ช่วยเด็กวันนี้ สังคมดีวันนี้
ช่วยเด็กวันนี้ สังคมดีวันนี้
เด็กวันนี้ยังมีปัญหา
แม้สังคมไทยจะก้าวไกลไปมากทั้งด้านวัตถุและเทคโนโลยีที่ทันสมัย แต่ในเรื่องที่สำคัญเชื่อมโยงกับเรื่องของชีวิตผู้คนแล้ว ยังมีคำถามอีกมาว่า “สังคมไทยนี้ ชีวิตผู้คนมีความสุขเพิ่มขึ้นหรือไม่” คำตอบนั้น “อยู่ที่ชีวิตของเด็ก” เพราะเด็กเปรียบเสมือนดรรชนีที่ใช้เป็นเกณฑ์วัดถึงความสุขของผู้คนในสังคมได้ไม่ยากเย็นนัก ซึ่งเปรียบเทียบได้ดังนี้
๑.ผู้คนมีความมั่นคงเพราะประเทศร่ำรวยทางเศรษฐกิจ ประเด็นนี้หากนำเอาสภาพของเด็กชนบทและสลัมทั่วประเทศเข้าเทียบเคียง พบว่าขณะนี้มีเด็กมากถึง ๒๐๐,๐๐๐ คนที่ไม่มีอาหารกินครบทุกมื้อ มีเด็กไม่ต่ำกว่า ๒๐,๐๐๐ คนถูกใช้แรงงานอยู่ในสถานที่ต่างๆ ตัวอย่างเช่นนี้ย่อมบ่งชี้ได้ชัดเจนว่า “ผู้คนส่วนใหญ่ของประเทศไม่ได้ร่ำรวย” และ “ไม่มีความสุข” ด้วย
๒.ผู้คนมีจริยธรรมพราะประเทศมีหลักศาสนา ประเด็นนี้หากนำเอาสภาพของเด็กที่ต้องถูกนำมาค้าประเวณีมากถึงราว ๓๐,๐๐๐ คน มีเด็กถูกทำร้ายทารุณและข่มขืนทั้งจากพ่อ พ่อเลี้ยง ครู พระ ญาติ ปรากฏให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง รวมทั้งมีเด็กทารกถูกทิ้งหลังคลอดตามสถานที่ต่างๆ สูงถึงปีละเกือบ ๒,๐๐๐ คน ตัวอย่างเหล่านี้ฟ้องร้องให้เห็นถึงความย่ำแย่และเสื่อมทรุดลงของจริยธรรมในสังคม
๓.ผู้คนมีความสุขเพราะประเทศมีครอบครัวเข้มแข็ง ประเด็นนี้ได้ถูกลบล้างลงด้วยอัตราการแตกแยกหย่าร้างของครอบครัวที่เพิ่มสูงขึ้น ความรุนแรงทำร้ายกันภายในครอบครัวที่มากมาย การนำโรคร้ายเช่นเอดส์มาแพร่สู่แม่บ้านโดยพ่อบ้าน ล้วนแต่โยงใยมาถึงชีวิตของเด็กๆ ที่ต้องรับทุกข์จากสภาพครอบครัวเช่นนี้อย่างหลีกไม่พ้น
๔.ผู้คนมีความรู้เพราะประเทศมีระบบการศึกษาที่ดี ประเด็นนี้มีคำตอบที่ชัดเจนว่าไม่ใช่ เพราะภาพของเด็กเร่ร่อน เด็กลูกคนงานก่อสร้าง เด็กพิการ เด็กใต้สะพาน เด็กสลัม เด็กชาวเขา จำนวนไม่ต่ำกว่า ๕๐๐,๐๐๐ คน ที่เคว้งคว้างด้อยโอกาสที่จะได้รับการศึกษาจนจบขั้นพื้นฐาน มีให้เห็นกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป
๕.ผู้คนมีแข็งแรงเพราะประเทศมีสภาพแวดล้อมที่ดี ประเด็นนี้ถูกท้าทายด้วยแหล่งสถานเริงรมย์ที่เปิดมอมเมาเด็กและเยาวชนอยู่ทั่วไป รวมถึงยาเสพติดหลากหลายชนิดที่แพร่ระบาดจนเด็กและเยาวชนของเราไม่น้อยกว่า ๑๐๐,๐๐๐ คนที่ตกเป็นทาสของมัน สาเหตุก็เพราะผู้ใหญ่ในบ้านเมืองก่อมันขึ้นและแสวงประโยชน์จากความทุกข์ที่เด็กๆ ต้องผจญจนหมดอนาคต
ภาพข้างต้นของเด็กขาดอาหาร ขาดการศึกษา ถูกใช้แรง งานเยี่ยงทาส ถูกนำมาค้าประเวณี ถูกทำร้ายทารุณ ถูกข่มขืน ถูกทอดทิ้ง ติดเชื้อเอดส์ กลายเป็นเด็กกำพร้า อยู่ในครอบครัวที่ไม่มีความสุข ติดยาเสพติด ฯลฯ ล้วนแล้วแต่เป็น “ความจริงที่เมินเฉยไปไม่ได้” เป็นความจริงที่ “ทุกคนต้องร่วมกันช่วยนับแต่วันนี้ เพราะถ้าช่วยกันวันนี้ สังคมจะดีขึ้นวันนี้” มิเช่นนั้นแล้วปัญหาที่เด็กๆ ประสบอยู่ในขณะนี้ จะกลายเป็นระเบิดเวลาที่รอช่วงเวลาระเบิดขึ้นในวันข้างหน้า เมื่อถึงเวลานั้น “ทุกอย่างจะสายไปเสียแล้ว”
ภาระการช่วยเด็กในวันนี้ จึงสำคัญยิ่งและทุกคนสามารถดำเนินการขึ้นได้ ตั้งแต่
๑.ไม่เป็นส่วนหนึ่งที่เพิ่มปัญหาให้เกิดแก่เด็ก ทำได้โดยเลี้ยงดูลูกหลานให้ดีและดูแลครอบครัวให้อบอุ่น ละเว้นการประกอบอาชีพที่ผิดกฎหมายหรือเปิดสถานบริการที่ทำลายชีวิตของเด็ก ไม่เที่ยวสำส่อนทางเพศ ไม่เที่ยวโสเภณีเด็ก ไม่ใช้แรงงานเด็กอย่างทารุณโหดร้าย ฯลฯ
๒.ร่วมสะท้อนปัญหาที่เด็กประสบอยู่ให้รับรู้ทั่วไป โดยหาโอกาสบอกเล่าขยายความแก่คนใกล้ชิด เพื่อขยายวงการรับรู้ให้กว้างขวางออกไปเรื่อยๆ การร่วมกันบอกเล่าสะท้อนออกไปเช่นนี้ จะสร้างกระแสความตื่นตัวและความตระหนักถึงข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นแก่เด็กเพิ่มขึ้น มีผลให้เกิดการร่วมกันป้องกัน ช่วยเหลือและเปิดโอกาสให้เด็กๆ ได้พัฒนาตนเองอย่างกว้างขวางไปเรื่อยไป
๓.มีส่วนร่วมสนับสนุนการพัฒนาเด็ก โดยส่งเสริมและสนับสนุนให้หน่วยงานต่างๆ ที่ดำเนินการช่วยเหลือเด็กๆ ได้มีปัจจัย อุปกรณ์ สิ่งอำนวยความสะดวก เพิ่มมากขึ้นและมีความต่อเนื่องในการทำงาน ซึ่งจะเป็นผลให้เด็กๆ ภายใต้การดูแลของหน่วยงานต่างๆ เหล่านั้น ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและเต็มที่
๔.ดำเนินการเพื่อเด็กโดยตรง ทั้งนี้สามารถเริ่มด้วยการเป็นอาสาสมัครเข้าช่วย จนถึงเข้าร่วมทำงานเต็มตัว หรือดำเนินการจัดทำกิจกรรมเพื่อเด็กขึ้นโดยตรง เหล่านี้ขึ้นกับความพร้อมและความสนใจที่แต่ละคนที่อยู่
ทั้ง ๔ ประการเหล่านี้ พิจารณาให้ถ่องแท้แล้วจะพบว่าทุกคนสามารถช่วยเด็กๆ ที่ประสบความทุกข์ยากและด้อยโอกาสได้ทันที โดยไม่ต้องผลัดวันประกันพรุ่ง การช่วยทันทีช่วยกันอย่างกว้างขวางเพียงใด เด็กๆ ก็จะมีโอกาสและอนาคตที่ดีขึ้นเพียงนั้น
สังคมใดพบว่า”เป็นสังคมที่ชีวิตเล็กๆ ของเด็กมีความสุข” ย่อมเป็นหลักประกันได้ว่า “สังคมนั้นมีความสุขแท้และยั่งยืน” มิใช่หรือ
...............................................
ความเห็น (10)
ปัจจุบันทำอยู่แล้ว 1 วิธี ที่ช่วยไม่ให้เกิดเด็กด้อยโอกาส คือการอยู่เป็นโสด วิธีนี้รับรองผล 100% ผลต่อเนื่องจากวิธีนี้จะทำให้เรามีเงินส่วนหนึ่งแบ่งปันไปช่วยเด็ก ๆ ได้ ทั้งเด็ก ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ตัวเรา และเด็กด้อยโอกาส ....
คุณใยไหมครับ การเป็นโสด ไม่มีลูก ไม่มีรายจ่ายแล้วเก็บงินช่วยบริจาคให้เด้กๆ นั้น เป็นความคิดหนึ่งที่ดีครับ
แต่ถ้าจะให้ดียิ่งขึ้น ก็น่าจะใช้วิธี "รับอุปถัมภ์เด็ก"หรือ"อุปการะเด็ก"เป็นรายบุคคล ส่งเสริมให้ได้เรียนสูงๆ ขึ้นไปจนพึ่งตนเองได้ วิธีนี้เป็นวิธีที่ทำได้ง่ายเพราะไม่ต้องรับมาดูแลโดยตรง อีกวิธีหนึ่งคือขอเด็กทารกถูกทิ้งที่อยู่ในความดูแลของกระทรวงการพัฒนาสังคมฯ มาเป็น "บุตรบุญธรรม" ก็ช่วยสังคมได้อีกทางหนึ่ง แต่วิธีนี้ยากสักหน่อยเพราะเป็นภาระที่ดูแลเสมือนเป็นลุกของเราจริงๆ...........สนใจไหมครับ
ได้อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้มีพลังทำงานเพื่อเด็กๆอีกเยอะเลยค่ะ ขอบคุณค่ะที่เขียนเรืองดีมีพลังให้เรียนรู้ ขอคุณครูหยุยมีสุขภาพแข็งแรงมีอายุยืนค่ะ
ขอบคุณครูแมวเช่นกันนะครับ การมีสุขภาพแข็งแรงเป็นสิ่งท่ดีมากครับ ผมพยายามดูแลตัวเองและออกกำลังกายอยู่(เกือบ) เสมอ ครูแมวก็เช่นกัน ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
สวัสดีค่ะ คุณครูหยุย ที่มหาวิทยาลัยของหนู ได้มีการจัดกิจกรรมค่ายอาสาพัฒนาชุมชน มีนักศึกษาให้ความร่วมมือมากโดยเฉพาะเพื่อนของหนู ทุกคนได้เข้าช่วยงานค่ายอาสา มันเหนื่อยนะค่ะแต่มีความสุขมากที่เห็นเด็กๆยิ้ม หัวเราะ ผู้ปกครองสนุกไปกับเด็ก มันเป็นภาพที่หาดูยากนะสำหรับหนู
ครับ...เพราะวันนี้เขาคือเด็ก แต่การที่เขาจะเป็นผู้ใหญ่วันหน้า ต้องดีจากวันนี้ครับ
สวัสดีค่ะคุณครูหยุยมาอ่านแล้วทำให้ได้รับรู้ว่ามีเด็กๆแบบนี้อยู่มากมาย..ยังไงก็จะดูแลลูกๆในครอบครัวตัวเองให้ดีที่สุดแหละค่ะเพื่อไม่เป็นภาระแก่สังคมประเทศชาติค่ะ
หนูปราณีครับ การออกค่ายทำกิจกรรมนั้น ในมุมหนึ่งเราจะรู้สึกว่าเราได้ทำอะไรเพื่อสังคมบ้าง แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งคือ เราได้มีโอกาสเรียนรู้ถึงการทำงานร่วมกัน รู้ถึงจิตใจและความสามารถของตัวเอง ที่สำคัญคือได้รู้ถึงเรื่องสำคัญต่างๆในชุมชน ตักตวงเรื่องเหล่านี้เป็นประสบการณ์ชีวิตให้มากนะครับ
ครับคุณเบดูอินครับ ลงทุนอย่างสร้างสรรค์เพื่อเด็กในวันนี้ สังคมไนอนาคตมีทางรอดครับ
คุณ rinda ครับ การดูแลลูกหลานเราดี ช่วยลดปัญหาแก่สังคมได้มากครับ หลักการดูแลลูกหลานง่ายๆ ข้อหนึ่งคือ ดูแลเขาด้วยเหตุและผลตั้งแต่เขายังเล็ก ใกล้ชิดให้ความอบอุ่นแก่เขาเสมอต้นเสมอปลาย โตมาไม่ต้องห่วงครับ เพราะฐานเขาแน่นพอ