"ความสุข ความทุกข์ กว่าจะได้เป็นครู"


กว่าจะได้เป็นครู ทำไมยากเกินกว่าที่คิด

 ถ้าพูดถึงความสุขและทุกข์เราทุกๆคนต่างเคยผ่านมันมาทั้งนั้น ขึ้นอยู่ที่ว่าใครจะมีความสุขมากกว่าความทุกข์ก็เท่านั้น

  ผมได้มีความสุขที่ได้มีโอกาสได้มาเรียน ป.บัณฑิตวิชาชีพครู สิ่งที่ผมได้รับ1ภาคเรียนที่ผ่านมานี้ มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ครวลืม ผมได้พบสิ่งดีๆจากการเรียนทั้ง 4 วิชาที่ได้เรียนและได้รู้จักเพื่อนๆในห้องเรียนที่ดีและมีน้ำใจ

  วิชาแรกคือ จิตวิทยาการเป็นครู ผมมีโอกาสได้เรียนกับท่านอาจารย์ที่มีความรู้และมีประสบการณ์ ท่านสอนให้ผมมีความคิดเป็นของตนเองและกล้าตอบในสิ่งที่เราคิดว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง "ท่านสอนผมเสมอว่าให้ตั้งใจฟัง แต่อย่าเชื่อทั้งหมด" ท่านสอนให้ผมและเพื่อนๆให้เป็นคนมองโลกในมุมกว้างๆ อย่ามองคนแค่ภายนอก และอย่าดูถูกคน

วิชาที่สอง การพัฒนาหลักสูตร ผมได้เรียนรู้การวางแผนและได้รับรู้ถึงการพัฒนาการศึกษาของประเทศไทยว่าเป็นอย่างไร มีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้างแล้ว ได้รับรู้ถึงหลักสูตรการศึกษา ท่านอาจารย์ท่านก็ใจดีมีน้ำใจ มีประสบการณ์ในการสอน เข้าใจปัญหาของผู้เรียนว่าเป็นอย่างไร

วิชาที่สาม การออกแบบและการจัดการเรียนรู้ วิชานี้จะเป็นวิชาที่สอดคล้องกับวิชาการพัฒนาหลักสูตร ผมได้รับองค์ความรู้อย่างมากมาย ท่านอาจารย์ก็ใจดีแนะนำสิ่งต่างๆให้ผมและเพื่อนๆเกือบทุกอย่าง ท่านจะให้กำลังใจพวกเราเสมอให้เราอดทนตั้งใจเรียน พยายามเรียนให้ถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้

วิชาที่สี่ นวัตกรรมการศึกษา เป็นวิชาที่ผมและเพื่อนๆตื่นเต้นเอามากๆ ที่จะได้รับองค์ความรู้สิ่งใหม่ๆและเทคโนโลยีสิ่งใหม่ๆ ที่ท่านอาจารย์จะสอน ผมได้รับความรู้ในสิ่งที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนในสิ่งใหม่ๆบ้าง แต่ก็มีบางครั้งที่ผมต้องผิดหวังบ้าง ท่านอาจารย์ท่านเป็นคนที่เก่งมีองค์ความรู้อย่างมากมาย ท่านเป็นคนมีระเบียบวินัยที่ดี แต่บางครั้งผมอยากให้ท่าน เปิดใจรับฟังปัญหาของพวกเราบ้าง ผมเข้าใจในการสอนของท่าน ท่านอยากให้ลูกศิษย์มีความรู้สามารถนำไปใช้ได้จริง

      สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดเป็นสิ่งที่ผมมีความสุขในการเรียนและการใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนๆและความทุกข์ของการเรียนคือการที่เราหวังและไม่ได้อย่างที่หวัง มันทำให้หมดกำลังใจในการเรียนต่อภาคเรียนต่อไปเป็นอย่างมาก ตอนนี้ผมคิดว่าจะเรียนต่อไปดีหรือเปล่าเพราะรู้สึกเหนื่อยและท้อเป็นอย่างมากมาย นี้ละครับที่เขาเรียกว่า บนโลกใบนี้ไม่มีความสุขที่ถาวร ความสุขที่แท้จริงคืออะไรกันแน่ แต่อย่าไรเสียผมจะสู้ให้ถึงที่สุด ถึงแม้ไม่มีใครเห็นใจแต่ก็มี พระเจ้าค่อยดูแลผมอยู่ เพื่อนๆสู้ต่อไปนะครับอย่าท้อแท้

 

หมายเลขบันทึก: 361067เขียนเมื่อ 24 พฤษภาคม 2010 15:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 14:18 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

สวัสดีค่ะ

บางสิ่งถ้าเราได้มาง่ายๆมันก็อาจไร้ค่า แต่ถ้าสิ่งนั้นเราต้องใช้ความพยายามฟันฝ่าเพื่อให้ได้มา

สิ่งเหล่านั้นจะมีคุณค่าเกินกว่าเราจินตนาการไว้ค่ะ

ยังไงก็สู้ต่อไปอย่าท้อนะ ^_^

การได้ลองดึงศักยภาพและความพยายามจนถึงขีดสุดของเราต่างหากที่มีคุณค่ามากกว่าการที่แค่เริ่มต้นแล้วคิดว่าทำไม่ได้แล้ว

และตอนนี้นายก็เดินทางมาครึ่งทางแล้วนะ ถ้ามาคิดท้อเดินออกไปจากเวทีนี้ จะมาคิดเสียใจทีหลังว่า "ไม่น่าเลย" ไม่ได้นะ

เราถือว่าการได้เลือกตัดสินใจแล้วลงมือทำมีค่ากว่าการใช้ลมปากไปวันๆ ยังไงก้อย่าท้อทิ้งกันไปก่อนล่ะ "นายคนข้างหลัง"

ไม่ว่าจะทุกข์ หรือสุข ยังงัยพระเจ้าอยู่กับพี่เสมอ อย่าลืมอธิฐานขอบคุณพระเจ้า สู้ๆ

หวัดดี่ พี่ชายอ้วน เจอกันทีไร ก็จะทำหน้าทะเล้นให้ตลอดเลย

แต่ถ้าพูดถึงงานนวัตกรรม ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที 555

แต่ไม่เป็นไรค่ะ ลองทำให้ถึงที่สุดก่อน

แล้วค่อยมาแก้ไข ปัญหานะค่ะ งานในหน้าที่ทั้ง

2 อย่างมันหนัก ค่ะ แต่ อย่าท้อ และ อย่าถอย นะค่ะ

เพราะพี่เลือกมาเรียน ป.บัณฑิตแล้ว แสดงว่า

จิตวิญญานของการอยากเป็น ครูที่ดี ย่อม อยู่ในหัวใจแล้วค่ะ

:)

สวัดดีเจ้า ชายอ้วน

คนบ้านสันถนน อิ_อิ

สู้ๆๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท