ลาก่อนอันดามัน...และวันยังหรรษาที่เหลืออยู่
บอกเล่าแล้วว่า ทริปนี้เห็นชาวบ้านเก็บกระเป๋าไปเที่ยว...เราก็เก็บบ้าง...ไม่มีเวลาทำทริป จึงซื้อทัวร์เอาซึ่งมีระยะเวลาเพียง 3 วัน 2 คืน ดังนั้นทริปนี้ไปกัน 4 วัน วันที่เหลืออีก 1 วันจึงเป็นที่สบายๆ จะไปไหนก็ว่ากัน...คิดไว้นะว่าจะไปไหน
วันแรกที่พี่ปูมาสมทบ...พี่แกเล่นสวมเสื้อ ถ้ำเล-เขากอบ...เอาหล่ะสิ ชักอยากไป
แต่ส่วนตัวจริ๊งๆ แล้ว อยากไป อ.กันตัง เห็นว่ามีตึกเก่า สไตล์ชิโนโปรตุเกสเยอะ...ไฮไลท์ที่สถานีรถไฟกันตัง...น่าเสียดายที่เวลาไม่พอ
ลาก่อนอันดามัน
แต่กว่าจะข้ามมาจากเกาะ Speedboat ก็พาเราเทียบท่าเรือปากเมงก็ปาไป 10.30 น. แล้ว สำหรับวันนี้คงเลือกที่เที่ยวเพียงแห่งเดียว เพื่อที่เราจะได้ไม่เหนื่อยเกินไป
ที่ตรังนี่หารถเช่าลำบากมาก...ถามบริษัททัวร์ ก็มักจะเสนอเป็นแพจเกจ แบบพาเที่ยว พากิน...ไม๊ ไม่ เราไม่ชอบ เราชอบบริหารจัดการการท่องเที่ยวตามใจฉันมากกว่า
พี่สมจิตร เพื่อนพี่สาวเป็นคน อ.ห้วยยอด ที่เป็นที่ตั้งของสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อ ถ้ำเล-เขากอบ... รับอาสาจะดูแลทุกรายการ นี่ก็ต้องขอบอกว่า ...ไม๊ ไม่ เกรงใจหน่ะค่ะ ไปกันหลายคน
แต่ท้ายสุดก็ต้องขอรบกวนพี่เค้า เพราะหารถไม่ได้ พี่สมจิตรจึงส่ง น้องเด่น มาขับรถให้
เริ่มกันที่โรงแรมธรรมรินทร์ธารา (พี่ปูก็ช่วยจัดการไว้ก่อน...อีกแล้ว...ขอบคุณเช่นกัน) ไปกินอาหารเช้ากันอีกรอบในเวลา 10.30 กลัวพลาดเมนูหมูย่างหน่ะ เพราะพรุ่งนี้ น้องหนุ่ย ต้องไป flight เช้า เดี๋ยวไม่มีเวลากิน หมูย่าง ติ่มซำดารดาษเข้ามา ยังทานได้ไม่เยอะ....เพราะอาหารเช้าของจริงยังไม่ย่อย...อิอิ
10.30 กับหมูย่าง ติ่มซำ
เดินทางไปห้วยยอดอีกเกือบ 30 กม. เพื่อไปถ้ำเล-เขากอบ เรา 5 คนลงเรือ 1 ลำ ราคา 200 บาท หะแรกเกรงใจคนเรือเพราะมวลที่หนักมาก...แต่คนเรือชอบ เพระถ่วงน้ำหนักได้ดี จะได้ไม่ลำบากตอนล่องเรือลอดถ้ำ
ถ้ำเล-เขากอบ
ถ้ำเล-เขากอบ
ก่อนมา พี่สาว และ iAom บอกพี่ต้องไปให้ได้นะ ถ้ำเล-เขากอบ Amerzing มาก เราก็พอรู้สภาพนะแต่รู้ม่ายหมด....ตอนล่องเรือและเดินดูหินงอกหินย้อย ยังชิลล์ ชิลล์ กัน แต่พอถึง 380 เมตรสุดท้ายนี่สิ หฤหรรษ์มาก แบบว่าโขดหินคมๆ เฉียดหน้าตาไปติ๊ดเดียวเอง หลายคนเกิดอาการเครียด...เออหนออะไรมันจะกดดันได้ถึงขนาดนี่ ทั้งแคบ มืดและหวาดเสียว แต่เราก็ผ่านมันมาได้ ยกนิ้วให้คนเรือเลย
ถ้ำเล-เขากอบ
ออกจากถ้ำ พี่ปูทิปคนเรือไปยกนึง ในฐานะที่พาเรารอดมาด้วยความสวัสดี เห็นว่าถ้านักท่องเที่ยวถูกหินบาด...คนพายเรืออาจต้องถูกงดให้พายเรือไป...สวัสดิภาพของนักท่องเที่ยวมาเป็นที่หนึ่ง
ดมยาก่อนนะ...หาผ้าเย็นโป๊ะหน้าก่อนนะ ยังอยู่ในภาวะตึงเครียดจากการลอดถ้ำอยู่เลย แต่ทริปนี้ก็สอนให้เรารู้ว่า อย่าตายก่อนนะ...เพราะความทุกข์ หรือความกดดันมันคือภาวะ แล้วมันก็จะผ่านไปได้ กล้บมาป้าตุ่นโม้ว่า ใครว่าตัวเองหนักอย่าเพิ่งฆ่าตัวตาย ไปถ้ำเล-เขากอบก่อนเหอะ...แล้วจะรู้ว่าชีวิตยังมีทางออก ถึงมันจะแย่ไปหน่อยก็ตาม...นับได้ว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่คุ้มค่าจริงๆ
เวลาช่วงบ่ายขอไปสวัสดีพี่สมจิตรก่อน ได้รับการดูแลต้อนรับเป็นอย่างดี ต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย...ประโยคกินใจ "น้องตุ่นและเพื่อนเป็นคนดีอยู่แล้ว ให้ตั้งใจทำดียิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อจะได้ช่วยเหลือผู้อื่นได้มากยิ่งขึ้น"...
เยี่ยมญาติ
อาหารอร่อย
พี่สมจิตรพาเราไปกราบพระที่วัดถ้ำเขาปินะ ซึ่งอยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้น แวะเยี่ยมพี่ๆ และญาติที่นับถือของพี่หนา ทำให้เราได้สัมผัสโรงบ่มยางพาราและสวนผลไม้แบบใกล้ชิด พร้อมกับจัดหาของกินของฝาก เช่น เค้กตรังที่ขึ้นชื่อ ที่นี่เราได้เค้กเจ้าแรกของ อ.ห้วยยอดเชียว สำหรับเมนูมื้อเย็นพี่สมจิตรพารับไปกินอาหารพื้นบ้านของเมืองตรังที่ร้านเรือนผู้การ...ตั้งอยู่สี่แยกอันดามัน อร่อยมาก...ขอบคุณในน้ำใจของพี่สมจิตรและน้องเด่นมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ความเห็น (2)
เก็บประเด็นดีนะ ลาแล้วอันดามัน ถึงแม้ว่าทะเลไม่สวย เหมือนกระบี่ เพราะเป็นช่วงเกือบเข้ามรสุม แต่ก็เป็นคนละอารมณ์ใช่ไหมตุ่น เดี๋ยวต้องถามครูแอ๊วว่าไปถ้ำเลเขากอบอีกบ้อ.....
- วันนี้ที่ทะเลตรังอาจจะไม่สวยเท่าทะเลกระบี่...แต่ดีที่บรรยากาศค่ะ
- สำหรับครูแอ๊ว...คง BYe Bye แล้วค่ะ แกว่าหวาดเสียวไป
- สำหรับ สุราษฎร์ ที่พี่ปูกับแอ้จะไปเร็วๆ นี้ เที่ยวเผื่อด้วยนะคะ