ก้าวแรก

ไม่มีใครที่จะแก่เกินเรียน การศึกษาสำคัญที่สุด

          สวัสดีครับ ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมนายณัฐวุฒิ  ศรีสุวรรณ วันนี้เป็นครั้งแรกกับการเขียนบันทึกครั้งแรก นับว่าก้าวแรกของคนเรานั้นจะก้าวต่อไปนั้นย่อมมีการตัดสินใจ นับได้ว่าก้าวแรกของผมที่ได้มาเรียน ป.บัณฑิตนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายในการที่เราจะเรียน แต่มันยากตอนที่เราจะจบ เพราะการเรียนนั้นไม่ง่ายเลยที่เราจะทำได้ทุกวิชา ที่เราไม่ถนัดและต้องอาศัยการฝึกฝน ทดลอง การปฏิบัติเข้ามาช่วยและสิ่งที่เน้นมากที่สุดก็คือ การสอนและการจำ เราทุกคนไม่ได้เกิดมาเพื่อจะได้ทำทุกสิ่งทุกอย่างเป็น ล้วนแล้วแต่ต้องมีการศึกษาและทดลองก่อนที่เราจะนำไปใช้  ตอนนี้ผมกำลังใช้การปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงมากที่เข้ามาในชีวิตช่วงที่ทำงานและต้องเรียนตลอดเวลาไม่มีเวลาพักผ่อนที่เพียงพอแต่ก็ต้องทำให้ได้ เพราะถ้าผมไม่อดทนสิ่งที่เราจะได้มานั้นเราจะไม่ภูมิใจ นับได้ว่าก้าวแรกของ ป.บัณฑิตนั้นจะสอนให้เรารู้จักการเป็นครูที่สมบูรณ์และรู้จักประสบการณ์ใหม่ๆ ที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตที่เราต้องเป็นแม่พิมพ์ของชาติ

         ในฐานะของคำว่า "ครู" นั้นฟังแล้วมีความหมายมาก นับว่าเป็นอาชีพที่มีเกียรติ มีผู้คนยกย่อง เชิดชู การทำตัวเป็นแบบอย่างแก่นักเรียน มีหน้าที่คอยอบรม สั่งสอนลูกศิษย์ให้เป็นคนเก่งและยังต้องเป็นคนดีของสังคม เพื่ออนาคตของประเทศชาติจะได้มีคนดีๆและเก่งที่พร้อมที่จะพัฒนาประเทศให้เจริญก้าวหน้าสืบต่อไปยังลูกหลานของเรา เพราะประเทศนั้นจะต้องพัฒนายิ่งขึ้นๆไปข้างหน้า ไม่มีการลดน้อยถอยหลังลงเป็นอันขาด  ดังนั้นประเทศจึงขาดไม่ได้คำว่า"แม่พิมพ์ของชาติ" ผู้ที่คอยประศาสน์วิชาความรู้และฝึกบุคลิก นิสัยให้เด็กมีความเอาใจใส่ในการเรียนรู้ ครูไม่มีคำว่าหยุดให้ความรู้ทั้งจะคอยให้คำแนะนำ ครูไม่เคยย่อท้อต่อการเดินทางที่จะไปสอนโรงเรียนต่างๆ ถึงแม้ว่าจะอยู่ห่างไกลก็ตาม ดังนั้นเราจึงต้องยกย่องครู เป็นบุคลากรทางการศึกษาที่ต้องยกย่องสืบไป

[คนเก็บฟืน]

นี่สิ คุณครูที่แท้จริง แม่พิมพ์ของชาติ