อดีตเป็นภูมิหลังของแต่ละคน ที่มีทั้งดีและไม่ดีแล้วแต่ว่าเราจะเลือกที่จะจำสิ่งไหน มนุษย์ทุกคนเกิดมาย่อมมีภูมิหลังด้วยกันทุกคน ซึ่งภูมิหลังของแต่ละคนเป็นพื้นฐานของอนาคตที่ไม่เหมือนกัน แล้วแต่ละภูมิหลังดีร้ายเพียงใด
ในที่นี้ข้าพเจ้าจะพูดถึงอดีตของข้าพเจ้าที่มีทั้งดีและไม่ดี ข้าพเจ้ามีพี่น้องสองคนข้าพเจ้าเป็นน้องคนที่สอง พี่ของข้าพเจ้าเป็นคนเรียนเก่ง หัวดี จบจากสถานบันราช๓ฎเชียงใหม่ โดยได้เกรดนิยมอันดับสอง ในสาขาวิชาบริหารธุรกิจคอมพิวเตอร์ ซึ่งตรงกันข้ามกับข้าพเจ้าที่ไม่เอาไหน แต่ข้าพเจ้าชอบเข้าฝึกอบรมต่าง ๆ ที่ทางโรงเรียนจัดให้ ในวัยเด็กข้าพเจ้าเอาแต่เที่ยวกับเพื่อน ๆ ในสมัยนั้นยาเสพติดที่นิยมมากที่สุดก็คือยาบ้า(ยาม้านั้นเอง)ข้าพเจ้าเห็นเพื่อน ๆ ลองเสพกันทุกคนแต่ข้าพเจ้าไม่ลอง ทั้ง ๆ ที่เพื่อนชวนตั้งหลายครั้งแต่ข้าพเจ้าก็ยืนยันคำเดิมว่า “ไม่เอา” ข้าพเจ้ายังรู้อีกว่าเขาซื้อขายกันที่ไหนบ้าง ใครมาถามข้าพเจ้าก็บอกว่าไม่รู้ข้าพเจ้ารู้ดีว่ามันผิดที่ต้องปิดบังผู้ใหญ่ ในสมัยนั้นข้าพเจ้าเอาเพื่อนมาเป็นใหญ่ แม้แต่พ่อกับแม่ข้าพเจ้าก็ยังปิดบัง ข้าพเจ้ายังชอบเถียงพ่อกับแม่ และเอาอารมณ์เป็นใหญ่ เอาอารมร์เหมือนเหตุผลตลอด จึงเป็นเหตุให้ข้าพเจ้าทะเลาะกับพ่อแม่เป็นประจำ ยังชอบปะชดในสิ่งที่ท่านห้ามเสมอ ทำให้ท่านเสียใจตลอด
พอโตมาอีกนิดข้าพเจ้าได้เข้าศึกษาที่สถาบันราชภัฎเชียงใหม่ ข้าพเจ้าได้ศึกษาวิชาบริหารการตลาด โดยได้เพื่อนใหม่ที่ดีแต่ข้าพเจ้าติดนิสัยที่ไม่ดีมา มักเกเรโดยการโดนเรียนหลายวิชาจึงส่งผลให้ข้าพเจ้าเรียนไม่ทัน โชดดีที่ข้าพเจ้าได้เพื่อนที่ดีที่ค่อยช่วยเหลือข้าพเจ้ามาโดยตลอดจนจบปริญญาตรีจากสถาบันแห่งนี้ได้ ถึงแม้จะไม่ได้เกรดนิยมเหมือนพี่สาวก็ตาม อย่างน้อยข้าพเจ้าก็สร้างความภาคภูมิใจให้แก่พ่อแม่ในการจบปริญญาตรีและได้เข้าทำงานที่สำนักงานเทศบาลตำบลปายเลย
สุดท้ายนี้ ข้าพเจ้าอยากจะ ขอโทษและขอบคุณ พ่อแม่กับสิ่งที่ข้าพเจ้าทำในสิ่งไม่ในอดีต(ในวัยเด็ก) และอยากขอบคุณท่านที่ค่อยให้กำลังใจในยามที่ข้าพเจ้าท้อในเรื่องต่าง ๆ ทำให้ข้าพเจ้ารู้จักคำว่า "มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง เมื่อวานก็สายเกินแก้" ขอบคุณมาก ๆ เจ้า
ผู้มีพระคุณอย่างยิ่งในชีวิตและเป็นพระคุณครองข้าพเจ้าตลอดชีวิตเช่นกัน
มีความสุขมากๆน่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
นิว.ครูบันเทิง