เลือกสรรเฉพาะสถานที่ที่คิดว่า น่าจะไปเดินเล่นแบบสบายๆมากกว่าเจาะจงในเรื่องเนื้อหาวิชาการ เพราะครั้งที่ผ่านๆมา ได้ไปศึกษาเรียนรู้จนครบถ้วน จึงเลือกที่จะไปเดินทอดน่องแถบ Central Park และเดินชมบรรยากาศทั่วๆไปของเมือง
อากาศที่นี่เปลี่ยนแปลงค่อนข้างบ่อย บางวันอุณหภูมิจะปรับสูงขึ้น ต้องใส่เสื้อผ้าแบบบางเบา แต่บางวันอุณหภูมิกลับลดลงเหลือเพียงแค่ ๑๐ กว่าองศาเซลเซียส ดังนั้นจึงต้องมีการตรวจสอบกับการพยากรณ์อากาศเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมก่อนออกไปข้างนอกเสมอๆ
Central Park เป็นสวนสาธารณะตั้งอยู่ใจกลางเมือง ผู้คนนิยมมา พักผ่อนหย่อนใจ หลายรายเดินออกกำลังกาย บางคนพาลูกหลานมาเล่นเครื่องเล่น บางกลุ่มเล่นกีฬา บางพวกเล่น Ice skate ฯลฯ แต่มีอยู่ ๒ คนที่มาเดินศึกษาชีวิตของชาว New Yorker
หนุ่มน้อยจ้องมองตากับกระรอกตัวจิ๋ว
ชอบต้นไม้ใหญ่น้อยที่ยืนตระหง่านขยายกิ่งก้านเตรียมพร้อมที่จะผลิใบอ่อน ไม้ดอกหลากหลายพันธุ์แข่งขันกันบานต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ มองดูสดใส ชื่นบาน ดีแท้
ไม่น่าเชื่อว่าอาคารสูงๆ จะอยู่รายล้อมสวนแห่งนี้ เพียงแค่คุณเดินหลุดมาจากประตูสวนสาธารณะ คุณจะได้เห็นผู้คนเดินกันขวักไขว่บนถนนสายธุรกิจ
แวะเวียนไปห้างสรรพสินค้า Macy ที่ขึ้นป้ายโฆษณาว่า เป็นห้างที่ใหญ่ที่สุดในโลก ไม่ได้เห่อกับความใหญ่โต มหึมาเพราะเคยไปดูมาแล้ว แต่ต้องการไปชมดอกไม้ที่นำมาตกแต่งต้อนรับฤดูใบไม้ผลิมากกว่า เขาจัดวางดอกไม้ทั่วทุกมุมและส่วนที่สามารถจะตกแต่งได้ บางจุดดูออกจะรกรุงรัง ไม่งดงามอ่อนช้อยเหมือนกับการจัดแต่งห้างในประเทศไทยที่ออกแบบได้เก่ไก๋ –หรู -ดูมีระดับ ฝีมือยังห่างกันมากนัก เทียบชั้นไม่ติด
ก่อนอำลาจาก New York City เดินลัดเลาะไปตามถนนสายที่ ๕ คุณพี่ Rose อยากจะไปชมพิพิธภัณฑ์ แต่เวลาเหลือค่อนข้างจำกัดแค่ ๒ ชั่วโมงกว่าๆ ไม่คุ้มค่าที่จะจ่ายค่าบัตรเข้าชม การที่จะไปศึกษาสิ่งต่างๆ ใน พิพิธภัณฑ์นั้นต้องใช้เวลาเดินดูนานทีเดียว ผู้เขียนชอบเดินอ่านข้อความอธิบายถึงประวัติและความสำคัญของสิ่งที่นำมาจัดแสดงอย่างละเอียด
เดินชมบรรยากาศไปเรื่อยๆ แสงประกายจากวัตถุบางอย่างส่องสะท้อนจนแสบตา โถ…. หินมีราคาที่มนุษย์ตั้งค่าให้นั่นเอง ถูกใจคุณพี่ Rose เขาเหลือเกิน เดินชมอย่างเพลิดเพลินเจริญใจ แถมชี้ชวนให้ดูอย่างปลาบปลื้ม ถามว่า นี่น้องไม่ชอบดูเพชรพลอยเหรอจ๊ะ หากผู้เขียนไม่คิดจะซื้อ ณ เวลานั้น ก็จะไม่เดินดูให้เกิดกิเลส ยกว้นมีจุดมุ่งหมายว่าจะซื้อ จึงจะเดินเลือกซื้อหา
มีนายหน้าหลายรายเข้ามาสอบถามว่า มีอะไรให้ช่วยไหม ตอบไปว่า ไม่หรอก แค่ Window Shopping(การชมสินค้าโดยไม่ซื้อ) คุณไม่สนใจที่จะเข้าไปชมในร้านหรือ มีแบบสวยๆงามๆ ทั้งนั้นเลยนะ ..... บางรายก็เข้ามาสอบถามว่า คุณมีเพชรพลอยจะขายไหม / คุณต้องการจะซื้อเพชรพลอยไหม นึกเวทนานายหน้าเหล่านี้ มีตาหามีแววไม่ ปรากฏว่าถนนทั้งสายที่เชื่อมต่อระหว่างถนนสายที่ ๕ กับสายที่ ๖ เป็นแหล่งประกอบธุรกิจซื้อขาย- แลกเปลี่ยนเพชรพลอย และเครื่องประดับที่มีราคาแพงละลิ่ว ใหญ่ที่สุดในโลก
สภาพแบบนี้เนี่ยนะ.... สะพายเป้....ใส่เพชร -พลอยมาขาย
จบท้ายกิจกรรมร่ำลา New York City ที่ย่าน Broadway ซึ่งคึกคักไปด้วยนักท่องเที่ยวและผู้ที่รักละครเพลง หลายรายยืนเข้าแถวรอคิวซื้อบัตรเข้าชมในราคาลดไป ๕๐ % ขนาดลดไปครึ่งหนึ่งราคายังเหลือ ๗๐-๗๕ เหรียญ คุณพี่ Rose ยอมตัดใจไม่เข้าชม แต่เดินชมบรรยากาศโดยรอบแทน
สองสาวใส่ถุงน่องสีแดงแสดงท่าทางเรียกน้ำย่อยหน้าร้าน MC . เชิญชวนให้ไปดูละครเพลงเรื่อง Chicago ซึ่งเคยสร้างเป็นภาพยนต์และสามารถทำรายได้ดีทีเดียว ดีแค่ไหน...ขนาดเพื่อนคนหนึ่งซื้อตั๋วเข้าไปชมภาพยนต์เรื่องนี้มา ๓ รอบ คุณพี่ Rose ผู้มีดนตรีและศิลปในหัวใจยอมตัดใจที่จะไม่เข้าชมอย่างแสนเสียดาย ก่อนจะเดินเลียบทางไปร้านขายกางเกง Levis ลดราคาทั้งร้านเหลือตัวละ ๖๙ เหรียญ บอกคุณพี่ Rose ไปว่า หากอยากได้ก็ซื้อไปเลยเพราะที่ประเทศไทยขายในราคาสองเท่าของที่นี่ แต่ผู้เขียนก็เฉยๆกับยี่ห้อนี้ ขนาดมีคนซื้อให้ยังยกให้คนอื่นไปเลย อาจจะไม่เหมาะกับผู้เขียนใส่แล้วไม่สวยสมกับราคา
เสื้อผ้าสไตล์อเมริกันจะออกแบบค่อนข้างเรียบ ไม่หวือหวา แต่ใส่ได้นานเป็นทศวรรษก็ไม่เชย แต่ของไทยที่มักจะลอกเลียนแบบแฟชั่นของเกาหลี ญี่ปุ่น ฮิตติดอันดับไม่เกิน ๓ เดือน มาเร็ว- ไปเร็วดีแท้
แสงอาทิตย์เริ่มลาลับไปจากขอบฟ้า เรา ๒ คนก้าวสู่ประตูวัดแบบไร้เสียง แม้จะพักพิงอยู่ที่นี่เพียงระยะสั้นๆ แค่ ๖ วัน แต่ความรู้สึกผูกพันกลับแน่นแฟ้นราวกับคุ้นเคยมาเนิ่นนานหลายสิบปี ต้องขอขอบพระคุณพระอาจารย์ทุกท่าน และญาติธรรมทั้งหลายที่ให้ความเมตตาและความอนุเคราะห์เป็นอย่างดีค่ะ
ตามมาเที่ยวอีกแล้วค่ะ...น่าสนุกจัง....
เมืองไทยก็ยังวุ่นวายค่ะ
สวัสดีปีใหม่ไทย
ขอบคุณครับที่ไปอวยพรให้ครับ
มาที่นี่ที่ไรเหมือนได้ไปท่องเที่ยวด้วย
หากมีโอกาสคงได้ไปครับ
สวัสดีค่ะ
แวะมาเที่ยวด้วยคนนะคะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ค่ะ
^__^