สงกรานต์ที่ไม่มีรอยยิ้ม
การเขียนบันทึกในครั้งนี้อาจจะช้าไปเพราะมีเหตุผลที่ขอเขียนย้อนหลังนะค่ะหวังว่าหลังที่อ่านบันทึกแล้วจะเข้าใจปิ่นนะค่ะ
สงกรานต์ที่รอมานานหลังจากไปอยู่ต่างจังหวัดมา10กว่าปี เอ๋สงสัยปีนี้มีอะไรบ้าง..
วันที่13 คุณแม่บอกให้ทำความสะอาดบ้านตามความเชื่อและประเพณีของชาวล้านนาตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น
วันที่14 วันนี้ทำขนมเอิ๋บ(ขนมตองตึง) ของคาวสักสองอย่างละกัน ก็หนีไม่พ้นห่อนึ่งและแกงฮังเล (ฮินเล)บ่าย 3 โมงไปขนทรายเข้าวัด ขากลับเจอหลานบอกให้ไปบ้านยาย เอ๋...นึกในใจสงสัยน้ามาจากเชียงรายมาเที่ยวสงกรานต์ที่เชียงใหม่แน่เลย
พอไปถึงเจอญาติผู้ใหญ่4-5 คนอยู่ที่บ้านยายเราก็เอ๋เกิดอะไรขึ้น ลงจากรถได้ก็ได้ยินเสียงตะโกนมาบอกว่ายายตัวร้อนแค่นั้นปิ่นไม่ฟังอะไรรีบหากะละมังแลผ้าอีกผืนมาเช็ดตัวให้ยาย ก็เปิดพัดลมให้ยายไปด้วยเผื่อว่าอากาศที่บ้านหรือตัวยายจะสบายตัวบ้างเช็ดตัวยายจาก5โมงถึง4ทุ่ม ตัวค่อยเย็นลงมาหน่อย
การตัวร้อนของยายอาจจะเป็นเพราะอากาศร้อนแล้วก็ที่ยายไม่ทานข้าวสามถึงสีวันหล่ะเอ๋ ก็เริ่มเป็นห่วงยายอยู่แต่ก็หาโจ๊กให้ท่านทานแต่ไม่มากค่ะไม่ถึงช้อน ตามด้วยยาพาราละลายน้ำยายจะได้ทานได้สะดวก แต่น่าจะขมพอดู
สองทุ่มอาการยายก็คงที่เลยกับมาทานข้าวแต่ก็ให้แม่ไปนอนเฝ้าไข้เผื่อ ตัวร้อนจะได้เช็ดตัวได้ทันสี่ทุ่มกว่ากลับมานอนบ้าน พอหัวถึงหมอนไม่ถึง10นาทีเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอย่างผิดปกติ(หรือว่าเราใจจดใจจ่อกับโทรศัพท์)ไม่นานพี่สาวก็ตะโกนบอก..ยายเสีย.. ไม่ทันสิ้นเสียงทุกคนก็ลงมา
22.30 ที่บ้านยายมีญาติผู้ใหญ่10กว่าคนแล้ว จากนั้นก็ช่วยกันทำความสะอาดอะไรที่ทำได้ก็เริ่มทำไปก่อน สักพักก็เริ่มอาบน้ำยายเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ตามคำบอกกล่าวของคนเฒ่าที่ให้ลูกๆทำตอนที่เริ่มอาบน้ำศพครั้งแรก
วันที่ 15 เวลา7.00 ได้บางคนไปทำบุญที่วัด ไปดำหัวคนเฒ่าคนแก่ เที่ยวสงกรานต์แต่ตัวปิ่นเองได้สูญเสียยายที่ปิ่นรักและเคารพ พีธี กรรมทางศาสนาก็ได้เริ่มขึ้นต่อกากนั้นไปจนถึงวันเผายาย
วันที่18 วันนี้ครบกำหนดที่การฌาปนกิจยาย ที่สุสานหมู่บ้าน
สงกรานต์ปีนี้ของปิ่นได้เจอกับญาติๆที่ปิ่นอยากเจอแล้วได้พบปะสังสรรค์...แต่กลับเป็นการพบเจอญาติที่มาแสดงความเสียใจของการจากไปของยายที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีกต่อไป..
ความเห็น (6)
สงัสดีค่ะ
เสียใจกับคุณปิ่นด้วยนะค่ะ
แต่อย่างไรแล้ว ชีวิตคนเรา มีเหมือนกันทุกอย่าง คือ
การเกิด แก่ เจ็บ ตาย
คุณยายท่านไปอย่างไม่ทรมาน ท่านไปสบายแล้วค่ะ
ขอให้คุณยายไปสู่สุคตินะค่ะ
ส่วนชีวิตของเราที่ยังอยู่ ก็ต้องสู้ ต้องดิ้นรนกันต่อไป
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
สวัสดีค่ะ
เสียใจกับคุณปิ่นด้วยนะค่ะ
แต่อย่างไรแล้ว ชีวิตคนเรา มีเหมือนกันทุกอย่าง คือ
การเกิด แก่ เจ็บ ตาย
คุณยายท่านไปอย่างไม่ทรมาน ท่านไปสบายแล้วค่ะ
ขอให้คุณยายไปสู่สุคตินะค่ะ
ส่วนชีวิตของเราที่ยังอยู่ ก็ต้องสู้ ต้องดิ้นรนกันต่อไป
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณน้ำแข็งใส
ปิ่นขอบคุณมากๆค่ะที่
เป็นกำลังใจให้
ปิ่นเข้าใจค่ะ มีเกิดต้องมีแก่ เจ็บ ตาย...
หนีไม่พ้นหรอก
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ..น้องพิณ..
- ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
- รับรู้ได้ถึงความเป็นครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่นของคุณพิณนะคะ
- คุณยายท่านก็คงสุขใจที่เห็นครอบครัวลูกหลานอบอุ่น
- ขอดวงวิญญาณของท่านจงสู่สุขคติ..เทอญ
- รักษาสุขภาพนะคะ
อุ๊บอิ๊บ..ขอโทษค่ะ..ชื่อผิด
- น้องปิ่น..ไม่ใช่น้องพิณ..เฮ้อ..
- เปลี่ยนแล้วนะคะ..ยิ้มได้แล้วใช่มั้ย..
- ไปละค่ะ..
สวัสดีค่ะคุณจำเนียรวดี
ปิ่นขอบคุณนะค่ะที่ให้กำลังใจ
คุณจำเนียรวดี
ก็ดูแลสุขภาพเช่นกันนะค่ะ