ความอดทนที่เหลือน้อยเต็มที
ซาหวัดดีค่ะ...ทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านความโม้ของแม่มดน้อยอย่างหนู วันนี้เป็นอีกวันที่หนูอยากจะเขียนบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งมันคือความรู้สึกความคิดของแม่มดน้อยคนเดียว ถ้ามันทำให้ใครโกรธ ขุ่นเคือง จนถึงเกลียด แม่มดน้อยก็ขอน้อมรับไว้ด้วยหัวใจด้วยความยินดีค่ะ....เริ่มตั้งแต่จำความได้แม่มดน้อยรู้จากการสอนสั่งของพ่อกับแม่ว่านอกจากท่านทั้งสองและญาติพี่น้อง ร่วมถึงผู้มีบุญคุณทุกท่าน แม่มดน้อยต้องกตัญญู โดยเฉพาะกับสถาบันกษัตริย์ของไทย....จนเมื่อแม่มดน้อยเติบใหญ่ได้ศึกษาเล่าเรียนจนได้รู้ว่าในหลวงทรงได้เข้ามาอยู่ในหัวใจของแม่มดน้อยจนเต็มหัวใจ......ด้วยเพราะว่าพระองค์ท่านได้ทรงแสดงให้เห็นตลอดมาชั่วชีวิตว่า...เสียสละ...และรักประชาชนของท่านเพียงใด ยิ่งเมื่อแม่มดน้อยได้เข้าเป็นทหาร ได้สาบานธงต่อธงชัยเฉลิมพลว่าจะจงรักภักดีและจะปกป้องสถาบันพระมหากษัตริย์ด้วยชีวิต.....ความจงรักภักดีที่มีต่อในหลวงมากมายนัก พระองค์เปรียบเสมือนพ่อ....ซึ่งในความเป็นจริงท่านก็คือ...พ่อของแผ่นดิน........
แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้นกับบ้านเมืองของเรา....เราเอาเวลามากมายมาทำอะไรกัน เราเรียกร้องหาประชาธิปไตย ทั้งๆที่เรามีของเราอยู่แล้ว ถ้ามันไม่ดีเราก็น่าที่จะรอให้ถึงเวลาและขอให้ผู้มีอำนาจตัดสินใจท่านแก้ไข เรื่องบางอย่างเราก็ไม่รู้ว่าภายในเป็นยังไง...เรารู้แต่เพียงภาพที่เห็นเรื่องราวที่ได้ยิน.......อยากถามว่าการเรียกร้องไม่ผิดแต่ว่าเรียกร้องเพื่อใครและเพื่ออะไร...นี่ต่างหากที่ทำให้แม่มดน้อยข้องใจ.....แล้วเรื่องอะไรที่คนที่สวมใส่เสื้อสีแดง เอาประเทศชาติของพวกเราคนไทยอีกมากมายที่ไม่ได้เดือดร้อนกับสิ่งที่พวกเค้าเป็น......เอามาเป็นเกมส์การเมือง เพื่อสนองตัณหานายเก่า ซึ่งสร้างหน้าฉากว่าแสนดี ก็เพราะว่าเค้ามีเงินไงล่ะ แต่จริงแล้วเค้าโกงชาติบ้านเมือง ทำผิดกฏหมายจนได้รับโทษ แต่ก็หนีคดีไปเสนอหน้าที่ประเทศโน้นประเทศนี้.....แค่นี้ก็บาปแล้วแต่......มนุษย์ผู้นี้ยังไม่พอใจ หลายครั้งหลายหน ก้าวล่วงจาบจ้วงถึงสิ่งสูงค่าที่แม่มดน้อยยกไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม....เพียงเพราะว่าอยากกลับมาเป็นใหญ่ในแผ่นดิน...แต่...หนนี้ไม่ได้อยากเป็นแค่นายกรัฐมนตรี แต่กล้าหาญชาญชัยบังอาจจะเป็นสิ่งที่สูงค่ากว่านั้น....เค้าเรียกว่าไม่เคยชะโงกดูเงาตัวเอง ไม่เจียมกะลาหัว ทำตัวเสมอเทียมเจ้า....ใช่ว่าคนมีเงินจะเป็นเจ้าแผ่นดินได้.........มันอยู่ที่บารมีต่างหาก เมื่อบุญเจ้าไม่สร้าง สะสมแต่ความเลวไม่แต่กับคนแม้ประเทศก็ไม่เว้น......
ณ วันนี้อดีตนายกที่ไม่เคยเจียมตัว......ใช้เงินเข้าซื้อ..ใช้ความบิดเบือนหลอกล่อประชาชน แล้วเวลาที่เกิดการปะทะกัน ใครกันที่เจ็บ ใครกันที่ทำร้ายกัน ไม่ใช่คนไทยทำร้ายกันเองหรอกหรือ....ดูแล้วเสียใจที่บ้านเมืองกลายเป็นแบบนี้เพียงเพราะคนๆเดียว คนที่ไม่รู้จักคำว่า....พอ.....และสิ่งกระตุ้นให้แมมดน้อยไม่นิ่งเฉยอีกต่อไปก็คือสิ่งที่เกิดเมื่อวันที่ 10 เมษายน 2553 ทหารตายกันมากมาย เสื้อแดงก็เจ็บไม่น้อย......ใครตอบได้ล่ะว่าเป็นฝีมือใคร......แต่สิ่งหนึ่งซึ่งไม่ว่าจะเป็นใครทำมันก็ไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้นั่นคือการสูญเสีย
พ.อ.ร่มเกล้า ธุวธรรม ได้เสียชีวิตเป็นเป้าที่โดนชี้เพราะเป็นคนยิงปืนขึ้นฟ้าและมีลำแสงสีเขียว สีแดง ส่องมาที่ศีรษะ ตามมาด้วยเสียงปืนและระเบิด ร่างของพันเอกร่มเกล้า ไม่ได้ถูกอุ้มแต่ท่านถูกลากออกจากที่เกิดเหตุ แม่มดน้อยได้ยินชื่อแต่ไม่ยอมเชื่อจนเห็นภาพพี่เปาในโทรทัศน์ น้ำตาแม่มดน้อยไหลไม่หยุด นั่นคือพี่เปา พี่ชายที่แม่มดน้อยรู้จักตั้งแต่เรียนเตรียมทหาร พี่ชายที่บอกน้องสาวเสมอว่า พี่พร้อมตายเพื่อแผ่นดินและเพื่อในหลวง พระราชินี ณ วันนี้พี่เปาได้ตายตามที่ตั้งใจแต่มันไม่คุ้มเลยที่ต้องมาตายด้วยฝีมือคนไทยด้วยกัน......เสื้อแดง...พวกคุณ....หยุด...ได้แล้ว บ้านเมืองกำลังจะถูกทำลายด้วยความดื้อรั้น ของพวกท่าน ท่านทำเพื่อใคร เพื่อลูก เพื่อเมีย เพื่อพ่อแม่ ไม่ใช่ทั้งนั้น......เพื่อทักษิณ ท่านกำลังเป็นเหยื่อ ท่านเหนื่อย ท่านล้า ท่านเสี่ยง แต่คนที่ท่านทำเพื่อเค้า กำลังใช้ชีวิตมหาเศรษฐีอยู่ต่างประเทศ.....หยุดเพื่อมีชีวิตที่ดี สังคมที่ดี เพื่อลูกหลานไทยที่ยังอยู่เถิดค่ะ อยู่เพื่อตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ของท่าน มันคุ้มค่าคู่ควรกว่ากันมากมายนัก.........หยุดนิ่งแล้วมองรอบตัว ท่านคงรับรู้ได้เองว่าท่่านทำลายอะไรบ้าง อย่างน้อยสิ่งหนึ่งคือความรู้สึกของประชาชนคนหนึ่ง....หรืออีกหลายร้อย หลายพันคน ถ้าท่านมีลูกมีหลาน ท่านไม่กลัวบาปกรรมไปตกที่คนเหล่านั้นหรอกหรือ ถ้าคนที่ตายไม่ใช่พี่เปา .... แต่เป็น คนที่ท่านรัก ท่านจะเจ็บปวดมั๊ย แม่มดน้อยขอบอกว่า มันคงไม่ต่างกัน หวังว่าแผ่นดินไทยคงสงบกันเร็วๆนี้ แต่....ถ้าไม่...ท่านบอกมาให้ชัดเจนเลยว่า....พวกท่านเสื้อแดง...ไม่ต้องการเจ้า........................เราจะได้รู้ เราจะได้สู้กันอย่างสมเกียรติ แม่มดน้อยขออยู่สู้เพื่อในหลวง เพื่อราชวงศ์จักรี เกิดมาเป็นคนไทยขอตอบแทนคุณแผ่นดินไม่ขออกตัญญูต่อแผ่นดิน ต่อกษัตริย์ที่ทรงเสียสละเพื่อเรามาทั้งชีวิต พวกท่านคงลืมว่าใต้ผืนดินนี้บรรพบุรุษเรายอมตายแลกเพื่อปกป้องแผ่นดินไทย เราลูกหลานไทยก็เช่นกัน ถ้าท่านประกาศชัดเจน พวกท่านคนเสื้อแดงคงต้องผ่านร่างของพวกเรานับล้านคนจนกว่าจะไม่มีพวกเราเหลือนั่นแหละจึงจะ..........มีโอกาสเอามือเอาใจโสโครกสัมผัสพระวรกาย พระองค์ท่าน...........เราไม่เสียดายชีวิต เพราะเราคือทหาร คือประชาชนของพระองค์...
สิ่งที่เราจะบอกกับพี่เปาก็คือไม่ต้องห่วง...หลับให้สบาย พระองค์จะทรงปลอดภัยน้องคนนี้ขอยืนยันด้วยเกียรติทั้งหมดที่มี...............ตายเพื่อราชาดีกว่าเป็นขี้ข้าคนเลวแล้วตาย คุณค่าของคนมันอยู่ตรงนี้ต่างหาก...............เสื้อแดงคนไหนอยากด่าเชิญ.....แต่นี่คือความคับข้องใจของแม่มดน้อยที่ไม่สามารถทนได้อีกแล้ว...บายค่ะ....แม่มดน้อย
ความเห็น (20)
สะใจ...ตรงใจ....ได้ใจ....ทนไม่ไหว...เหมือนกัน
เลยต้องขอไปเผยแพร่ต่อ ......ใน บล๊อก ...
ดีใจ..ที่ยังมีคนไทย...แบบแม่มดน้อย....
ดีใจ และขอสนับสนุนอุดมการณ์ และความคิด
เกิดเป็นคนไทย ตายเพื่อปกป้องแผ่นดินไทย ตายเพื่อปกป้องสถาบันกษัตริย์ ตายเพื่อปกป้องศาสนา....คือเกียรติยศของ คนไทย
พ.อ.ร่มเกล้า ธุวธรรม ....ดิฉันจะไม่ลืมคุณ และทหารกล้าทุกนาย
ขอประนาม...ทหารแตงโมแดง.....คำสาบานที่มีต่อธงชัยเฉลิมพล...ว่า ตายเพื่อชาติ ตายเพื่อปกป้องสถาบันกษัตริย์
ตายเพื่อปกป้องศาสนา.....คุณลืมแล้วหรือ
พระมหากษัตริย์ คือ จอมทัพไทย...เราคือทหารของจอมทัพไทย...ต้องทำทุกอย่างเพื่อพระองค์ท่าน
ขอสนับสนุนความคิดแม่มดน้อยคะ
ข้าแผ่นดิน
พ.อ.ร่มเกล้า ขอดวงวิญญาณที่บริสุทธิ์ของท่านจงสู่สุขคติเถิด ปวงข้าทั้งหลายจะทำหน้าที่แทนท่านโดยการถวายชีวิตเพื่อปกป้องพระองค์ท่านเองเพราะพวกเราเป็นข้าแผ่นดินของพระองค์ท่านและจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาระคายเบื้องพระยุคลบาท
ขอบุญบารมีของคุณพระคุเจ้าจงช่วยปกปักรักษาประเทศชาติบ้านเมืองและประชาชนที่จงรักภักดีให้อยู่รอดปลอดภัย
และขอสาปแช่งพวกเลวทั้งหลายขอให้ได้รับกรรมเร็ว ๆ เท่าที่ทราบมาก่อนวันที่ 10 เมษายน มีแกนนำคนหนึ่งที่ชื่ออักษรย่อ "ก" บอกว่าจะนำมวลชนบุกโรงพยาบาลศิริราช ได้ยินได้ฟังแล้วอยากให้ทางตำรวจจับตัวแกนนำคนนี้ได้ไว ๆ เพื่อจะให้มันได้รับโทษที่มันมีคดีหมิ่นเบื้องสูงติดตัวมันอยู่ และอีกคนหนึ่งที่อยากให้มีอันเป็นไปในเร็ววันนี้คือ ไอ้ทหารรับจ้างที่ชื่อเสธ.แดงเพราะมันผิดคำสัตย์ปฏิญาณที่ได้ให้ไว้ว่าจะจงรักษ์ภักดีต่อ ชาติ ศาสนาและพระมหากษัตริย์แต่ปัจจุบันมันไปจงรักภักดีต่อนายของมันเพื่อหวังจะได้เป็นใหญ่ในอนาคตถ้านายของมันกลับมา สาธุขอให้มัน(นาย)กลับมาในสภาพที่จำหน้าไม่ได้(เครื่องบินตก)ทีเถอะอยากสมน้ำหน้าพวกที่มักใหญ่ใฝ่สูงอยากเป็นใหญเป็นโตแล้วไม่มีโอกาสได้เป็นแล้วจะคอยดูความอัปยศอดสูของพวกแกที่ได้ทำบาปทำกรรมไว้กับบ้านเมือง
สวัสดี เน้อ เฮาขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของวีรบุรุษผู้กล้าผู้นี้ด้วย นี่คือคำไว้อาลัยที่เฮาคัดมาจากเพื่อนของผู้กล้าผู้นี้
อาลัยเพื่อนรัก
ได้รับเมลจากกลุ่มเพื่อนเซนต์ฯตอนเช้า ใจมันหาย! คิดขัดแย้งในใจว่าอย่ามาล้อเล่นกันอย่างนี้มันแรงไป แต่ในใจลึกๆก็รู้ว่าคงปฏิเสธความจริงคราวนี้ไปไม่ได้ ผมยังคงติดตามข่าวสาร และความเคลื่อนไหวตามสื่อต่างๆจนในที่สุดต้องยอมจำนนและรับต่อ ความเป็นจริง..เมื่อปลายปี 52 ตอนงานเลี้ยงรุ่นผมยังได้เจอและ ทักทายกันอยู่เลย..เพื่อนคนนี้พวกเราจะเรียกเหมือนๆกัน คือ "ไอ้ร่ม" ผมมาได้เรียนร่วมชั้นกันในช่วงมัธยมปลายซึ่งความจริงก็อยููู่ใน รั้วแดนอโศกด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ เมื่อมาได้เรียนร่วมชั้นกันก็รู้สึ กว่าเพื่อนเราคนนี้มันแรงว่ะ ในความหมายที่ว่า เอาจริง เอาจัง กับการเรียนและกิจกรรม ทำงานรวดเร็ว มีการวางแผนงานและบรรลุเป้าหมาย เสมอ ครั้นเมื่อเรียนจบต่างก็แยกย้ายกันไปตามหนทางที่แต่ละคนเลือก กันไว้ "ร่ม" ก็เป็นผู้หนึ่งที่ได้เดินตามฝันและความปรารถนาที่เขาได้ ตั้งใจไว้ด้วยความมุ่งมั่นจริงจังเหมือนเช่นสมัยที่เรียนด้วยกัน..ผม มักจะได้พบกันกับ"ร่ม"เมื่อมีการเรียกประชุมคณะกรรมการเลี้ยงรุ่น แต่หากไม่เจอกันก็จะได้รับรู้ข่าวคราวจากการสนทนากับกลุ่มเพื่อนๆ อยู่เสมอ (มีครั้งหนึ่งเราได้มาประชุมด้วยกันเช่นเคย วันนั้น"ร่ม"มาทีหลัง ท่าทางกระหืดกระหอบคงเนื่องจากงานที่หนัก มาถึงทักทายเพื่อนแล้วก็สั่งอาหาร ซึ่งวันนั้นเราประชุมกันที่จิตรโภชนาลาดพร้าวอันเป็นสถานที่ๆพวกเราใช้เสมอ เพราะเป็นของเพื่อนเซนต์ฯด้วยกัน อาหารที่"ร่ม"สั่งก็เป็น"ราดหน้ารวม มิตรทะเล" เมื่อพนักงานยกมาเสริฟผมได้เห็นก็รู้สึกว่าน่าทาน จึงสั่งบ้าง จากวันนั้นถ้าผมไปทานอาหารที่จิตรฯผมก็จะสั่ง"ราดหน้ารวม มิตรทะเล"และนึกถึงเพื่อนทุกครั้ง) ซึ่งผมก็ดีใจหากเพื่อนมีความ เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานและเป็นห่วงเมื่อได้รับรู้ว่าเขา ปฏิบัติภารกิจในพื้นที่อันตราย..ผมมีความเชื่อเสมอว่าเพื่อนเราคน นี้มันเก่งและจะเอาตัวรอดได้ เพราะอนาคตที่ดีรอเขาอยู่ข้างหน้า และเขาจะมุ่งมั่นเดินทางไปจนถึงจุดหมายปลายทางที่เขาได้ตั้งใจ ไว้..ผมไม่ค่อยได้ไปสวรเสเฮาฮากันมากนักแต่ทุกครั้งที่พบกัน ผมจะได้รับคำทักทายจากเพื่อนรักคนนี้เสมอ "เฮ้ย ไอ้ชัค" "เฮ้ย ไอ้ร่ม" สัมผัสมือกัน ตบบ่า แ้ม้กระทั่งการโอบกอด มันเป็นประโยคที่สั้นมากแต่ก็เพียง พอที่จะบอกถึงความหมาย จากน้ำเสียง สายตาและสัมผัสที่แสดงความรู้สึกต่อ กัน ผมเข้าใจและรู้สึกถึงความหมายของคำว่าเพื่อนมากกว่าคำบรรยาย ใดๆ มันบริสุทธิ์ จริงใจ ไม่มีผลประโยชน์แอบแฝง และไม่ต้องการผลตอบแทนใดๆทั้งสิ้น.......ที่สุดแล้ว..ในคืนวันที่ 10 เม.ย 53..วันเวลาแห่งการพลัดพรากก็เดินทางมาถึง..มนุษย์หนีความจริงที่ แน่นอนของชีวิตไปไม่ได้ เพื่อนรักคนนี้ก็เช่นกัน ถึงแม้จะต้องจากไปก่อนเวลาอันควรแต่เพื่อนก็ได้มอบของขวัญที่ยิ่ง ใหญ่ไว้ให้แก่ทุกๆคน ทุกๆสิ่ง และแก่แผ่นดินเกิดผืนนี้ เท่าที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ ผมดีใจที่ในชีวิตนี้ได้มีโอกาสที่มี เพื่อนที่ดีเช่นนี้..และที่จริงแล้วเพื่อนรักคนนี้ก็ไม่ได้จากผม ไปไหนเลย"ร่มเกล้า ธุวธรรม"...เขาจะยังคงอยู่ในใจของผมเสมอและตลอด ไป...
ด้วยรัก
ซ.ค.13183
ขอขอบคุณนิรนามนะ ที่เข้าใจความสูญเสียที่แม่มดน้อยได้รับ.....ทหารโดนตีด้วยไม้ที่ตอกตะปู ทหารโดนลากลงมารุม ความเจ็บแค้นมันจุกอก แต่ไม่รู้จะทำยังไง....แม่มดน้อยเจ็บแต่การสูญเสียพี่ชายที่สนิทสนมกัน พี่ชายที่ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน มันเกินบรรยาย ในฐานะทหารเก่าคนนึง แต่อย่างน้อยแม่มดน้อยก็สาบานต่อธงชัยเฉลิมพลแล้วว่าจะปกป้องชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ณ วันนี้สถาบันโนย่ำยี คงไม่มีทางที่เราจะยอมพวกมันอีกแล้ว นิรนามรู้มั๊ย แม่มดน้อยรอนิรนามตั้งหลายวัน อยากบอกเพื่อนคนนี้ให้รู้ว่าแม่มดน้อยเสียใจ......ร้องไห้....อยากคุยกับเพื่อนคนนี้เป็นที่สุด มีข่าวบอกนิรนามด้วย...แม่มดน้อยบอกกับทางรัฐสภาแล้วว่า ไม่สามารถเป็นที่ปรึกษาให้กับประธานท่านนี้ได้ เพราะว่าท่านเป็นเสื้อแดง เป็นแกนนำ หลายสิ่งหลายอย่างที่รับรู้ยิ่งทำให้ไม่สามารถทำสิ่งที่ฝืนใจตัวเองได้.....ไม่เสียดายเลยกับสิ่งที่เดินจากมา.....แม่มดน้อยเป็นคนไทย เป็นคนของพระเจ้าแผ่นดิน ที่ตรงนั้น ไม่ใช่ที่ของแม่มด.....ไม่ต้องอยู่ตรงนั้นถ้าเราเป็นคนดี มีความสามารถ ยังไงเราก็เจริญได้...ที่ของแม่มดน้อยอยู่ตรงนี้....ตรงที่ว่างที่สามารถกตัญญูต่อในหลวงได้.... แม่มดน้อยไม่มีสีนะนิรนาม....แต่...ในหลวงอยู่เหนือเกล้าเหนือกระหม่อมแม่มดน้อย.....ใครก็ตามที่ปกป้องพระองค์แม่มดน้อยก็จะสนับสนุน.....ล่าสุดแม่มดน้อยส่งเสื้อหมายเลข ๙ คนดีของพ่อ ประมาณ 260 ตัว ให้พล.อ.ปฐมพงศ์ เพื่อสนับสนุนกลุ่มเสื้อหลายสี โดยใช้เงินของตัวเอง เพราะถ้าขายเสื้อแล้วรอนำเงินถวาย มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อวันเวลานี้คนดีของพ่ออยู่ที่ไหน.......ไม่ออกมาปกป้องพ่อ ..... แต่ว่าถ้าพ่อโดนรังแกเงินที่ได้จากการขายเสื้อจะเอาไปมอบให้ใคร ถ้า ณ วันนั้นไม่มีพ่อ....... เงินไม่สำคัญหรอกนะนิรนาม จิตใจสำคัญกว่ากันมากนัก เหมือนกับที่แม่มดน้อยมีความจริงใจให้เพื่อนคนนี้....อย่าทิ้งกันไปไหนนะ...ถึงต่อไปภายหน้า อุดมการณ์เราอาจไม่เหมือนกัน แต่ขอมิตรภาพเราคงอยู่ นิรนามสัญญากับแม่มดน้อยนะ....อย่าปล่อยให้แม่มดน้อยยืนอยู่คนเดียวเลยนะ.....ถ้าว่างเขียนมาคุยกันบ่อยๆ นะ สวัสดีนิรนาม
- ได้อ่านได้เห็นสิ่งที่เพื่อนๆพี่ๆเขียนตอบกลับมาทำให้หนูยิ้มได้
- ทำให้รู้ว่าทุกคนรักในหลวง รักแผ่นดิน
- ทหารไม่ทำร้ายประชาชน แต่ ณ วันนี้ เพื่อนทหารของเราโดนรังแก
- เรามาช่วยกันสร้างความสงบให้เกิดในบ้านเมืองกันดีกว่า
แม่มดน้อย ในช่วงที่ผ่านมาจนหมดวันสงกรานต์เฮาแทบไม่ได้ไปไหน ยะแต่งาน เพราะลูกค้าเปิ้นจะต้องใช้ เฮาก็ต้องยะให้เสร็จทันเวลาตามตกลงกัน คำพูดก็เหมือนสัญญานั่นแหละถ้าผิดคำพูดก็คือผิดสัญญา แล้วใครจะมาเชื่อถือเรามาค้าขายทำงานกับเรา ถึงตอนนี้ก็มีงานมาจี้อยู่ข้างหลัง แต่ต้องหาเวลามาทักทายกับแม่มดน้อยสักหน่อยกำเดียวค่อยไปยะงาน ส่วนเรื่องการตัดสินใจของแม่มดน้อย เฮากึ๊ดว่าคนรู้ดีที่สุดก็คือแม่มดน้อยว่าอะไรเป็นอะไร เพราะฉะนั้นการจะตัดสินใจทำอะไรสักอย่างก็ขึ้นกับเหตุและผลที่เราได้ชั่งน้ำหนักเป็นอย่างดีแล้ว จึงไม่ควรลังเลและเสียดาย สิ่งที่ผ่านมาเราไม่ได้เสียอะไรหรอกแต่ในทางตรงกันข้ามเรากลับได้เรียนรู้ได้รู้จัก และได้ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างไม่ใช่เพื่อความถูกต้องเพียงอย่างเดียวแต่เราได้ปลดปล่อยตัวเองจากพันธนาการที่เราไม่ปรารถนาได้อีกด้วย (แหม วันนี้คนภูเขาเล่นสำนวน ทำเป็นสอนหนังสือสังฆราชไปได้) เฮาเป็นคนที่คิดอย่างนี้จริงๆและมักจะบอกคนที่เรารู้จักให้คิดในเชิงบวก ว่า..ชีวิตนี้มีแต่ได้..ในความหมายที่ว่าไม่เอาเปรียบ ไม่คดโกง เพื่อให้ได้มา แต่ทุกๆสิ่งที่ทำถ้าทำแล้วได้ผลตอบแทนที่ดีก็ถือเป็นรางวัลของการทำดี แต่ถ้าไม่สำเร็จ ก็ได้อีก คือได้เรียนรู้ ว่าครั้งหน้าอย่าทำผิดแบบนี้อีก ถ้าทำแบบนี้ก็จะได้ผลลัพธ์แบบนี้ นี่คือ..ชีวิตนี้มีแต่ได้..ผลก็คือสุขภาพจิตก็จะดี เข้าใจโลก ไม่มาหงุดหงิดในสิ่งที่แก้ไม่ได้ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป มองไปข้างหน้าแล้วค่อยว่ากันใหม่ ผิดพลาดก็แก้ไขกันไป ชีวิตมันก็มีแค่นี้แหละ...จริงม๊ะ...ส่วนในเรื่องอุดมการณ์อุดมเกิน แม่มดน้อยไม่ต้องเป็นห่วงหรอก อุดมการณ์ของเฮามีอย่างเดียว คือความถูกต้อง ไม่เอาอาภรณ์ภายนอกมาเป็นตัวกำหนด ไม่มีสีมีสรรอะไรทั้งสิ้น ใครอยากทำอะไรก็ทำแต่ต้องไม่ละเมิดผู้อื่น อยู่ภายใต้กฏที่มนุษย์สร้างขึ้นที่เรียกว่ากฏหมาย หรือแม้แต่ไม่มีลายลักษณ์อักษรระบุไว้ ก็ต้องรู้ว่าอันไหนถูกอันไหนผิด ที่เรียกว่ามีจริยธรรม ไม่ใช่มาตะแบงกันแบบทุกวันนี้ อันที่จริงเฮาเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนรู้ว่าสิ่งที่จะทำอะไรถูกอะไรผิดแต่มนุษย์มักหาเหตุผลให้ตัวเองเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตัวเองต้องการ สังคมทุกวันนี้ถึงเป็นอย่างนี้..เบื่อ..ที่บ่นมาทั้งหมดก็ไม่ได้หมายความว่าเฺฺฮาได้บรรลุเ็ป็นศาสดาไปแล้ว เฮาก็ยังเ็ป็นมนุษย์ที่ยังมี รัก โลภ โกรธ หลง แต่ก็พยายามให้มันลดลง ก็ไม่ได้เพื่อใคร แต่ก็เพื่อตัวเองและคนรอบข้าง เพราะเมื่อคนเราจากไปสิ่งที่ยังคงหลงเหลือให้คนอื่นจดจำ ก็คือการกระทำของเราที่ได้ถูกบันทึกไว้ในโลกใบนี้เท่านั้นไม่ว่าจะเป็นบวกหรือลบ..ว้า..ทีแรกว่าจะเข้ามาทักทายสักหน่อย สุดท้ายก็พล่ามไปเรื่อย เดี๋ยวจะเลอะเทอะไปใหญ่ เอาไว้แค่นี้ก่อนแล้วกันเน้อแม่มดน้อย...สวัสดีเจ๊า...
ดีใจจัง(ยิ้มด้วยนะเนีย) .... อย่างน้อยเจ้าก้อมีเพื่อนที่คิดดี สังคมของเฮาก้อจะได้หนึ่งเสียงที่มาพร้อมกับความสงบสุข เจ้าก็เป็นจะอี้กะ คิดอะหยังก้ออู้ก้อทำ...บ่ต้องมีการเสแสร้งฮื่อหน่ายใจ๋ กลับจาก usa เจ้าก้อปิ๊ก เชียงฮาย กลับมาก้อปิ๊ก นครนายกอีก เหนื่อยขนาด...เฮาจะเล่าฮื่อนิรนามฮู้ว่าน้ำตกที่นครนายก บ่มีน้ำฮื่อลงเล่น อากาศฮ้อนเหลือ เจ้าถ่ายรูปเยอะมาก ประชดอากาศ (คนบ้าเน๊อะ) วันพรุ่งถ้าบ่มมีอะหยังเปลี่ยนแปลงคืนนี้ เจ้าจะไปร่วมกับกลุ่มคนเสื้อหลากสี ไปฮื่อกำลังใจตะหาน ให้เปิ้นมีกำลังใจ๋สู้เพื่อพ่อหลวงของหมุ๋เฮา....วันนี้เจ้าทำบุญฮื่อแม่ของเจ้า เปิ้นตายครบปีแล้วนะ...ข้าเจ้าว่าวันเวลามันผ่านไปรวดเร็วเน้อ เฮาอยู่ข้างหลังก้อต้องทำสิ่งที่ดีที่สุด บ่ฮุ้ว่าช่วงนี้เจ้าเป็นอาหยัง...เหมือนชีพจรลงเท้า เจ้าอยากหันโน่น หันนี่ ใจแตกคิดตึงหาแต่เรื่องเที่ยว บ่อยากยะการยะงาน.....เจ้าฮื่อน้องที่ทำงาน ยะงานแทนเจ้า นิสัยบ่อดีเน้อ แต่ก้อบ่ฮุ้จะเปลี่ยนได้จะได แนะนำเจ้าหน่อยซิ เจ้าไปก่อนเน้อ.....คิดตีงหานิรนามเพื่อนเจ้าเสมอ ว่างก้อเขียยนมาเน้อ บายเจ้า
สวัสดีแม่มดน้อย อ้อ ไม่ใช่ ต้องเรียกว่า ท่านโฆษกรัฐบาน ช่วงนี้ก็เหนื่อยหน่อยเน้อ ต้องแถลงการณ์บ่อยๆแต่ระดับนี้แล้ว..สบาย..(ลิงยังหลับ) ช่วงสัปดาห์ที่แล้วเฮาเดินทางไกลก็เลยไม่ได้เข้ามาคุยกับแม่มดน้อย กลับมาแล้วก็ต้องรายงานตัวซะหน่อย เดี๋ยวโดนเสกให้เป็นกบ ถูกจับไปผัดเผ็ด..ช่วงเวลานี้สถานการณ์ก็เหมือนๆเดิม เล่นเอาเถิดเจ้าล่อกัน เห็นแล้วชักรู้สึกขยะแขยงยังไงก็ำไม่รู้ ชาวบ้านเขาจะยะการยะงานก็ไม่ได้ ธุรกิจธุรกรรมหยุดชะงัก เลยไม่รู้ว่าไอ้สิ่งที่ทำกันทุกวันนี้มันถูกต้องชอบธรรมกันแล้วใช่ไหม ถ้าต่อไปเกิดไม่ชอบใจก็ทำอย่างนี้อีกเพราะมีบรรทัดฐานแล้ว มันก็เป็นวัฏจักรอยู่แบบนี้แล้วประชาชนส่วนใหญ่ต้องให้ถูกยอมรับอยู่ในวงจรอุบาทว์เช่นนี้..ต่อไปจะยะอย่างไรกันล่ะ..ลาออกจากประเทศนี้แล้วไปสมัครเป็นประชาชนประเทศอื่นได้ไหม มันก็ไม่ง่าย..แล้วจะยะหยัง แม่มดน้อยช่วยบอกเฮาหน่อย ใช้คาถาเวทย์เมนต์เลยก็ได้ จะได้จบๆปัญหาไปซะที.. มาถึงก็บ่นเลยนะ ไม่เอาดีกว่า..เฮาเดินทางไกลก็มีรูปมาฝากแม่มดน้อย เห็นว่าชอบเรื่องธรรมะ ไม่รู้ว่าจะถูกใจรึเปล่า..ส่วนเรื่องที่ถามเฮาว่าจะเปลี่ยนได้จะใด เรื่องที่เปิ้นฮื่อน้องทำงานแทน ขอตอบแบบฟันธงเลยว่า..เปลี่ยนไม่ได้ ชัวร์ เพราะถ้าเปลี่ยนก็ไม่ใช่ตัวเรา แต่..พระพุทธเจ้าก็สอนไว้ว่า มัชฌิมมา ปฏิปธา จะทำอะไรก็อย่าให้มันมากเกินไปหรือน้อยเกินไป เดินทางสายกลาง งานบ้างเที่ยวบ้าง แบ่งๆกันไป ทำได้เช่นนี้ก็มีความสุข..สาธุ..วันนี้เอาแค่นี้ก่อนแล้วกันเน้อ ต้องไปยะการยะงานแล้ว สวัสดี...
ซาหวัดดี..นิรนาม...เอ..แม่มดน้อยชักแปลกใจแล้วซิ รู้ได้จะไดว่าเจ้าได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าปริ้นซ์ให้เป็นโฆษกรัฐบาน....มีแต่เพื่อนในรุ่นที่รู้....ตอบมาซะดีๆนะว่าเป็นผู้ใด ถ้าเจ้าสืบรู้ได้เองละก้อ....จะเสกให้เป็นกบ(เพศหญิง)ด้วย ให้เป็นตุ๊ดไปซะเลย 555...ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมากนัก....แม่มดน้อยให้พี่ที่รุ่นสร้างชุมชน facebook ขึ้น ในชื่อ คนดีของพ่อ สจว.103 แล้วก็ชักชวนเพื่อนๆเข้าร่วมกัน.....เมื่อกี้ได้คุยกะคุณหมอตุลย์ ว่าทางกลุ่มเสื้อหลากสีจะไปศิริราชในวันพรุ่งนี้ (วันจักรี) แล้วจะใส่เสื้อหมายเลข ๙ ของแม่มดกันด้วยนะ ดีใจจังเลย แม่มดน้อยก็เลยชวนเพื่อนๆในรุ่นรวมตัวกัน ไปร่วมกิจกรรมด้วย อย่างน้อยในหลวงท่านก็จะได้ทรงรับรู้ว่า ลูกหลานไทยที่ยังจงรักภักดีต่อพระองค์มีมากมายแค่ไหน แม่มดน้อยจะไปประมาณ 7 โมงเช้า จะใส่เสื้อที่นิรนามซื้อให้ไปแทนนิรนามแล้วกันนะ.....นิรนามไปเที่ยวมาสนุกมั๊ย? แม่มดน้อยไปเที่ยวหัวหินมา..... ความจริงไปดูที่ดินของแม่น่ะ แต่ยังหาไม่เจอเลย........ส่วนเรื่องการเมืองน่าจะจวนจบเรื่องแล้วนี่นา.....ก็คนที่มันเป็นหัวหน้าไพร่ มันร่อแร่อยู่ปากประตูอเวจีแล้วนี่ ก็คงเหลือแต่คนที่พยายามล้มล้าง...ก็คงหนีกรรมเวรไม่พ้นหรอก บาปกรรมเห็นผลเร็วจะตายไป อย่างอริสมันต์อีหน่อยก็คงไปนั่งนับดาวสีแดงที่พุ่งมาจากกระทะทองแดงพร้อมนาย ...ส่วนปากคงไม่มีวาสนาได้มาหมิ่นเบื้องสูงอีก เพราะว่าคงโดนน้ำในกระทะทองแดงกรอกปากอยู่....นรกมีจริง ทุกวันนี้พวกมันก็ตกนรกอยู่แล้วทั้งๆที่ยังไม่ตาย....น่าสมเพชที่สุด ไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวถูกปาหัวแตก บายจ้ะ...แม่มดน้อย
ก่อนอื่นต้องขอแก้ไขหน่อย วันที่ 5 เป็นวันฉัตรมงคล หลงวันเหรอจ๊ะ ...แล้วก็เรื่องชุมชน facebook เฮาก็แอบเข้าไปชมมาแว้ว เฮาก็มี fb กับเขาเหมือนกัลเน้อ ถึงอยู่หลังภูเขาก็มีเทคโนโลยีกะเขาบ้างเหมือนกัน...ฮิฮิ...อ่าน comment ตอนท้ายๆแล้วกลัวปากเลยล่ะ ใจเย็นๆพ้อง ไผยะจะใดก็ได้รับผลตามการกระทำนั่นเองเเหละ ธรรมชาติยุติธรรมเสมอ เพียงแต่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น ก็คอยดูไปก็แล้วกัน ท้ายนี้ต้องขอขอบคุณแม่มดน้อยที่สวมเสื้อของเฮา เสมือนไปเป็นตัวแทนร่วมกิจกรรม่ในครั้งนี้ด้วย วันนี้แค่นี้ก่อนเน้อ สวัสดี...
สวัสดีแม่มดน้อย สบายดีนะ เฮาแอบเข้าไปชม fb มีเพื่อนเข้ามาเยอะเลยเน้อ คงไม่เหงาแล้วล่ะ ไปไหนมาไหนระวังตัวมากๆนะ สวัสดี..
ไม่เหงาหรอก นิรนาม แต่เหนื่อย.....แม่มดน้อยพยายามสร้าง...กลุ่มคนดีของพ่อขึ้นมา แต่การที่ทำอะไรคนเดียว โดยที่คนอื่นเห็นว่าไม่ใช่เรื่องของตัว ยกเว้นตอนออกไปมอบเงินและออกทีวี....มันไม่ใช่นะ....แม่มดน้อยใช้เงินส่วนตัว...ใช้ใจ..ใช้เวลา และใช้แรงงานทาสด้วย ฮิฮิ กว่าจะสสำเร็จคิดว่าคงต้องผ่านเรื่องราวอีกมากมาย ก็จะอดทน และจะไม่ยอมแพ้ ในเมื่อตั้งใจทำถวายพ่อแล้ว ก็จะทำให้ดีที่สุด...ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะ.... ใน fb ก็เป็นอีกช่องทางนึงที่เราสามารถรณรงค์หากลุ่มเพื่อนที่รักในหลวงเหมือนกัน.....แต่ถ้าเยอะนัก ก็ไม่ไหวเหมือนกัน..ปวดหัว บ้านเมืองเราตอนนี้เห็นแล้วหดหู่ใจเน๊อะ อย่างน้อยนิรนามไปไหนมาไหนก็ระวังตัวด้วยนะ เป็นห่วงนะ
สวัสดีแม่มดน้อย...ตอนนี้เหตุการณ์ต่างๆก็ผ่านพ้นไปตามวิถีของมันแล้ว..ส่วนอะไรที่จะตามมาก็ค่อยๆว่ากันไป ชีวิตคนเราก็ต้องมองไปข้างหน้าเน้อ ส่วนอดีตก็เป็นความทรงจำ คงต้องเลือกเก็บไว้(แยกไว้หลายๆ folder) เพื่อเรียนรู้ที่จะก้าวไปข้างหน้า เป็นกำลังใจเมื่อหมดหวัง เป็นพลังยามเราท้อใจ แล้วก็เป็นอะไรๆที่เราอยากให้เป็น...ก็เช่นเคยแหละ ขอเหน็บหน่อยเน้อ ใน fb ...hot ขนาดเน้อ มีผู้บ่าว ผู้สาว เข้ามาเม้นท์กันใหญ่ แถมมีรูปหวานใจมาให้ดูซะด้วย (แอบอิจฉา เล็กๆ) ก่อนหน้านี้บอกว่าหัวใจอ้างว้าง แล้วความจริงก็ปรากฏ...เฮาก็ดีใจด้วยขนาด ชีวิตคนเราก็มี 2 อย่างที่อยากได้กัน คือ สุขกาย สุขใจ แม่มดน้อยก็เป็นคนดีมีวาสนา ก็จะได้พบในสิ่งที่ดีๆ เข้ามาในชีวิต ... ส่วนตัวเฮาเองก็ไม่มีอะไรหวือหวา ชีวิตก็เรียบๆง่ายๆ อยู่ตามอัตภาพ ก็พอใจแล้วหล่ะ ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยเน้อ ตอนนี้อากาศก็ร้อนๆฝนๆ ไม่รู้จะเอายังไง ใจแข็งแรงแล้วต้องให้สุขภาพแข็งแรงด้วยเน้อ ไปทำงานก่อนล่ะ สวัสดี...
ดีใจจัง...คิดว่านิรนามลืมเราแล้วซะอีก...ใน fb น่ะ ไม่ได้อยากมีคนเข้าเยอะๆ หรอก สังเกตุซิส่วนใหญ่เป็นคน ช่อง 5 และก็ผู้หญิง ก้อในเมื่อแม่มดน้อย ทำโครงการคนดีของพ่อ ก็ต้องมีการขยายกลุ่มของคนรักพ่อให้มากขึ้น และเรื่องความรักน่ะ เอาแน่ไม่ได้หรอกนิรนาม คนเราภาพที่เห็นกับความเป็นจริงมันไม่แน่ชัดเสมอไปหรอก...และรูปที่ลงแม่มดน้อยไม่เคยเป็นคน..เอาภาพลงเลย และภาพที่เห็นก็ไม่แน่นะบางทีมันอาจจะหายวับไปในพริบตา...สิ่งที่สอนแม่มดน้อยมาตลอดคือ..อย่าเชื่อผู้ชาย(ขอโทษนะถ้ากระเทือน) วันนี้เราอาจถูกใจเค้าแต่ถ้าเราทำขัดใจ ไม่คิดบ้างเหรอว่าแม่มดน้อยจะเป็นยังไง ทุกวันนี้สิ่งที่สอนก็คือหายใจเข้าไว้และทำสิ่งที่ดีงามต่อไป วันนี้ดี วันหน้าก็ต้องดีตาม..เราตอบนิรนามไม่ได้ว่าเราจะมีวันนั้นมั๊ย? มีคนชวนเราแล้ว แต่แม่มดน้อยมีภาระมากมายที่ต้องทำต้องดูแล ถ้าทิ้งความรับผิดชอบที่มีต่อบ้านตัวเอง เราก็คงไม่มีความภูมิใจเหลืออยู่ และภาพที่เห็นมันแค่ด้านเดียว ยังมีเด็กอีก 2 คนเข้ามาเกี่ยว และความสัมพันธ์กับพันธะเก่าๆมันก็ยังไม่สามารถทำให้แม่มดน้อยไม่สามารถอยู่ด้วยได้....เรื่องมันยาวและซับซ้อนจ้ะ...เล่าคร่าวๆ เผื่อว่าแซวผิด แต่อย่างน้อยสิ่งนี้ก็ช่วยให้เรารอดพ้นพวกผู้ชายใน fb ได้นะจ๊ะ...เล่าให้ฟังตอนนี้ก็แสดงว่า นิรนามเล่น fb ด้วยนะซิ...อย่าลืมมาเป็นเพื่อนกะแม่มดน้อยนะจ๊ะ ไม่อยากรู้หรอกว่านิรนามเป็นใคร เพราะถ้ารู้บางทีอาจไม่กล้าเล่าอะไรให้ฟังก็เป็นได้ เป็นนิรนามแบบนี้แหล่ะดีแล้ว...อย่างน้อยแม่มดน้อยก็อุ่นใจ...เข้าใจมั๊ยจ้ะ.
สวัสดีแม่มดน้อย วันนี้เคลียร์งานเสร็จเร็วพอมีเวลา ก็ขอแวะมาคุยด้วยหน่อยเน้อ..คงไม่ว่ากันนะ กลัวว่าจะรำคาญซะก่อน เรื่อง fb เฮาก็มีไว้เพื่อไม่ให้เป็นเต่าล้านปี แค่มีภูเขาบังอยู่หน้าบ้านก็แย่พอแล้ว ไม่ค่่อยได้ใช้งานอะไรหรอกแค่ศึึกษาให้ทันๆชาวบ้านเขาบ้าง (แต่ friend ของแม่มดน้อยน่ารักๆทั้งนั้น) ส่วนจะขอ add กะแม่มดน้อย เฮาก็ไม่กล้าเข้าไปแหยม เดี๋ยวแม่มดน้อยตกใจเลิกคุยกับเฮาไปซะก่อน ส่วนเรื่องของความฮัก ฟังแล้วจั๊กกะจี้ แต่ความจริงก็คือ (เป็นความเห็นส่วนบุคคลเน้อ) ถ้าเรายังมีเหตุผล ข้อแม้ หรืออะไรต่างๆก็ตาม กับคนคนนั้น แสดงว่า...คุณยังไม่ได้รักเขา! (คุณลองถามตัวเองดูว่าจริงมั๊ย ?) เพราะถ้าคุณรักเขา มันจะไม่มีเหตุผลอะไรเลยมาหยุดหัวใจของคุณได้ ลองมองหลับไปในอดีตดูสิ แล้วดูว่าเคยมีกรณีอย่างนี้เกิดขึ้นไหม แล้วคำตอบคืออะไร ลองเอารูปถ่ายที่เคยถ่ายกับคนรัก และรูปถ่ายกับคนที่คิดว่ารัก มาเปรียบเทียบกันดู มองเข้าไปที่ดวงตาของคุณในรูปถ่าย คุณจะพบคำตอบอย่างแน่นอน และมันก็จะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะคนเรามิอาจปิดบังความจริงของหัวใจได้มันจะปรากฎที่ดวงตาเสมอ...แหม พอพูดเรื่องความรักก็พร้ำพรรณามาเป็นวรรคเป็นเวร อย่าโกรธเฮานะ..กิ๊ว กิ๊ว แค่พูดออกมาจากความคิด และสิ่งที่ผ่านมา แต่ก็อย่างว่าแหละ เรื่องบางเรื่องอาจถูกลิขิตมาแล้วก็ได้ เพียงแต่เราเองต้องอย่าปล่อยให้มันดำเนินไปแต่ฝ่ายเดียว เราเองสิต้องเป็นผู้ลิขิตชีวิตของเราเองด้วย ตามความเป็นจริงและเหตุผลที่ดี ถูกต้อง ชอบธรรม ส่วนผลของมันจะเป็นอย่างไรก็ต้องยอมรับมัน ว้า บ่นมามากอีกแล้ว เดี๋ยวแม่มดน้อยจะพาลเบื่อซะเปล่าๆ...แค่นี้ก่อนละกันเน้อ สวัสดี...
สวัสดีแม่มดน้อย นี่ก็เป็นเวลาเดือนกว่าๆแล้วที่เฮาไม่ไ้ด้รับข้อความใดๆจากแม่มดน้อยเลย สงสัยว่าโกรธอะไรเฮารึเปล่า หรือว่าติดธุระ กิจการงานใด ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรหรอกก็ถือว่าเมลฉบับนี้เป็นเมลสุดท้ายก็แล้วกัน บางทีแม่มดน้อยก็พยายามรักษามารยาทแก่ผู้เข้าร่วมแสดงความคิดเห็น แต่การนิ่งเฉยก็ทำให้เฮารับรู้ได้ถึงความหมายที่ส่งมา ก็ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนที่ดีแม้ระยะเวลาจะไม่นานนัก เฮาขอขอบคุณและจะขอจดจำมิตรภาพที่ดีระหว่างเราไว้ เพราะการมีเพื่อนที่ดีสักคนไม่ใช่แค่มีเพื่อน แต่หมายถึงกัลยาณมิตร คือมีพรหมวิหาร 4 ต่อกัน..เฮาได้อ่านบันทึกฉบับก่อนๆที่เราโต้ตอบกัน ก็รู้สึกมีความสุขและมิตรภาพที่ดีต่อกัน บางครั้งก็แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว แต่อาจเป็นเพียงความรู้สึกแต่เพียงคนเดียวก็เป็นได้ ยังไงก็ต้องขอขอบคุณแม่มดน้อยอีกครั้งที่มอบมิตรภาพที่ดีและเฮาจะเก็บรักษาไว้ตลอดไป..สวัสดี..
นิรนามอย่าเพิ่ง โกรธกันเลย ไม่เห็นเหรอว่าแม้แต่เขียนเรื่องใน blog ยังไม่ได้เขียนเลย มีหลายเรื่องที่ต้องทำมากมาย และหมอก็ไม่ให้นอนเกิน สี่ทุ่มครี่ง ที่หายไปไม่ได้ลืมเพื่อนที่น่ารักคนนี้ แต่มีเรื่องการทำกิจกรรมที่ต้องทำ ต้องรณรงค์หลายเรื่องเหลือเกิน อาทิตย์ที่แล้วก็ไปเชียงใหม่ คุณปู่เสีย ไปเรื่องโอนที่ดิน หลายต่อหลายเรื่อง ถ้านิรนามเล่น FB ลองมาเป็นเพื่อนกันซิ ไม่ต้องใส่หน้าก้อได้ ถ้ากลัวว่าจะรู้จัก ก็ใช้ชื่อว่านิรนามเหมือนเดิม แม่มดน้อย เข้าประจำเพราะต้องทำเครือข่ายคนดีของพ่อ เวปรุ่นยังไม่เคยเข้าเลย ตอนนี้ไปเรียนด้วย อย่าเพิ่งทิ้งกันไปเลย ชีวิตวันนี้มันหาเพื่อนดีได้ยากเต็มที พยายามเข้าใจแม่มดน้อยซักนิดนึงนะ ยังรักที่จะเป็นเพื่อนเสมอ
สวัสดีแม่มดน้อย เฮาบ่ไ่ด้โกรธบ่ได้เคืองแม่มดน้อยแต่อย่างใด เพียงแต่ไม่อยากเป็นภาระให้ต้องมาคอยตอบ comment ของเฮา ลำพังงานก็มากโขอยู่ แล้วต้องมากระจุ๊กกระจิ๊กอีก เฮาเข้าใจ หากไม่เวลาก็ไม่เป็นไรหรอก เมื่อไรเข้ามาเขียนบันทึกอีกเฮาก็จะติดตามต่อไป ความเป็นเพื่อนยังคงเป็นอยู่ตลอดไปนั่นแหละตราบใดที่แม่มดน้อยยังต้องการ..สวัสดี..
- หายไปนาน
- รออ่านบันทึกอีกครับ
- สบายดีไหมครับ