หัวใจสีขาวของสาววัย ๗๕

มึงรูดซิปปากมึงเลยนะ เขาเอามาให้กินก็บุญแล้ว

ครั้งหนึ่งฉันได้มีโอกาสพูดคุยกับหญิงสูงวัยชาวจีนอายุ ๗๕ ปี ท่านเป็นโสดแถมยังมีพี่น้องรวม ๑๖ คนเพราะพ่อมีภรรยา ๓ คน ใคร ๆ ต่างเรียกท่านว่า "เจ้ขาหลี"

ท่านเล่าว่า ท่านได้ดูแลพ่อซึ่งเป็นอัมพาต ๔ ปี แม่อีก ๖ ปี สุดท้ายก็พี่สาวคนโตอีก ๖ ปี โดยไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยาก และดูแลอย่างดีจนทุกคนจากไป บัดนี้พี่น้องจากไปหมด เหลือท่านเพียงคนเดียว แต่ยังโชคดีที่มีหลาน ๆ คอยดูแลเอาใจใส่

ก่อนหน้านี้ท่านประกอบอาชีพค้าขาย จนมีรายได้เป็นกอบเป็นกำหลายล้านบาท แล้วยังขายที่ดินจึงทำให้มีฐานะพอสมควร เมื่ออายุมากขึ้นอยู่ลำพังคนเดียวเกรงว่าเจ็บป่วยไม่สบายจะลำบาก จึงตัดสินใจไปอยู่กับหลานสาวที่กรุงเทพฯ เพราะหลานสาวสองคนนี้คอยดูแลเอาใจใส่ให้เงินใช้ทุกเดือน

เจ้ขาหลีนั่งคนที่สามนับจากซ้าย

เมื่อเห็นหลานสาวยังต้องเช่าบ้านอยู่ ท่านก็ขายบ้านที่อยู่ปัจจุบันในราคาหนึ่งล้านเจ็ดแสนบาท แล้วนำเงินทั้งหมดให้หลานสาวไปซื้อบ้าน แถมยังซื้อรถเก๋งคันใหม่ให้อีกหนึ่งคัน เพราะทนไม่ได้ที่เห็นหลานยังลำบากไม่มีบ้านอยู่แถมยังต้องขับรถเก่า ๆ

ก่อนที่ท่านจะย้ายไปอยู่กรุงเทพ ฯ ท่านได้คัดเลือกเพื่อน ๆ ที่ถูกใจซึ่งอยู่ชมรมออกกำลังกาย "ขยับกายสบายชีวี" รวมเก้าคน แล้วพาไปเที่ยวภูหินร่องกล้า ภูเบิกฟ้า นมัสการพระพุทธชินราช โดยมีเงื่อนไขคนที่ไปห้ามออกเงินค่าใช้จ่าย ใด ๆ ทั้งสิ้นแม้แต่บาทเดียว

พี่สาวซึ่งเป็นครูสอนรำไทเก๊กให้ผู้สูงวัยฟรี ท่านก็ชวนไปด้วย และฉันก็พลอยโชคดีที่มีโอกาสได้ไปเพราะมีที่ว่างให้อีกหนึ่งที่

การได้ใกล้ชิดเจ้ขาหลี ทำให้เห็นความสุขของผู้สูงวัยที่มีจิตใจงดงามชอบทำบุญ สวดมนต์ ออกกำลังกาย อ่อนน้อมถ่อมตน ใครทำอะไรให้ก็จะให้ศีลให้พรเสมอ เป็นคนทันสมัย รู้เรื่องการเมืองทุกอย่าง หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา เดินเหินคล่องแคล่ว ไม่เป็นภาระของใคร

ครั้งสุดท้ายก่อนที่ท่านจะไปกรุงเทพ ฯ ในวันที่ ๑๘ เมษายน พี่สาวได้ชวนฉันไปเยี่ยมซื้อข้าวต้มปลาไปฝากในตอนเย็น ไปถึงท่านบอกว่า

"ทานข้าวแล้ว" ยกมือไหว้ขอบคุณและขอโทษบอกว่าให้นำไปให้ที่บ้านทานกันเถอะท่านอิ่มแล้ว ของกินมากมาย ทีหลังไม่ต้องเอาอะไรมาให้นะ

              จากนั้นก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย   เรื่องที่ฉันประทับใจมากที่สุดก็คือ ท่านบอกว่า    มีเพื่อนคนหนึ่งที่ท่านรู้จักและไม่ชอบนิสัยหนึ่งคน   ครั้งหนึ่งเคยไปเที่ยวด้วยกันแล้วคนแก่เขาทำอาหารเลี้ยง แต่บังเอิญหุงข้าวดิบ    แล้วเพื่อนก็นำข้าวไปทิ้ง
แถมยังบ่นว่า "ข้าวก็ดิบ"   ท่านโกรธมากรีบโต้ตอบทันที

"มึงรูดซิปปากมึงเลยนะ เขาเอามาให้มึงกินก็บุญแล้ว กินก็กินฟรี แล้วยังมาบ่นอีก เขาหุงข้าวดิบเขาก็อายพออยู่แล้ว เขาตั้งใจหุงข้าวดิบให้มึงกินหรือ ? แล้วอย่าเที่ยวเอาไปเล่าให้ใครฟังอีกนะ "

ฟังแล้วก็รู้สึกชื่นชมในหัวใจสีขาวของเจ้ขาหลี คิดดี พูดดี สังคมย่อมดี ทุกวันนี้มีแต่คนคิดถึงแต่ตัวเองไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น ยึดแต่ตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง จะมีสักกี่คนที่คำนึงถึงหัวใจผู้อื่นเหมือนเจ้ขาหลี...

เขียนใน GotoKnow โดย วราภรณ์
ใน หน้าต่างชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #ครอบครัว สังคม#ปรัชญา ศาสนา

หมายเลขบันทึก: 352717เขียนเมื่อ 20 เมษายน 2010 08:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (65)

small man

เขียนเมื่อ 20 เมษายน 2010 08:47 น. ()

มึงรูดซิปปากมึงเลยนะ เขาเอามาให้มึงกินก็บุญแล้ว กินก็กินฟรี แล้วยังมาบ่นอีก เขาหุงข้าวดิบเขาก็อายพออยู่แล้ว เขาตั้งใจหุงดิบให้มึงกินหรือ ? "

เจ๊ขาหลี เป็น เจ้าแม่ Positive thingink ได้เลยครับ

small man

เขียนเมื่อ 20 เมษายน 2010 08:49 น. ()

ขออนุญาตเข้ามาแก้ไขครับ Positive thinking

วราภรณ์