ชีวิตวิจัยของคนธรรมดา (5)

ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับท่านอาจารย์ครับ 

ความรู้ที่แท้จริงย่อมต้องสามารถพิสูจน์ให้เห็นผลได้อย่างชัดเจนเป็นรูปธรรม มิฉะนั้นก็คงจะเป็นเพียงตัวหนังสือบนกระดาษหรือความคิดฟุ้งซ่านในสมอง หาประโยชน์อันใดไม่ได้ครับ

เพราะฉะนั้นเราคงต้องถามตัวเราบ่อยๆ ว่าเราฟุ้งซ่านอยู่รึเปล่า? ถ้าเราคิดว่าความรู้ที่เรามีเป็นของจริงก็ขอจงช่วยกันพิสูจน์ให้เห็นชัด ด้วยการช่วยกันพัฒนาประเทศของเราครับ แบ่งเบาภาระของพ่อหลวงครับ

ผมคิดว่าความรู้มีหนึ่งเดียวครับ คือความรู้ที่แก้ไขปัญหาได้ ไม่มีภาคทฤษฎี ไม่มีภาคปฏิบัติครับ 

เรียน อาจารย์เอกที่นับถือ

ครับ การหมั่นตรวจสอบ ตรวจตราผลงานด้วยตนเองทำให้รู้จักตนชัดเจนและมากขึ้น ครับ และทำให้รู้ว่าตนเองชอบและรักการทำงานวิจัยมากน้อยเพียงใด ซึ่งส่งผลต่อผลงานวิจัยของเราด้วยครับ

อรรถชัย

ได้อ่านแล้ว จนมาถึงตอนที่ 5 ทำให้เข้าใจสิ่งที่อาจารย์สอนเช้านี้ มีความสุขค่ะ และก็มีคำถามต่อกับตัวเอง ซึ่งคงจะหาคำตอบสะสมไป  คิดตามและอาจตั้งคำถามถามต่อผู้อาวุโส ที่สนทนากัน ข้างบน ค่ะ แต่ว่า อยากขอบคุณ อาจารย์ จังเลย ค่ะ ที่เขียนออกมาเพราะว่า อ่านแล้วเห็นว่ามันเป็นการส่งผ่าน ความรักและความเคารพ จากรุ่นสู่รุ่น ค่ะ และก็ส่งผ่านเชื่อมโยงระหว่างตัวเรากับสรรพสิ่งได้ด้วย ;-) คงดีนะคะ ถ้าเราจะตอบแทนบุญคุณธรรมชาติและสรรพสิ่งด้วยการเรียนรู้ธรรมชาติให้เข้าใจทั้งตัวเราและสิ่งที่อยู่รอบๆ555555