ก้าวแรก

คำว่า "ก้าวแรก"  นั้นมีความเกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิตของคนเราทุกคน เหมือนอย่างดิฉันแรกก็มีคำว่า "ก้าวแรก" มากมาย  เริ่มแรก เมื่อเกิดมาในท้องคุณแม่ เราก็ฝึกเดินก้าวแรก ซึ่งอาจจะเป็นก้าวแรกที่ไม่มั่นคงและแข็งแรงมากนัก แต่อย่างไรก็ตามก็ต้องมีก้าวต่อไปขึ้น ซึ่งก็เป็นก้าวที่มั่นคงและแข็งแรง  ชีวิตก็เหมือนเหรียญที่มีสองด้าน เช่นเดียวกัน คำว่า "ก้าวแรก" ในชีวิตของเรานั้นก็มีทั้งก้าวที่สำเร็จและไม่สำเร็จ ปะปนกันไป นี่แหละคือ รสชาติของชีวิต หลายท่านเมื่อพบกับก้าวแรกที่สำเร็จก็มีกำลังใจในการดำเนินต่อไป  แต่ก็มีอีกหลายท่านที่เจอกับก้าวแรกที่ไม่ประสบความสำเร็จก็อาจจะทำให้ไม่มีกำลังใจในการดำเนินต่อไป แต่ก็มีอีกหลายท่าน ถึงแม้ว่าต้องประสบกับความไม่สำเร็จในก้าวแรก แต่ก็ยังคงสู้ต่อไป จนประสบความสำเร็จ แล้วในชีวิตของเราล่ะเป็นประเภทไหน  บางครั้งการดำเนินชีวิตอาจจะเหนื่อยเกินไป ทำให้เรานั้นท้อ ล้า ก็ขอให้เรานั้นหาเวลามานั้งทบทวนชีวิตว่า ทำไม เราจึงเป็นอย่างนี้ และที่สำคัญเราต้องไม่คิดเข้าข้างตัวเอง คือพูดง่ายๆ  ว่าต้องยอมรับความเป็นจริงของเราเอง เพราะว่ามีอีกหลายท่านมากมายที่ไม่ยอมรับความเป็นจริงของตัวเอง เมื่อมีผู้อื่นมาบอกก็ไม่เชื่อ ทำให้การดำเนินชีวิตไปไม่ถึงก้าวที่สำเร็จ

สำหรับชีวิตของดิฉันก็มีหลายอย่างที่ต้องเริ่มจากก้าวแรก เช่นการเรียนตั้งแต่การเรียนชั้นอนุบาลจนถึงชั้นประถมหก ซึ่งเป็นช่วงที่มีการเปลี่ยนโรงเรียนบ่อยๆ เพราะว่าต้องย้ายตามการทำงานของพ่อ แม่ ทำให้ต้องมีการเริ่มก้าวแรกในการเรียน การรู้จักโรงเรียน การรู้จักเพื่อน และการรู้จักคุณครู  หลังจากนั้นก็เป็นระดับการเรียนในชั้นมัธยม 1-3 ก็เป็นโรงเรียนใหม่อีกเช่นเดิม ซึ่งก็ต้องมีการเรียนก้าวแรกตลอด แต่คราวนี้ไม่ได้พักอยู่กับพ่อแม่ แต่เป็นการพักอยู่ในหอพัก ซึ่งก็เป็นก้าวแรกที่ดิฉันนั้นต้องฝึกในการใช้ขีวิตในหอพักแต่ก็เป็นหอพักที่มีแม่บ้าน มีพี่เลี้ยงคอยดูแล ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงเข้านอนก็มีตารางให้ว่าต้องทำอะไร ในเวลาไหน ดิฉันจำได้ว่า ก้าวแรกในการใช้ชีวิตเป็นเด็กหอพักนั้น ต้องปรับตัวเป็นอย่างมาก แอบร้องให้หลายครั้ง จนในที่สุดก็เอาชนะในการใช้ชีวิตในหอพักซึ่งถือได้ว่าเป็นก้าวแรกที่ดี จนสำเร็จการศึกษาชั้นมัธยม 3  ก้าวต่อไปก็คือ ชีวิตในชั้นมัทธยมปลาย ซึ่งไม่ได้เรียนในเวลาปกติก็คือว่า ต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย เมื่อก่อนมีการศึกษาภาคค่ำ กลางวันทำงาน กลางคืนไปเรียนจนจบชั้นมัธยม 6 ที่เป็นอย่างนี้เพราะว่าทางบ้านมีฐานะยากจนไม่สามารถส่งเรียนได้ 

ต่อมาชีวิตการเรียนรู้ก้าวแรกในมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นการก้าวแรกที่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก นั้นก็คือ การก้าวเข้าไปใช้ชีวิตการแข่งขันในกรุงเทพฯ   ไม่เคยไปกรุงเทพฯเลย ไปครั้งแรกก็ตอนไปเรียนต่อนี่แหละ  การเดินทางครั้งแรกโดยรถทัวร์ เป็นระยะทางที่ไกล ตื่นเต้นมาก นอนไม่หลับเลย (เดินทางตอนกลางคืน) แต่ก็ยังโชคดีที่มีรุ่นพี่ไปด้วย แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้  มีการเตรียมของใช้ไปเยอะแยะมากมาย กระเป๋าใบใหญ่มาก ต้องยกสองคน มาคิดได้ทีหลัง เราไม่น่าเตรียมไปมากมาย เพราะว่าทุกอย่างที่เตรียมไปนั้น หาซื้อได้ในกรุงเทพฯทั้งหมด คิดว่ารุ่นพี่ที่ร่วมเดินทางไปด้วย คงอยากจะพูดเหมือนกัน แต่ไม่กล้า  นี่คือก้าวแรกในการเข้าไปใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ หลังจากนั้นก็เรียนอยู่  4 ปี  และทำงานอีก 2 ปี  และกลับมเชียงใหม่จนถึงปัจจุบันนี้  แต่ชีวิตก็ยังไม่พ้นคำว่า ก้าวแรก นั้นก็คือ หลังจากที่เรียนจบแล้ว ทำงานแล้วก็ไม่ได้เรียนอะไรเพิ่มเติมอีก ห่างจากการเรียนมาหลายปี ต้องกลับมาเริ่มเรียนใหม่ ดิฉันรู้สึกว่า ต้องเริ่ม ก้าวแรกอีกครั้งหนึ่งในชีวิตการเรียน  บางครั้งก็รู้สึกว่า สมองทำงานดี บางครั้งก็รู้สึกว่า สมองไม่รับรู้อะไรมากนัก แต่อย่างไรก็ตาม ดิฉันก็จะสู้ อดทน ให้ก้าวแรกในการเรียนครั้งนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี