เช้าตรู่ของวันที่ 2 มิ.ย. พวกเราได้เฝ้ารอที่จะพบน้องใหม่ (Freshy) เพื่อที่จะให้น้อง ๆ ได้เข้าร่วมกิจกรรมสันทนาการสนุก ๆ โดยมีจุดประสงค์เพื่อที่จะให้เกิดความรักความสามัคคีในหมู่คณะ และสร้างความคุ้นเคยกับเพื่อนมากยิ่งขึ้น เนื่องจากแต่ละคนต้องมากจากต่างถิ่นและต่างพ่อแม่
น้อง ๆ รายงานตัว
น้อง ๆ ก็รายงานตัวของเขาไป แต่พวกพี่ ๆ นั้นเฝ้ารอดูหน้าตาน้องในสาขาของตัวเอง พอน้องคนไหนดูหน้าตาหล่อเหลาหรือสวยเกินเหตุ พี่ ๆ เขาจะเชียร์กันใจแทบขาด (อิ อิ อิ)
น้อง ๆ เต้นตามพี่นะ 1 2 3
บอกตามตรงนะครับการเต้นร้องรำเหมือนเป็นชีวิตจิตใจของนิสิต เพราะถ้าเราไม่มีสิ่งเหล่าให้ร่าเริง สมองของเราก็คงจะไม่ปลอดโปร่ง และการเต้นทำให้เรารู้ว่าผูยคนใดเป็นชายแท้หรือเทียม (ฮา ๆ ๆ )
เวรกรรมของน้องเขา...
นี่แหละครับสภาพน้อง ๆ ขนาดวันนี้แค่มาต้อนรับนะครับ ยังไม่เข้าสู่ช่วงรับน้องจริง ๆ จะขนาดไหนก็ต้องรอดูกันครับ
กิจกรรมรอดห่วง
กิจกรรมนี้ให้ผู้หญิงเป็นผู้อุ้มผู้ชายให้รอดห่วงไปให้ครบทุกคนถือเป็นอันเรียบร้อย สาระเกือบหาไม่พบ แต่ถ้าเรามองลึก ๆ เราจะเห็นว่าผู้ชายมีน้อยกว่าผู้หญิง ในความเป็นจริงงานทุกสิ่งต้องประกอบไปด้วยเวลาที่กระชั้นชิด ซึ่งถ้าเราหาวิธีใดมาช่วยในการลดขั้นตอนได้ก็จะเป็นผลดี ดังนั้นเพียงผู้หญิงอุ้มผู้ชายก็สามารถลดเวลาได้มากกว่าการที่ผู้ชาย 3-4 คน อุ้มผู้หญิงผ่านประมาณ 15-20 คน
โฉมหน้าพี่ ๆ ที่ทำกิจกรรมในบางส่วน (โพสต์ท่ากันขนาดหนัก)
สรุปกิจกรรม
ท่านจะเห็นว่าพี่ที่ทำกิจกรรมได้สวมเสื้อสีเหลือง สีแดงและสีอื่น ๆ ซึ่งต้องการสื่อให้รู้ว่าถึงเราจะใส่สีอะไรเราก็เป็นคนไทยเหมือนกัน คือ ผู้ที่ร่วมอุดมการณ์เดียวกันคือ "การช่วยกันสร้างชาติ" โดยศึกษาเล่าเรียนจากสถาบันอันทรงเกียรติของพวกเรา นั่นก็คือ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
สวัสดีค่ะ..น้องวศิน..