ประตูที่หายไป?
ในคืนงานสมโภชพระฝางทรงเครื่อง (๒ พฤษภาคม ๒๕๕๑)
เสียงครึกครื้นของงานมหรสพ เสียงพลุฉลองดังก้อง งานฉลองยิ่งใหญ่ครั้งแรกในรอบสองร้อยปีของวัดโบราณที่ถูกลืมแห่งนี้
ผู้คนจากต่างถิ่นมาเพื่อเฉลิมฉลองชมมหรสพเต็มวัด
แต่ทว่า..
ภายในวิหารหลวงกลับร้างผู้คน
ผู้ถ่ายหลบความวุ่นวายเพื่อมาซึมซับอดีต ที่เป็นเรื่องราวของการจัดงานฉลองโครมครามข้างนอกนั่น
ลุงคนในภาพ คนบ้านพระฝาง ภูมิชาติคนพื้นที่ ยังคงจำเหตุการณ์เล่าของปู่ย่าคราวประตูวัดพระฝางถูกถอดไปได้ดี
ลุงเดินดูวิหารที่ถูกซ่อม "แปลง" พื้นใหม่ เพื่อสนองตัณหานักท่องเที่ยว พลางจับประตู สะอื้นลึก ๆ แต่ผู้เขียนได้ยินชัดเจนในห้วงโสตประสาท
"พระฝางที่หายไป ประตูที่หายไป วัดหลวงที่ถูกลืม"
...ของจำลอง
ไม่มีแม้น้ำตา...
ประตูของเรา “รากเหง้าของเรา” กลับคืนมาแล้ว อยู่ในที่ที่ควรอยู่... แม้จะไม่ใช่ของจริงก็ตาม!
“ประตูวัดพระฝาง สร้างในสมัยอยุธยา ได้รับยกย่องว่ามีความสวยงามมากที่สุดบานหนึ่งของประเทศไทย บานประตูวัดพระฝาง ถูกถอดออกจากกรอบประตูวิหารหลวงไปในปี พ.ศ. ๒๔๙๓ โดยพระสุธรรมมุนี
เจ้าคณะจังหวัดอุตรดิตถ์สมัยนั้น เพื่อนำไปเก็บรักษาที่วัดธรรมาธิปไตย (วัดเจ้าคณะจังหวัดในสมัยนั้น) จนถึงปัจจุบัน
ปี พ.ศ. ๒๕๕๑ วัดพระฝางได้รับบานประตูคืน เป็นประตูบานใหม่ สร้างตามรูปแบบเดิม โดยงบประมาณของกรมศิลปากรกว่าล้านบาท” พร้อมกับพระพุทธรูปพระฝาง (องค์จำลอง) เช่นเดียวกัน
