ทุกวันนี้ เราได้ยินแต่เสียงของคนที่ถูกทำร้าย เขาร้องโวยวาย บอกใครต่อใครให้ช่วยด้วย ชี้ว่าคนนี้คนนี้ไงที่ทำร้ายฉัน นี่ไงนี่ไงของของฉันถูกทำลาย คนทั้งหลายยืนล้อมดูอยู่ ด้วยความรู้สึกว่าคนที่ถูกทำร้ายนี้ช่างวุ่นวายเรื่องมากจริงๆ
คนที่ อยู่รอบข้าง ที่ยืนล้อมดู หลายคนรู้ หลายคนไม่รู้ หลายคนไม่อยากรู้ หลายคนสนใจเข้ามาช่วย หลายคนว่าเห็นใจ หลายคนว่าเดี๋ยวก็ดีเอง หลายคนซุบซิบคุยกันเองสร้างเรื่องสร้างความเข้าใจเอง หลายคนได้รับประโยชน์เช่นเดียวกับคนร้าย
หลายคนไม่เห็นการทำร้าย หลายคนเห็นแต่ไม่แปลไม่ให้ความสำคัญ หลายคนไม่รู้สึกไม่คิดว่านี่คือการทำร้าย หลายคนคิดว่าไม่เกี่ยวกับฉัน
โดยปกติ คนร้ายทำร้ายอยู่ในที่มืด ทำเงียบๆ ทำลับตาคน คนถูกทำร้ายวิ่งออกมาในที่แจ้ง ส่งเสียงดัง คนทั้งหลายได้ยินได้เห็นแต่คนถูกทำร้าย หลายคนไม่อยากรู้ไม่อยากเห็น หลายคนคิดรำคาญ "เมื่อไรจะเงียบซะที"
แต่ความผิดปกติสมัยนี้ คนร้ายทำร้ายในที่แจ้ง ทำเสียงดังๆ ให้คนเห็นรู้สึกกลัวเกรง คนถูกทำร้ายก้มๆ หลบๆ เงียบๆ คนทั้งหลายได้ยินได้เห็นแต่คนร้าย หลายคนนิ่งฟังคนร้าย หลายคนจำยอม "เมื่อไรจะจบซะที"
แล้ว เมื่อผู้มีหน้าที่ดูแลความสงบ มีหน้าที่จัดการให้ถูกต้อง ไม่ทำหน้าที่ แล้วเมื่อทุกคนละเลยไม่สนใจ คนร้ายก็จะได้ใจ ขยายวงของความชั่วเพิ่มขึ้น คนที่อยู่เฉยเห็นว่าคนร้ายทำแล้วได้ดีไม่มีโทษ ก็นิยมยินดี และทำร้ายตามอย่าง ขยายวงของความชั่วเพิ่มขึ้น
เรื่องนี้ กำลังเกิดในบ้านเมืองของเรา
อย่าแก้ปัญหาด้วยการปิกตาปิดปากซุกมือหดเท้า รับรู้ด้วยเถิดว่ามีผู้ถูกทำร้ายดิ้นรนส่งเสียงฟ้องอยู่ จงร่วมใจกันแก้ปัญหาที่ต้นเหตุที่แท้จริงเถอด
ผู้อยู่นิ่งทั้งหลาย ขันติ คือความอดกลั้น แต่ต้องมีปัญญากำกับ ให้รู้ว่า ความถูกต้องเป็นอย่างไร
ถ้าเราถูกทำร้ายแล้วกฎหมายบ้านเมืองไม่ปกป้องเรา เราก็มีสิทธิปกป้องตัวเอง