ครูเพื่อศิษย์

(แหล่งที่มารูปภาพ : ภาษาอังกฤษกับความสำคัญของวิชาชีพครู

Posted by:นายโกศล แก้วรัตน์ in Untagged  on ธ.ค. 29, 2009)

ฉันเกิดในคอบครัวที่ป้าเป็นครู น้าเป็นครู น้าเขยเป็นครู พี่ก็เป็นครู พี่เขยก็เป็น ครู แต่ฉัน...ยังไม่เคยเป็นครู เคยแต่ไปนั่งเล่านิทาน หรือว่าเล่าเรื่องผีให้เด็กป.2 ฟัง ในชั่วโมงที่น้าไม่อยู่ เคยสอนวิชาวิทยาศาสตร์ เด็ก ป.4 แต่ฉันก็ชอบเวลาที่เด็กๆให้ความสนใจเวลาที่ฉันสอน

ฉันเคยแอบดูเวลาที่น้าฉันสอนเด็ก ฉันรู้สึกว่าทำไมเวลาน้าสอนถึงถ่ายทอดให้เด็กฟังได้ดีจังเลย ทุกคำพูดของน้าสะกดให้เด็กทุกคนนิ่งและตั้งใจฟัง ฉันรู้สึกว่าน้าเป็นแบบอย่างที่ดีมาก และไม่ใช่น้าฉันคนเดียว ครูที่โรงเรียนเวียงกาหลงวิทยา จะทานข้าวพร้อมกับเด็กๆด้วยและ เวลาวันเกิดครูคนไหน ครูคนนั้นจะเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆด้วย (เด็กที่โรงเรียนที่น้าฉันสอนส่วนใหญ่มีฐานะยากจน) เด็กในโรงเรียนนี้จะนำถ้วยช้อนมากันเองเมื่อกินเสร็จก็จะล้างเอง และพากันไปแปรงฟันหลังอาหาร

ห้องเรียนที่น้าฉันสอนอยู่มีนักเรียนไม่ถึง 10 คน นักเรียนคนไหนที่ยากจน น้าฉันจะซื้อเสื้อผ้าและอุปกรณ์การเรียนให้ หรือคนไหนเรียนช้าไม่ทันเพื่อน น้าฉันจะให้เด็กคนนั้นนั่งทำแบบฝึกหัดให้เสร็จจนถึงเย็น น้าฉันก็จะไปส่งที่บ้าน น้าฉันไม่เพียงแต่สอนหนังสือในห้องเรียนเท่านั้นแต่ยังทำหน้าที่ในการดูแลเด็กๆได้ดีอีกด้วย

ในการเรียนการสอนบางครั้งฉันก็ได้ไปช่วยน้าสอน อย่างเช่น วิชาวิทยาศาสตร์ เนื่องจากน้าฉันอยากให้เด็กๆในห้องได้เรียนรู้และทำการทดลองทางวิทยาศาสตร์ที่เด็กๆได้เรียนมา น้าเป็นคนออกค่าใช้จ่ายในการซื้ออุปกรณ์บางชนิดที่จำเป็นต่อการทดลอง และให้ฉันเป็นคนทำให้เด็กๆดู ฉันรู้สึกว่าเด็กๆรู้สึกตื่นเต้น และสนุก มีความสนใจสิ่งที่ฉันทำการทดลองมาก จากนั้นเด็กชั้นเรียนอื่นๆก็เข้ามาดูกันด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉันรู้สึกว่าน้าฉันวิเศษมาก ทำให้เด็กทุกคนในโรงเรียนได้รับความรู้ไปพร้อมกันทีเดียว

ฉันคิดว่าน้าฉันเป็นแบบอย่างของครูคนนึงที่ทำสิ่งดีๆเพื่อให้ศิษย์มีความรู้ และมีความสุข โดยการทุ่มเทเวลาส่วนตัวเพื่อรอศิษย์ที่เรียนอ่อนทำการบ้านให้เสร็จ ให้ความช่วยเหลือเด็กที่มีฐานะยากจนและครอบครัวไม่อบอุ่น และเสียสละทรัพย์สินเพื่อให้เด็กได้เรียนรู้การทดลองที่ไม่เคยเห็น

จากการได้เห็นแบบอย่างจากน้า และประสบการณ์ที่ได้อยู่กับเด็กๆ จึงทำให้ฉันเกิดแรงบันดาลใจ อยากจะเป็นครูจริงๆเพราะ การที่ได้เห็นเด็กมีความประพฤติดี สามารถนำความรู้ที่ได้รับจากครูไปใช้ในการดำรงชีวิต เพื่อช่วยเหลือตนเอง และคนในครอบครัว จนกระทั่งพัฒนาไปเป็นคนดีของสังคม ก็เป็นความสุขและความปลาบปลื้มในตัวเองของคนที่เป็นครู และฉันคิดว่าการที่ได้เป็นครูยังสามารถทำประโยชน์ต่อชาติบ้านเมืองได้อีกโดยการให้ความรู้หรือปลูกจิตสำนึกแก่เด็กในการรักชาติบ้านเมืองของตนเอง รักษาดูแลทรัพยากรธรรมชาติ และช่วยกันพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าพร้อมกับมีความสงบสันติในประเทศด้วย

ถ้าฉันได้เป็นครูฉันจะเป็นครูแบบไหน? (น้าๆเคยถามฉัน) ฉันอยากเป็นครูที่สามารถถ่ายทอดความรู้ให้เด็กเข้าใจได้ถ่องแท้ และอยากเป็นครูแบบปราชญ์ คือรอบรู้ทุกเรื่องที่เด็กอยากรู้ ไม่ใช่รู้เฉพาะแต่ในเนื้อหาที่ตัวเองสอน ซึ่งฉันจะต้องศึกษาค้นคว้าหาความรู้อยู่ตลอดเวลา เมื่อเด็กถามฉันก็ต้องอธิบายให้เด็กเข้าใจได้ ฉันจะเสียสละ เพราะการที่เราได้ให้รู้สึกว่ามันมีความสุขมากกว่าตอนที่เราได้รับเสียอีก ยิ่งการให้กับเด็กด้อยโอกาส เด็กที่ยากจน หรือเด็กที่มีปัญหา ฉันยิ่งรู้สึกว่าสิ่งที่ได้รับมันยิ่งใหญ่มากมายเหลือเกินสำหรับฉัน เมื่อฉันได้เห็นรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ของเด็กๆเหล่านั้น เห็นอนาคตที่สดใสของเด็ก แค่นี้ฉันก็มีความสุขที่สุดแล้วเหมือนที่น้าทำเป็นตัวอย่างให้ฉันเห็น สุดท้ายฉันจะสอนให้เด็กรู้จักธรรมะด้วยค่ะ เพราะธรรมะเป็นสิ่งที่เราทุกคนสามารถสัมผัสได้ วนเวียนอยู่รอบๆตัวเรา รอเพียงแต่เราจะเปิดใจเปิดความคิดรับธรรมะเข้าสู่จิตใจ เมื่อเด็กได้รับธรรมะก็จะทำให้เด็กๆรู้จักบาปบุญคุณโทษ รู้จักเวรกรรมว่ามันมีจริง รู้จักละอายต่อบาป รู้ว่าคนเราต้องเวียนว่ายตายเกิดทุกชาติ และสุดท้ายให้เด็กรู้หนทางแห่งความดับทุกข์ค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย เด็กหญิงฟองสบู่
ใน นวัตกรรมความเป็นครู

คำสำคัญ (Tags): #การทดลอง#ครู#ทรัพย์สิน#ศิษย์#เสียสละ

หมายเลขบันทึก: 353542เขียนเมื่อ 23 เมษายน 2010 19:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 22:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน