู้) แข็ง (แขะ+ง เปลี่ยน วิสรรชนีย์เป็นไม้ไต่คู้) |
หน้าพยัญชนะ ต้น |
หลัง พยัญชนะต้น |
หน้า + หลัง พยัญชนะต้น |
บน พยัญชนะต้น |
หน้า+บน+หลัง พยัญชนะต้น |
ล่าง พยัญชนะต้น |
ตัวอย่างเช่น เปล แต่ โธ่ |
ตัวอย่างเช่น ตา จ๋า |
ตัวอย่างเช่น เขา เตะ เบาะ เลอะเทอะ |
ดี ถึง หรือ (บน+หลัง) กลัว (บน+หลัง) |
เสีย เกลือ |
สู่ คุณ |
*ครูเข้ามาดูแล้วนะ
*ยังขาดความสวยงามไปนิด
*ควรมีการบอกที่มาที่ไปหรืออารัมภบทก่อนจะมีการเขียนบันทึกนี้ เช่น ประสบการณ์การเรียนเรื่องสระในภาษาไทย
*อยากเขียนบันทึกเก่งต้องเรียนรู้กับครูเกษร นะคะ ลองปรึกษาดู