เครือข่ายมนุษย์คือสุดยอดของเครือข่าย

     วันนี้ไปเข้าร่วม "การสัมมนาคณบดีคณะครุศาสตร์และผู้บริหารของมหาวิทยาลัยราชภัฏ เรื่อง การใช้ ICT ทางการศึกษา" ณ สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์ และบุคลากรทางการศึกษา จัดโดย สำนักงานยูเนสโก กรุงเทพฯ และกระทรวงศึกษาธิการ หรือ 'Rajabhat Deans' Form on ICT in Education' at NIDTEP, Nakhon Pathom, 28-30 April 2010, Co-organized by UNESCO Bangkok, The Thai National Commission for UNESCO

     จากการระดมความคิดของกลุ่มย่อย 4 กลุ่ม มีหลายประเด็นที่แต่ละกลุ่มได้ข้อสรุปมาคล้ายคลึงกันคือ การสร้างเครือข่ายกับโรงเรียนและกับราชภัฏด้วยกันเอง (School Network and Rajabhat Network) แต่ Dr.Molly Lee จาก UNESCO พูดหักมุมไว้ได้ดียิ่งว่า เหนือกว่าเครือข่ายเหล่านี้ คือ เครือข่ายมนุษย์ (Human Network)

     ผมเห็นด้วยกับลีเพราะแม้จะมีเครื่องมือเครื่องไม้มากมาย หากหัวใจของคนไม่ตรงกัน ไม่ประสานกัน ก็ไร้ประโยชน์

     เครื่อข่ายบัณฑิต นิสิต นักศึกษา อาสาพัฒนาท้องถิ่นยั่งยืน ก็เช่นกัน แม้ทุกคนมีเครื่องโทรคมนาคมที่สามารถจะติดต่อกันได้อย่างง่ายดาย แต่การติดต่อกันย่อมไม่มีโอกาสเกิดขึ้นเป็นแน่แท้ หากหัวใจยังไกลกัน ไกลกันด้วยอุดมการณ์ ซึ่งจะเกิดปรากฏการณ์ที่ว่า คิด แต่ไม่ถึง จึงไม่คิดถึง นั่นเอง

     ข้อนี้เตือนให้ตระหนักว่า เครือข่ายในช่วงเริ่มต้น จึงจำเป็นต้องมีจุดรวมเป็นเครือแม่ของข่ายที่อยู่ตามที่ต่าง ๆ คอยประสานให้ข่ายแต่ข่ายเชื่อมโยงกันเป็นเครือให้ได้ ดังนั้น ผู้เป็นจุดรวมแห่งเครือข่ายต้องมีคลื่นที่แรงและชัดเพื่อที่จะส่งสัญญาณได้อย่างทั่วถึงและต่อเนื่อง

     ใครนะจะเป็นผู้มีคุณสมบัติเช่นนั้น

     เอาพวกเรา มาพิจารณาช่วยกัน ณ บัดนี้

     ลุย